Alle inzendingen over waait

De wieken van de molen Een kind laat ze aan moeder zien De wind waait ze in rondjes Jij bent mijn wind…

De wind waait om me heen koud, gurig, met kracht jij verwarmt me meteen al klinkt je stem zacht.…

Maar de wind zingt, waait over de zee die is prachtig azuur. waait verder, naar daar, waar niemand nog luistert. Verloren haar greep. Rust eindeloze rust, in mijn hart, mijn zijn. Onvindbaar verlangen, dat op de klanken van een troostend lied, misschien vindt... De rust.…

Zoals de wind waait. Zoals de wind, verwaait ook ons leven. Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen.…

Met de zon, die het vrouwvolk graag mag, is verdwenen de stralende lach: er wordt tweedracht gezaaid door de wind, die hard waait en zo wordt het een broekrokjesdag.…

De hoogvlakte van La Défense waait iedereen klein. Het ontzagwekkende ontziet niemand. Wat doe je hier? (Parijs, mei 2010)…

er waait een nieuwe wind hij stinkt naar eigendunk overschatting van eigen kunnen verwerping van derde mening verguizing welk een vergissing…

Stormachtig etmaal waait de wind rond dwarrelt blad tot de juiste koers als vriend tot de horizon in het rijk van paradijs.…

hij is de steen in de vijver die het kind in hem wakker kust ver weg van het rumoer waait de stilte in hem aan hij is een beetje bang nog om te verdwijnen…

'Wie zoet is krijgt lekkers" doorgaans heel zoet marsepein het slechtste wat er is, zeker voor het kind! 't raffinement van Sinterklaas Hij doet dus vooral kinders tanden "massapijn" aan! die Goedheiligman!…

Het waait stevig er komt een storm aan laat maar waaien, laat maar gaan. Hoofd vol zorgen die zich niet weg laten slaan laat maar waaien, laat maar gaan.…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

een wat donker bruin vermoeden waait het blad van de kastanje ritselend haar aan dat de zomer allengs stilt en zich onontkoombaar in de herfst moet laten gaan…

op de natuur kan je ook al niet bouwen probeer het maar eens want de wind waait krachtig de zon schijnt soms en de regen teistert maar altijd weer in onvoorspelbare volgorde…

haan in de wolken waait met alle winden mee er is geen keuze was het kippenhok zijn thuis zette hij kip naar zijn ha(a)nd…

een zalig samenzijn De nacht is lang Geduldig is de zachte wind Die ons heerlijk verwend In ons liefdesspel Als satijn zo zacht Laat de wind zich ruisen Over onze verliefde lichamen In de schemering van de morgen Zweeft de wind Door het open raam Verhult zich nog een keer Om onze slapende lichamen Totdat de zon op komt Glimlachend waait…

wie zoet is krijgt Geer en Goor terug bij de toppers wie stout is vindt het ook nog belangrijk de wind wakkert aan het regent hagelstenen moeder aarde huilt om weer duizenden extra soldaten gestuurd naar broeihaarden van extremisme Nederland zwicht wie zoet is blijft aan den arbeid tot hij sterven gaat rijk worden heeft te maken…

De wind waait sterren in mijn haar zolang ik op je wacht ben ik de koningin in de schaduw van de nacht want ooit, hier vonden wij elkaar een dierbare herinnering Als een gevallen engel sprak ik jou toen aan vertelde van het offer je vleugels af te staan ik zag de woorden breken in tranen op je gezicht je hoefde niet te smeken we vlogen…

Buiten waait de wind zachtjes om m'n huis maar in mijn hart, is het net een kleine storm terwijl jij buiten geniet van het bladgeruis plagen mij vele.onbeantwoorde vragen Iets zijn of iets worden in 't leven valt niet mee op aarde leven, met zijn allen in goede tijden is altijd een vraag, wanneer is men dan tevree dat denk ik bijna nooit…

Mijn leven Als een kartonnen doos; Van het kleinste Zuchtje wind Waait het om. Van het minste Spatje regen Zakt het in elkaar. Wat nou Als het gaat Stormen?…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

ik buig diep berg mijn hart op het is een zucht geworpen in zee de lucht kan niet vangen het spoor van mijn voeten getrokken in aarde je waait met mij mee…

het komt je aanwaaien op onverwacht moment en voor je beseft wat er gebeurt waait het weer weg Lejo van Kuijeren…

De bui waait over flarden mist trekken over het dal een belofte raakt je aan als een droom die zijn web zorgvuldig weeft zijn draden glinsteren in het zonlicht…

Nu lokt zij plaagziek het grote publiek want het waait daar blijkbaar behoorlijk ...…

en waait achter de ruiten…

waar je laatste sporen zijn verstrooid bij die ene boom aan het rustig kabbelend water waait nog zacht een troostende gedachte dat het je tijd was naar de overkant te gaan…

als de woorden niet meer komen blaast zij leven in mijn dromen waait zij letters in mijn geest als de zinnen zijn vervlogen kleurt zij zeven regenbogen maakt zij dichten tot een feest…

Als schelpen verdwaald in het zand en een koude wind die waait langs het strand viel ik als een engel hard naar beneden in de dans van de zwanen verloor ik jou…

zij staan daar soms geknot zij bestaan daar bomen over de slootkant waaieren uit want de wind waait verliezen blad in een herfst die niet te winnen valt maar wel vrij…