Alle inzendingen over waar eens papavers s

wandel west waar wolken -rode wonden- wachten op de avond, moe en bloedend lijk papaver wandel west waar drukte -woeste honden- webebt in vergeten hoe gedaver wurgend werkt nest is best nu 't noorden ijzig nadert moordend in z'n ijz'ren greep geklauwd : het einde van de dag nest is best en woorden van mijn vader trekken -goud-…

Heel lang geleden aan het strand zat iemand aan de oeverrand met ganzenveer en een papier voor zijn vakantie en plezier omdat hij altijd honger had bezijden`s ook een vrouw bezat vroeg hij haar bak je mij een cake voldoende voor een hele week de zon scheen toen genadeloos dus kromp het baksel in zijn doos hap slik vrat hij zich buik…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

in je vaarwater drijven vissen moedeloos je ontstoken ogen ontvlammen mijn wenkend gebaar op schroot tiert de gedachte zienderogen op een schotel breng je mij wilde papavers windstilte doorboort het witte vlies…

In het prille van de morgen ademde ze rust en vertrouwen het was alsof de berg die voor haar lag steeds minder hoog leek stap voor stap zag ze papavers en prachtige veldboeketten langs de weg ze keek haar ogen uit tussen de wolken door fluisterde de wind een lint van liefde haar handen begonnen te vangen waar wangen bloosden piepte…

Kijk mee met mij, de tuin bloeit wonderschoon Veronica, narcis, viool, aubretia Azalea, papaver, tulp, weigelia Astilbe akelei en anemoon! Ajakkes, Keizer-kruid! Daar in de hoek Eruit! Dat staat als woekeraar te boek!…

Toch rijst de zon over de weiden, verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven, over bruggen en snelweg, over de banen waar we gaan, waar wij gestadig blijven gaan al plooit de morgen nog zo moeilijk open.…

tegen eeuwigheid bij tegenwoordigheid van geest het Gluutse lijkt onverheeld het ware tijdsbeeld…

Een klaproos klappert in de wind verhaalt van loze dromen verlamt de handen van een kind een klaproos wappert in de wind papaver schreeuwt tot bloedig rood en droomt zijn dromen van een kind een klaproos klappert in de wind herhaalt zijn loze dromen.…

Maleisische moslim-mannen kunnen tegenwoordig scheiden met spoed door 3 sms-jes te sturen, mits genoeg beltegoed, mogen zij hun vrouw voor eeuwig verbannen Het verstoten via sms is nu erkend, dus legaal 't lezen van sms-jes is opeens 'n héél ander verhaal !…

Ik kus uw knieën en uw voeten om u eerbiedig te begroeten, ik kus uw schoot, uw geslacht waar genot en nieuw leven wacht, ik kus uw borsten, uw mond en kniel dan voor u op de grond.…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

Is het lichaam het omhulsel van de ziel of is de ziel de belichaming van het lichaam Zijn de ogen een spiegel van je wensen Of wens je zaken die je ogen willen zien Blijf je hangen in het verlangen om te voelen Of voel je het verlangen Blijf je wachten op de ware, of als het ware wachten op iets dat waarde heeft?…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

't naakt om me heen leeg mijn glas wars van al 't schoon hijs ik mijn jas vanuit 't schemer gaat mijn blik omhoog en lees: Rosie's bar is waar ik was…

Ik mis je zo vandaag Ik wil je zien, voelen, aaien, ja, ik wil bij je zijn waar je ook bent Ik wil bij je zien. Zwaar zijn de dagen zo zonder jouw lach. Lang duurt nu de nacht dat kost mij veel kracht. Je hebt de berg bedwongen waar ik nu halverwege op ben.…

Alles helder en voor elkaar Dan komt het Het is niet waar Ook nog dat Ach ja, het lijden doorstaan De vragen blijven bestaan Ware liefde Ik wel, het is wat…

de lach in het donker glimmend in het licht het verlangen gevonden een schaduw van jouw gezicht jouw ogen warm en lief ben jij mijn hartendief je armen om mij heen ik wilde niet dat je verdween dromen die niet stopten en ik die jou fopte gedachten over jou waar jij over denken zou ik wacht op je zwoele blik en de geur van je haren…

waarom zweeft men in het rond in het alles in het niets niets anders dan dat zweven door dag en nacht vloeibaar goud of silver zoals de kogel voor een wolf vampier of wat dan ook zie de mist zie het als rook zie het als mist weet je het zeker of heb ik mij vergist wie sist en schreeuwt de rapen zijn gaar wat is echt nep waar.…

Zij verdwijnt met de ouderdom Vrienden nemen haar mee In hun sterven Telkens wordt zij transparanter Mensen herkennen haar Alleen van nu Transparant kwetsbaar fragiel Even later Verdwenen.…

en dat het eenzaam wordt voorbij die laatste waterplas wanneer enkel de spraak van het zand weerklinkt in het lege huis ik wil weg uit mezelf, daar en dan wil de diepte of in verleden dagen de onthoofding van de dood wanneer ik het geraamte bedek zo ontzettend treurig stil met woorden die jij niet horen kan, niet voorbij…

en dat het eenzaam wordt voorbij die laatste waterplas wanneer enkel de spraak van het zand weerklinkt in het lege huis ik wil weg uit mezelf, daar en dan wil de diepte of in verleden dagen de onthoofding van de dood wanneer ik het geraamte bedek zo ontzettend treurig stil met woorden die jij niet horen kan, niet voorbij…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

Wachten op de ware is als wachten op de jackpot Het is altijd tevergeefs, je vangt bot met elk lot. En de keer dat je vergeet dat je loten hebt gekocht Win je, en dan begint het leven dat je zocht.…

Als het ware Toch is het rare Dat, ” als het ware” Niet aan “het ware “ appelleert Maar dat enkel suggereert Als het aanvaardbare. Dat is het rare aan het ware Dat zich moeilijk laat verklaren.…