Dauwdruppels
In het prille van de morgen
ademde ze rust en vertrouwen
het was alsof de berg die voor haar lag
steeds minder hoog leek
stap voor stap
zag ze papavers en prachtige veldboeketten
langs de weg
ze keek haar ogen uit
tussen de wolken door fluisterde de wind
een lint van liefde
haar handen begonnen te vangen
waar wangen bloosden
piepte de zon
heel stiekem een graantje mee
noem het geluk……
Geplaatst in de categorie: emoties
Heerlijk Cobie!
Heel integer gedicht.