22833 resultaten.
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Het Waterloo van 2015
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 186 Er zijn immer eeuwen die eeuwig duren
In alle eeuwigheid beschamende eeuwen
Eeuwigheid verkregen in immense gruwel
Begaan bij de mens in alle eeuwen
Wij kunnen er op wachten…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
tussen twee eeuwigheden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 zou de verte
plots dichterbij
de dag wonen
het woord
waardevoller de
liefde dieper zijn
als je gaandeweg
begrijpt dat leven
een schitterende
lichtflits is tussen
twee eeuwigheden
van duisternis…
65 jaar is Jan Jacob Krediet
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 107 Het is nu twaalf uur
de elfde gaat over in de twaalfde
februari van het jaar des Heren en Dames 2017
Ik ben nu officieel 65 jaar
maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is
uit het gedicht van Gerard Reve:
Drinklied aangaande het leven op aarde
want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zelfs tot in haar afwezigheid, als het applaus van de klaprozen langzaam verstomt in de akoestiek van het eeuwige niets.…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
wacht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 549 ik wacht,
de dagen
kruipen
langzaam voorbij
een uur
duurt
een eeuwigheid
ik wacht
gelaten
af
en hoop dat
de tijd me niet
opmerkt
ik wacht,
denk niet
te veel na
en leef
ik wacht,
op een nieuwe weg,
op een nieuwe dag,
op hoop
ik wacht…
DE WIND DRAAGT DOOR DE VELDEN (pasen)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 498 Die als uit stof herrezen,
zijn sporen achter laat,
als eersteling geprezen
van wat te wachten staat.
De wind draagt door de velden,
de roep van de heraut:
het Lam heeft overwonnen,
zijn tempel opgebouwd.…
Beloning voor zelfbommoordenaars
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 268 Denken
dat 72 maagden
op je liggen te wachten
maar dan
door de duivel zelf
eeuwig genomen worden…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.649 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.698 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.650 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.457 Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.733 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.076 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.394 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.102 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
overgave
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 147 het blad
gedragen door de wind
tot waar de wind wil
ligt het stil
wacht…
Onuitgesproken ontstaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 naar zee brengt
ik vleugellam verlangend wacht…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
zomeravond
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 215 nog steeds blaast de avond
warme wind binnen ik zit
binnen met zonnebrand en
zap boos van net naar net,
het liefst zie ik een sneeuw
programma, ik sta op en
verwarm alvast de melk
in het pannetje de cacao
staat op tafel, de wereld
wacht wel. ik fluit nog een
liedje dat niet tegen het
raam opbotst maar de
eeuwigheid in gaat, zo…
Verloren schelpen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 137 licht
je rent je schaduw los
ingegeven door
de wind der eeuwigheid…
kalender
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 674 de dagen bladeren voorbij
en scheuren zo mijn tijd
gestaag en rustig, een voor een
richting de eeuwigheid.
maar eeuwig duurt zo lang
daar wil ik niet op wachten
de eenzaamheid maakt bang
in onzeker lange nachten.…
tot de dood ons samenbrengt
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.643 stiller lijkt de stilte
en donkerder de nacht
levendiger het leven
dat er morgen op me wacht
de eeuwigheid samen, duurt langer
dan de dood ons scheidt
tegen het einde zal het wel wennen
maar dat lijkt nog een
eeuwigheid.…