Alle inzendingen over wachten OR bus

Ze wacht op de bus met een strippenkaart en kijkt naar een hond die kwispelstaart. Even lijkt er licht in haar te stromen. ------------------------------------------ uit: 'Al wat winter is en waar', 2001.…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aangeleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormeloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. -------------------------------- uit: Echo van een echo, 1990…

Tommy tomaat en Frieda framboos gaan naar het blenderfeest van de familie groen op de hoek van de gezondheidslaan nummer twee bus vijf ieder apart want als toetje eigenwijs wacht Frieda framboos op Billy de gele kiwi Tommy tomaat is pittennerveus want Erika paprika is weer te laat…

Ik droomde over twee abri’s vannacht Bij één stond ik, een jong politicus Na lijdzaam wachten plots een groene bus O wee, de buschauffeur was Dries van Agt Hij sprak: ‘Gij schrokt, kunt gij mij niet verdragen? Och vrind, ge boft, ginds stopt Maxime Verhagen!’…

ik keek het rijtje langs smartphones in de hand de oortjes verbonden luidkeels sprekend met open monden de hoofden geknakt in lange wacht de bloem der natie met alleen schermogen schouders al rond gebogen de bus heeft de gnomen en hun wereld meegenomen om ze elders te droppen als ledenpoppen hun monologen zijn niet te…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

de ramen open het gorgelen van de stad in de zomernacht net overleefd - een bus met zweedse toersten net iets te traag - de arm dwars leggen de arm langs het lichaam - de pijn blijft bestaan vroeg of laat genen kankerfouten hier en daar omstandigheden ondermijnd door chemo geinfiltreerd door virussen wachten op een kus…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Ze wacht al bij de halte Mijn lijf schokt van de kou Maar in mij brandt die smacht Opdat ze mij zal zien staan Reeds wachtend op haar blik Laat de kou mij niet rillen Maar de warmte uit mijn hart Zo mag ze mij niet zien voorbijgaan Ze stapt in de verwarmde bus Ik snap mezelf niet en voel me leeg Konden haar ogen me maar verwarmen Opdat…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

De bus stopt, ik stap uit. Jij stapt ook uit. Ik blijf staan op het pleintje. Jij niet, jij loopt naar huis. Ik kijk je na, kijk, of jij nog kijkt. Jij kijkt niet. Ik wacht en kijk, tot je echt verdwenen bent. Je loopt al achter de boom. Dan kijk je om, ik zie het tussen de takken door. Je kijkt om, kijkt, naar mij.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

waar ik ga wachten mij velen die vooruit al gingen…

Het meisje in de bus De bus die stopt, ze stapt uit Ze lacht en gooit haar haren los Mijn hart slaat over, ik blijf mezelf De bus rijdt door en ik blijf zitten En de gedachte loopt van me weg Het is weer de herinnering die ik kus Heel stiekem Het meisje in de bus.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De bus rijdt nog; eindbestemming onbekend. Ergens in het midden zit ik. Aan het raam Kan er onderweg niet uit. Dienstregeling doemt tot de remise. En donker is het. Alleen binnen neemt het de tijd mee. Neemt het de tijd. Het buiten spiegelt slechts en de voerman laat ons raden. Waarom het daar doorgronden? Het donker duiden.?…

Dat heet reclame, mocht je het zat zijn, schaf je een sticker aan, die voorkomt dat je bus overvol raakt met dingen die je toch niet lezen wilt. Een inbox van je computer, wordt aan alle kanten belaagd door gasten waar ik niet om heb gevraagd, variërend van horloges, palmen, pillen en seksueel getinte narigheid.…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

De laatste bus op weg naar de remise. Een buschauffeur chauffeert zijn laatste rit. Routineus werkt hij tot de morgen. Begeleid hij leeggang tot de laatste zit. Elke dag bestuurt hij lijn tien. Glijdt hij dubbelgeleed tussen het drukke verkeer. Bestuurt hij zonder echt iemand te zien.…

Sommige mensen rijden met je mee vanaf het begin en sommige stappen bij een halte in. Sommige stappen bij een halte uit, sommige blijven kort en sommige blijven tot het eind. Je weet niet wie er tot het einde met je zit, zo is het leven net als een busrit.…

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuisplein instapt: dan kan ik haar net zolang nakijken als wanneer ze halte vogelplein neemt en zie ik haar bovendien nog een keer voorbijkomen in de bus ---------------------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938-1970', 1979.…

Ooit postte ik slechts bij de PTT Dan liep ik naar zo’n donkerrode bus En bezorgde zij het kaartje bij mijn zus De dag erna (een enkel keertje twee) De oranje bus van nu is fier en groot Maar springt voor de bestellers weer op rood…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…

De bus waarop ik sta te wachten rijdt voorbij, mensen giebelen. Kan aan niets meer denken dan alleen aan diegene, waar mijn ziel en zaligheid verblijven. Mijn hart bonst bij zijn naam en voel me op wolken drijven. Zou hij hetzelfde ervaren als ik? Dat is nu mijn vraag. Kan alleen maar afwachten.…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

Blik in haar ogen: omarm me, kus, bemin me zo maar in de bus.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…