Alle inzendingen over wanhoop OR geluk OR hond

Kan het ook niet zo direct verhelpen mijn allerliefste schat Even de twintig gepasseerd dus er hapert helaas wat. Orders van dokter - wat gas terug nemen - kalmpjes aan doen Op de bank wat hangen turen gluren, hemeltergend, ben ik een oen? Uren wegsoezen dus relax total wat werd beoogd vast goed gepland Dromend je vacht besnuffelend en in je…

Samen begin je Samen ga je uit Samen bemin je Samen neem je een besluit Samen kies je dan voor kinderen Samen heb je een goede baan Niets, denk je, kan het verhinderen Je geluk nog in de weg te staan. Samen maak je iets van 't leven Samen weet je er het fijne van Dat is een vast gegeven totdat samen niet meer kan.…

De ellende die je meemaakt geeft je een innerlijke kracht en het maakt je sterker, ja, meer dan dat je zelf ooit dacht. Anderen kunnen je raadgeven, soms is goede raad ook duur. Maar als je werkelijk goed wilt leven moet je zelf door het vuur. Want goed beschouwd ben je als mens toch altijd weer alleen Wat of je ook hebt opgebouwd om…

Bruin is ze, Een mooie donkere dame woonde eerst in Lisse. Was geboren in Suriname is nu verhuisd naar Bruinisse. Ze houdt van zee-land en de zon hoopt dat ze bruiner worden zal Ik zag ze liggen op 't balkon en geloof me maar bruinisse al…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

Vroeg bij het ochtendgloren werd de eendagsvlieg geboren 't Was bij het krieken van de dag dat hij voor 't eerst het daglicht zag Hij vloog, hij vloog als maar omhoog Viel plotseling naar beneden voor hij het wist was de dag om en is toen overleden.…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid vol rimpels en pijn en kun je even het geluk…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

Wanhopig staat hij daar Schuddend met zijn hoofd Als leraar onbegrepen Zijn woorden niet geloofd Hij heeft dit stille meisje Alles drie keer uitgelegd Maar als hij vraagt: Begrijp je?…

Het dromen begint angstaanjagend in een verborgen wereld waar zwijgende vogels de hemellucht verkennen terwijl je eenzaam uit jouw schaduw stapt niets meer over van de glorie en het geluk stilte neemt je mee naar nieuw dieptes waar het de heimwee is die nu dicteert in de nachtelijke uren van verdriet en wanhoop.…

in een land van groot verdriet regent het meer dan goed voor je is chagrijn gedijt op drassige grond geluk daarentegen is gebaat bij warmte 'de regering treedt af na een motie van wantrouwen over het weer' met de moed der wanhoop zoeken mensen naar een streepje blauwe lucht een straaltje zon en iets dat in de verte op geluk lijkt..…

Ik lig wakker, luister of jij komt, ik hoor de buren kreten slaken van genot en verlangen naar elkaar verlangen naar meer verlangen naar eeuwig geluk…

Als ik ga weet ik niet waarvoor Als ik blijf weet ik niet waarom Want er is niets Niets om heen te gaan Weinig,weinig om te blijven Blijven is stilstaan Langzaam verwelken als een bloem in de vrieskou Gaan, Gaan is vluchten, vluchten voor mezelf Er is niets meer. niets meer om te blijven Nog minder, minder om te gaan Vastgeroest…

Een andere wereld waar lopen niet gaat Waar de mensen vliegend zweven over straat Waar de vogels zwemmen en de vissen lopen Waar de leeuwen temmen en de ongelovigen hopen Daar zal ik eindelijk vinden wat ik al weken zoek alle wijsheid van de wereld in één gebundeld boek…

kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht, Zit ik hier geruisloos, ik kan me niet verweren, Terwijl mijn ogen zoeken naar een puntje licht, Is mijn grootste angst me van het duister weg te keren, Me realiserend dat de strijd moet beginnen, Klopt mijn hart op wanhoop…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

Waar ter wereld zijn mijn kindren Waar, oh waar, ik vind ze niet meegenomen door hun vader Wanhopig ben ik van verdriet Deze woorden sprak ik vroeger vijfentwintig jaar gelee 'k was mijn kinderen verloren Hun vader nam ze zomaar mee...…

Het verlangend wachten, En het wanhopig trachten, Door te gaan zonder jou.…

jij leeft daar moet voor je leven knokken ik leef hier en voel me gelukkig zonder er iets voor te doen jij leeft daar in dozen en in hokken ik leef hier in een huis met een plantsoen jij leeft daar bent al gelukkig met een onderdak ik leef hier in een huis jij daar in een vuilniszak jij daar bent arm...…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

In der venstren schijnen, in der diepe deuren graf Kijk ik levens velerhand gering gebeuren af: 't Leek mij troost of ik van schoonheid medelijden won, Vond ik één geluk dat ik oprecht benijden kon.…

De gedachte doorboort de kern van mijn hart Slopend en tergend langzaam dringt het binnen Als een speer met een botte punt recht in de ziel Weerhouden gaat niet en ik maak een web van gevoelens Maar in het nauw gedreven sterft de hoop…

Een grote zaal, de muren kaal. Gepraat, gefluister en gelach. En ik? Ik wacht, ja heus, ik wacht, op dat ene moment dat iedereen wel kent, wanneer het muntje eindelijk valt… Ik kijk behoedzaam om me heen, gluur even fronsend naar degeen, die daar opeens vlakbij me staat, terwijl ze ergens over praat. Ik voel me niet lekker, ik voel…

Kwaadaardig staar je op de koperen jongens en hun veerkracht in de branding. Je berekent de curven van de vrouwen met geringschatting want ze verachten je om het spinrag op je hoofd, je bleke paddenbuik, de stinkzwam van je geslacht, de karbonkel in je bilspleet. Je haat de zon, je wilt wegkruipen, het donker in, je vastbijten…

Ik denk niet dat ik nog lang heb als diamant van vlees en bloed. De tijd slijpt me tot karaat, ringt de dood om mijn vinger. Al wat zuiver is mengt niet met een lang gelukkig leven. Het weerkaatst de zon maar smelt sneller weg dan sneeuw. Zij leeft nog in de verwachting die vroeger aan mij kleefde als een grote belofte braak lag doch…

Glazen vazen met helder water erin bloesem zo schoon als de eerste bloem in het voorjaar zo zal het zijn en ik u bemin ook wij zoeken; is dat niet waar Zo op de ladder; een wankele tree armen reikend boven mijn krullend haar pak ik mijn tak; daar is mijn zee de vlam, ; de gevoelige snaar Boven zijn gekomen vlak bij de wolken zo blauw…

met de wanhoop van een dichter bij het zoeken naar de woorden als een zanger naar accoorden woorden die hij heeft geweten hangen tot de draad versleten halfstok aan de vlaggenmast zoveel heeft z'n glans verloren inspiratie lijkt verbrast tot hij in het ochtendgloren iets verneemt dat hem verrast...…