Alle inzendingen over warmte OR leven

jij hebt net met liefde het oudjaar schilderij met blanke matte lak afgedekt nog wat klein herstel in vorm en kleur voor de fine fleur van het gebeuren leven is nooit zwart wit maar waaiert mee in een situatief bewegen dat schilderen maakt je deel van een bestaan waarvan nooit alle deuren open gaan er is nogal wat grijs…

groeien verder dat leven nog een kans krijgt wordt nu tot een minimum beperkt…

tropisch land omringd met woeste zeegezichten wij wisten dat we van de wereld waren afgestapt een innerlijke drempel markeerde de geestelijke ruimte emoties delen was bedwelmend in hoeveelheid en van een volle intensiteit die verbijsterend was en ons klein maakte behoedzaam werden wij benaderd door comfortabele geestelijk steun en warmte…

bent eindelijk de kleine lettertjes tegen gekomen die jou vroeger met angst beloonden met jeugdige speelsheid heb jij die bestreden jn jouw lach weerklinkt een vrolijk heden ondanks mooie zomers donkeren de maanden en doet de tijd zich steeds meer gelden de nieuwe helden zijn al opgestaan niemand weet de weg maar jouw warmte…

ze kent het verschil tussen donker en licht maar wat zij echt wil staat in de schaduw heeft met lichtende vingers getracht dat leven zacht te bewegen maar het zwart bleef ijs en gaf geen enkele emotie prijs waar actie faalde konden zonnestralen hun warmte en koestering kwijt spelenderwijs dansen nu schaduw en licht als eenheid…

een mooie bloem wat eenzaam ogend aan de graskant van de sloot wiegend in de wind een laatste hommel drinkend van de nectar tot de herfstregen hem verstoord een vlinder die nog even dartelt de vleugels gespreid een vrouw die in de vroege morgen haar venster opent zichzelf goede morgen wenst een kushand toe glimlacht aan het nieuwe…

de lijnen in je gezicht laten je leven lezen de tijd heeft ze niet getekend wel jouw boek gevuld met jaren waarvan de letters plezierig zijn gekruld of korte hoofdstukken die vaak eindigen in vaag mineur naast periodieken vol daadkracht zonder oeverloos gezeur je ogen schrijven weinig meer de inkt lijkt bijna op maar…

Dank zij jou, durf ik weer te leven een wereld die ik nu anders leer kennen de moed, die me zo werd terug gegeven dat maakt 't aan andere dingen te wennen. Een arm om me heen, een fijn gevoel van rust en ook van geborgenheid dat helpt me, streven naar een doel wat heb je me met je woorden verblijdt.…

ik voelde het hete bloed vloeien breekbare momenten zweefden voorbij de samenhang verdwaalde in fragmenten pas toen het stopte was de realiteit van mij de caleidoscoop had weer zijn juiste tijdverloop het voelde thuis in handdrukken en welkom zijn er zijn een paar uur zoek ontsnapt ben ik aan boeien in onbewust gekluisterd zijn…

er was geen ontdooien juist het harden in zwart gaf onverzettelijkheid kracht met een glijdende schaal maakte jouw karakter ruimte in sociaal bewegen maar er waren limieten die jou niet toe lieten je wendde je af met een lach toch heb ik lente zien komen scheurtjes en barsten in het schier onneembare ijs nog komt de nachtvorst kruiend…

was ik van binnen uit het diepst van mijn hart terwijl mijn stille geest klapwiekt over de oceanen zonder te botsen tegen de deur tegen het raam het plafond van mijn woede zonder voorstelling van de dood zonder na te denken over de verslaving van de luxe te geven, altijd te geven daar dacht ik aan zoals ik dacht aan vrij leven…

In stilte omarmd tijdens een winteravond bij de openhaard verwarmd de herinnering schaduw op het schapenkleed.…

ik breek je stralen in het prisma van mijn liefde scheid infrarood van ultraviolet jij bent nog steeds de warmte in mijn bed het blauw van ochtendkou ontwaakt in licht dat langzaam nadert in je ontspannen nachtgezicht dat lacht in liefelijke dromen geluk verstaat elkaar gaat gepaard met kleuren die elkaar nooit zullen mijden…

de zomer komt het land verkennen uit een koele zee blauwe lucht en zoele winden nemen al haar geuren mee ze zindert richting horizon kleurt weide geel torens trillen krom de warme lucht wordt hen te veel vogelkoren zijn verstomd mensen worden mat siësta biedt serene rust er is niemand meer op pad zon zal blijven stoven tot…

geen spiegelbeeld wel schaduw handen vol zo in de ogen weerkaatsen? ho maar een beeld zonder netvlies etst nooit een ziel synapteert slechts herinnering raakt geen achilleshiel vorm mij met schaduwen uit angsten en complexen in een uithoek van je eigen geest ik ben en niet geweest…

jij bent ontwaakt tussen geuren en kleuren in het zachte bed der seizoenen gegroeid en tot bloei gekomen met een hoofd vol mooie dromen die de wereld van jouw slaap je heeft laten zien en waarin jij als baby en heerlijk kind later peuter en kleuter onbezorgd en vrij gespeeld hebt met zon en maan hoog boven je de verre sterren…

ik zag hoe jij warmte schiep in blauw koude atmosferen door tonen van geluiden te ronden scherpe kanten af te vlakken zo dat zij subtieler passen in de melodie van leven en bestaan jij had al ogen en lach als fijn tuners je zangerige stem vatte nu alles samen in de liefste woorden van jouw lichaamstaal nog waren er engelen…

jij had het bewegen van een prima ballerina volmaakt in rechte lijn en harmonie van druppel tot welle vanuit het midden cirkelend kabbelend tegen de oevers van de strak spiegelende plas tot in de uiteinden van jouw bewegen klopte de kracht van je hart met de zachtheid van jouw macht je talent was extravagant waarbij het…

Lange wandelingen, alleen met jou, zonder strubbelingen, warmte of kou. Lange autoritten, samen met jou, zonder vitten, warmte en kou. Lange nachten, alleen en samen met jou, zonder of met slapen, alleen warmte geen kou. De rest van ons leven, met alleen warmte, soms strubbelingen, gaan we gewoon, SAMEN BELEVEN?!…

Als ik op sommige momenten moeite had met het leven, kon ik niet meer zien wat U mij al had gegeven.…

De kilte van het leven, een leven zonder...liefde Ik denk, ik droom, ik voel dat mijn wereld plots is vervuld met ongekende warmte. De warmte van jouw aanwezigheid...liefde!…

Warmte ontkiemde leven. Liefdevol begroet.…

Omarming door warmte, door oprechtheid omgeven... Verhit door charme, zomer doet leven....!…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

ik heb je nooit ijsbloemen gegeven als restant van het veel te snel gestold leven vaak was het de kou die trager leven gaf waar warmte ooit standaard was ook het gebrek aan samen gaf te weinig kansen om elkaar eens goed door te warmen geef mij je hand die ik niet meer laat gaan dan open ik mijn hart die warmte is basis voor…

De zomer op zijn hoogtepunt de warmte eveneens de hitte bijna niet te harden maar ineens: is daar een verkoelende bui!…

de lente wil spreiden ze wil naar ons toe maar rinkelend door de bocht komt de winter nog met kwade blikken hoopvol dacht ze te komen maar sneeuw sluipt nog naar binnen het verlangen naar warmte onzichtbaar nog even stilgezet nog niet opgewassen voorjaar nog in de verte gestald in dromen nog ongeboren…

Ik vind mijn glimlach in de warmte van jouw ogen. Ze schrijven teder mijn tranen in het zand. Ik verberg mij veilig in de warmte van jouw schoot en verzegel jouw woorden, geboren uit hoop, in de warmte van mijn handen.…

Een warme klaterende straal valt en plaagt je stout en heel opeens de schrik van warmte maakt je koud Je huid trekt even samen Je zoekt mijn natte lijf Ik voel je warme kippenvel Wil dat je bij me blijft De dag nog niet begonnen zolang we hier nog staan Jij altijd in mijn armen We hoeven niet te gaan Plotseling de wekker die nog…

Zo ver weg ben jij, en toch voel ik jouw warmte zo ontzettend dichtbij.…