8471 resultaten.
Een schamele buit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 altijd weer
gooi ik de netten uit
zoek naar antwoorden
op vele levensvragen
de zee lijkt
groot genoeg om
alle opstekers in hun
markante kleur te dragen
vaak rest een
schamele buit als ik
de vangsten binnen haal
hun filosofische waarde bepaal
spartelend aan het
oppervlak is alle diepgang
ze ontgaan in het speelse
van een gemakkelijk…
Spiegel
gedicht
2.0 met 30 stemmen 9.040 De roos die als confetti
op zijn schouders sneeuwde,
de slierten lang gehouden
haar - resten serpentine
om de leegte van zijn schedel
op te sieren -, de schamele
guirlande van zijn baard
die de krachteloze kin
bewimpelde: ontluistering
die ik herken in bange ogen
blikken van zelfbespiegeling.
--------------------------------
uit: 'Echo…
het moet gezegd
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 294 de mantel van de liefde
vertoonde flinke gaten
van onmacht overnacht
de kilte kroop
op koude knieën binnen
voelde dat het winter was
het schamel kleed
trok ieder naar zich toe
liet weinig stof nog voor de ander
pas toen de waarheid binnen sloop
niets om nog te bedekken
restte de waakvlam die nog brandde…
Snolleke
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 2.700 Schamel uitgedost wiegen heupen heen en weer
En loopt zij langs de bar nu voor de achtste keer
Ogen in het duister kijken haar smachtend aan,
Zij weet dat zij haar volgen waar zij ook zal gaan
Zij praalt en paradeert met borsten ver vooruit
En als zij vrolijk lacht, dan doet zij dit zeer luid
Beschilderd als een krijger rest haar weer één…
Restanten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 257 Wat rest is, de left- overs
wat rest is een restant
wat rest zijn de brokstukken
van wat eens een geheel was,
wat rest is de hond in de pot,
de deksel op de neus.…
voor de rest van mijn leven
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 589 Het is een grote stap voor mij te nemen
maar ik wil je bij me in me leven en als
het even kan de rest van mijn leven…
ik en de rest
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 51 De kleine aarde,
ik en de rest.
Het mannetje leeft.
Heeft zijn plaats van gewest tot gewest.
Het vrouwtje zorgt zoals zij al eeuwen doet.
Het bestaan smaakt naar meer en vraagt maar door
Ik en de rest,
de kleine aarde heeft er niet meer de middelen voor.…
resten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 73 ze zegt dat ik haar pijn
niet kan voelen
zij wijst me hier de grens van
haar honger naar kaalte
het schrale overleven
ze lacht dat het schalt
leeft liefst in oude kleren
wijst naar strepen op de rots
hoe hoog het water was een licht
gebaar naar het verlaten huis
ze wijst naar de vervallen schuur
aan het einde van de slechte weg…
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Schamel rest mij 't vuurvaste woord, mijn land.…
Latento
gedicht
2.0 met 69 stemmen 68.227 Nu wij stilaan voor elkaar vervagen,
zinkend in de armen van de tijd,
rest ons slechts wat schamel praten
op de tak van tederheid.…
wat rest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 511 van Heilig Moeten
en Groot Verlangen
afdalen naar
Wilskracht en Strijd
maar nee ook die
kosten teveel
energie
wat rest is echt
alleen wat is
en stroomt
en poëzie
(met dank aan Emily Dickinson,
gedichten nr. 536 + 569)…
resten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 714 tussen de resten van haar leven
vond ik brieven zonder woord
boeken die niet zijn geschreven
vragen die nooit zijn gehoord
tussen de resten van haar leven
vond ik beelden uit haar jeugd
liefdes die niet zijn bedreven
kinderjaren zonder vreugd
tussen de resten van haar leven
vond ik foto’s zonder kleur
dromen die niet zijn gebleven
rozentuinen…
rest
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 478 moederziel alleen het leven
voor haar schatten eindigt nooit
sprokkelt splinters scherven snippers
in haar kinderen verstrooid…
Wat rest
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 587 vergetelheid dimt elk licht
er ligt een mist in je ogen
blikken vinden niet meer
wat jij ziet
is geweest en verweven
met de jammer van gemis
er is geen morgen
in jouw toekomstbeeld
van leegte vergeven
rest je geen streven
dan iets te beleven
nog even…
mijn rest
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 150 benen lopen verder
mijn tijd ver vooruit
ogen kijken terug
zien geen toekomst in verleden
mijn mond valt open
en woorden gaande weg
mijn rest
sterft stroom afwaarts
na een volgende bui
verteren naar ontstaan…
Al wat rest
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 Als kersverse vader op weg
naar huis opgepakt
tewerkgesteld in Duitsland
daar leiden de laatste sporen
naar de Gestapo die
jou verdacht van
afgevoerd naar Lahde
waar jij nog geen maand
later het leven liet
al wat rest is 'n 'Sterbeurkunde'
~ IM Opa Kees ~…
wat ons rest
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 233 Wat ons verbindt,
maar ook scheidt,
wat ons ontvlucht,
maar ook zoekt,
wat ons kwelt,
maar ook omhelst,
wat ons rest
na de echo
van de schreeuw -
stilte.…
wat rest van wat het was
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 het huis van zand
spoelde weg
toen handen met
gieters naderden
het schip bracht
zichzelf tot zinken
toen het voor even
de wind zag liggen
het schelpdier werd
een kraal verloren
verhaal toen zand
haar bedolven had
het vloeibaar goud
stolde kreeg de vorm
van een kroon de liefde
die een treurspel werd…
mystiek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 van verre ten hemel rijzend
het einddoel van de pelgrim
die onder in de stille reus
schamele heilige resten aanbad
engelen van de kerk daarboven
die met hun zachte glimlach
de oude mystiek beschermden
tegen barbaarse granaatscherven
in de hoge gewelven is de schemer
speelt het orgel een tere fantasie
daaronder fluisteren kleine mensen…
Uitgeknepen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 85 De fiscus weet me aardig te beroven
van mijn toch al zo schamel banktegoed,
de jaaraanslagen kom ik nipt te boven,
ze treffen mij als klappen van de knoet.
Zo langzaamaan voel ik me afgekloven
en tot de laatste druppel leeggebloed.
De fiscus weet me aardig te beroven
van mijn toch o zo schamel banktegoed.…
in een ooit lief pand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 348 in een huis in monnickendam
van de familie stam & zoon
is de liefde echt uitgewoond
het kraakt kreunt steunt
klinkt rheumatisch
is pneumatisch
van dril en boor
bij geen gehoor
de buren deden niet meer open
de stammetjes zijn afgedropen…
Vreemdeling
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.553 Acht nooit gering
de vreemdeling
die schamel, opgejaagd
en ver van huis
een woning vraagt:
het kan een Koning zijn...…
leegte en schamelheid
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 543 Schamelheid voor in de eeuwigheid,
waarom ben ik op aard?
Ben ik dan niets waard?
Ach...wat zeur ik ook , en keek omhoog
naar het grote heelal.
Ach ik snap het al......
Geen bal......…
Een schamel geklap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 150 had klanken geleerd
in melodieën die raakten
om van hen die ze hoorden
betere mensen te maken
speelde en zong
zonder kind of kraai
honden waren verdwenen
of namen de benen
droef werd het lied
in tonen die vluchtten
alsof de coupletten
ook wilden rusten
pas op het eind
klonk diep in het dal
een schamel geklap
de siësta liep af…
Kerstnacht
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.768 niet langer meer gedraald;
Een schamel Kind komt onze banden breken!
Kerstnacht, Kerstnacht, Messias zegepraalt.…
Moraal uit “de kleine schamele knaap”
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.997 Mijn grootmama zei vaak de spreuk,
en ze is me in ’t hart gevest:
“DIE ZICH AAN ANDREN SPIEGLEN KAN,
HIJ SPIEGELT ZICH HET BEST”
Hecht u dus niet aan ’t schamel volk,
Dat, zwervend langs de straat,
Vol leugens en gemeenheid is,
En vol van slechte praat.…
'Rutte wil Oekraïneverdrag ongewijzigd ondertekenen'
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 111 Hij is tegen referenda
maar wil ook geen revolutie
wel raadplegingen of
Maxima niet populairder is
als zijn staatshoofd Willem
Hij is zeer voor mijn moeder
raadpleegt die elke week
op zaterdagavond met een maaltijd
"Moeder (hij mist Beatrix), wat vindt u"
"Jongen, kind, Marcie, gewoon 'doorrutteren' schat"!!…
Maakbaarheid van de muze?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 136 tasten, en blijft
in feite vervolmaakt, wat hij
in het ziellespel durft aan te
raken, te delen met z’n handen
die de muzen strelen, is hij tot
stomheid geslagen, schuilt
achter spiegels waarin hij beeld
en alter ego herschikt, likt de tijd
uit wonden die hem naar het licht
hebben gedragen verbaast door
de maakbaarheid van de muze,wat
rest…
Al de rest wel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 reeds
tot het verleden hoort
een laatste diepe ademtocht
de afstand wordt al groot
wat doet het ook terzake
het is het eind van de wereld niet
al werd de laatste weerstand gebroken
door de onafgebroken schreeuw in mij
een opflakkerende herinnering
al is niemand aansprakelijk
het is niet eerlijk
de pijn gaat niet meer voorbij
al de rest…
Nog aanwezig ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 379 na, als
spinrag in de kamerhoeken,
het web waarin de glinstering
van tranen zich edelstenen
waanden, alhoewel ik in het
heden al voorgoed vertrokken
ben, in dat bed hoeft de tijd mij
niet te zoeken, op de spiegels
van het verleden hangen nog de
druppels wasem van mijn stem,
één goede schoonmaakbeurt en
de ruimte is weer vrij van resten…