Alle inzendingen over weelde OR warmte OR mensen

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ring te weren we deelden, opmerkelijk, een moment van weelde…

Had ik maar haar warmte en weelde bewaard? Toen kon geen vloedgolf ons splitsen en dansten we op talloze tonen.…

Zij droomt nog wat onwennig in haar weelde. Of ziet zij lonkend naar de tegenwand de laatste minnaar die haar warmte streelde, haar luister gaf en macht van hogerhand? De volle beker die zij weldra schenkt: een schijn van heiligheid en offergave. Hij ademt geur van wijn.…

Toen ik nog maar pas op de wereld was wist ik niet wat liefde was Ik wist niet wat of hoe Er kwam enkel liefde naar me toe Ik hoefde niets te vragen Ik werd op handen gedragen Hoe groter de weeld open gaat Hoe kleiner je in de wereld staat Waar de mensen en dingen veranderd zijn Waar de gouden beloofde bergen zijn Donker en in diepte…

De warmte van dit vrolijk licht schijnt - wie weet - door in dit gedicht of rijmpje zonder veel gewicht.…

lijkt te lekken door het bladerdak er zijn nieuwe kansen op geluk met warmte kan het groeien niet meer stuk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ik ga mee met de mensen volg het bewegen weet niet waarheen zie spanning in hun ogen voel de drive waarmee ze lopen hoor de stemmen maar versta ze niet ken de tonen van hun eenheidslied ze zijn op weg met duizenden in een cadans die doet huiveren ook zij willen leven net als wij in weelde baden maar de grenzen zijn gesloten…

daar de gigantische oceaan vol aparte dierengeluiden HOOR een fluisterende weelde voor ieders oor dolfijnen supersnel zwemmend trotserend de bruisende golven daar waar zij horen te zijn foei mensen wonend in de bekende toeristenplaats bij ieder bekend in ons prachtig Nederland sluit deze dolfijnengevangenis met belachelijke…

Een westenwindbries roept weelde uit de stilte maar niemand luistert.…

Wat hij ziet zegt hij weer te geven Een kleurenmix en wazige mist Met een bepaalde tint doorweven Ook dat de realist zich vergist Mensen zien geen heldere beelden Illusie maakt het zichtbare compleet Badend in zelf bedachte weelde Viert men het leven dat zichzelf vergeet Hij heeft zich ten slotte verscholen In impressies, op het schilderij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

Hoe vaak heb ik Al niet geprobeerd Om het diepste In jou te bereiken Om telkens weer Te constateren dat Het de bevroren Ondergrond in jou Is die mij dat belet…

Weldadigheden Hoe weldadig zijn zegeningen zoals vriendschap, liefde en geluk maar ook een aardig woord voelt als milde zomerregen waarin liefde groeit en bloeit alleen een echte vriend begrijpt dat ook in het diepe zwijgen de puimsteen scherpe kantjes slijpt dat is een waardevolle zegen daarom moet er stilte zijn hoor je de vogel…

Warmte in jouw handen Warmte in je stem Warmte om te verwarmen Warmte, zonder rem Warmte in een klank Warmte in een blik Warmte in een oogopslag Warmte, ik slik Warmte om te geven Warmte in een gebaar Warmte om te voelen Warmte, geven om elkaar…

Warme zomer Gloeiend zand Helmgras waait Zeegolven stromen Warme zomer Verfrissend water Bladeren van schaduw In brandende zon Warme zomer Avondzon gloeit Nachtelijke verkoeling In stervende zon…

Kaarsen verwarmen Bomen die dromen kleuren Kerstwensen voor jou…

Als ik als kind de warmte van de zomer had gekend was ik die in de winter niet verloren Als ik als kind de warmte van een warm huis had gekend had het de rest van mijn leven niet zo hard gevroren...…

Zon, zee, strand, Met jou verken ik de wereld, Hand in hand Altijd weer die lach op je gezicht, Die telkens weer, keer op keer Mijn donkere dag verlicht.…

27 12 1989 je graf is een zwarte steen met flakkerend kaarslicht in een nevelige tuin verkeer raast langs de heg letters lees ik niet meer de tekst is nietszeggend alleen herinneringen spreken over geborgenheid en liefde waarvan het gele kaarslicht het warme symbool is het licht op die natbesneeuwde steen verwarmt hart en handen…

de boer ploegt akkers de zwarte aarde nevelt lentezon verwarmt…

ik wilde alles over liefde weten heb meters boeken stukgelezen bibliotheken bezocht toneel bekeken geluisterd naar muziek maar liefde vond ik niet wel alle draden waarmee het is verweven zoals drama en verdriet als je het patroon verliest tot ik de mensen naar elkaar zag kijken in desinteresse of begrijpen maar ook met warmte…

hoe het kind wiegt en gloeit dag na dag verschuift het koper in kristal stolt mijn adem lomer en lomer dieper doorzichtig diep…

geluid pas als de bommen vallen gaan zijn dromen uit dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende roep zijn moeder die hem groet huilt in haar warmte…