5271 resultaten.
Weemoed.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 621 Flauw zonlicht, ogen vol weemoed.
In de bijna lege kamer voelt het kil.
Verloren liefde, verscheurde herinneringen.
Maar de tijd is onverbiddelijk.…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 Ze hing haar weemoed aan de wand
zodat de gasten kunnen zien
waar hij voor stond
er staan alleen nog lege stoelen
en guitarras zonder klank
dwaalt zijn geest er bovendien
zijn gezang is er verstomd
hij nam de Fado met zich mee
over de kolkende zee
nog steeds stelt ze de vraag
schreiend aan de Taag:
waarom ging je toch alleen
we zijn…
weemoedig
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.144 op de vooravond dan, lekker in je armen
keek ik terug met enig weemoed. och,
zoveel mensen zijn er niet meer.
het gemis doet me zeer.…
Weemoed
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 182 Het kan me zomaar
overvallen,
weemoed omdat de blaadjes
vallen,
ben niet depri of
anderszins,
maar als ik die blaadjes vallen zie
ginds,
kan me zomaar overvallen
dat weemoed gevoel,
niet depri maar weemoedig,
snap je wat of ik dan bedoel?…
Weemoedig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 200 een stille
plek in
Nederland
niet ver
van het
strand
eerst nog
even op
blote voeten
door het
zeeovergoten zand
gaande op
weg overdenkend
welk veelgeurend
boeketje bloemen
breng ik
vandaag naar
jou
roze rozen
kleur van
de liefde
dit droeg
jij uit
ook trouw
simpele dingen
jij zag
de humor
ik mis
je lach
geweldig…
weemoed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 50 weemoed is de geur
van wuivend riet
en korenvelden
het handschrift
in sierlijke letters
in trage tijd
een bankje in de tuin
de gebutste emmer
naast het kippenhok
na het zwaaien
het afbuigen
naar eenzaamheid
weemoed is
poëzie de kleur
van het vaarwel…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 101 Weemoed
Door de gordijnen heen
zie je het
vage licht
van een neergaande zon
weemoedige
eenzaamheid
drapeert zich als een deken
over je heen
om al die jaren
die vervlogen zijn
in een ongemerkt
beleven…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 299 Jaren verjaren,
woorden vermoorden,
verliefdheid vervliegt
liefde naar liegen.
Leugens uit liefdeloosheid.
Waarom, waarom?
Er rest alleen eenzaamheid.…
WEEMOED
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 741 ‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht
geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht
hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt
komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 maar keer op keer
Dan denk ik bij mezelf er komt nog meer
Dan denk ik wat erop kan komen dagen
Dan denk ik zal ik niet of wel gaan klagen
Dan denk ik hou ik aan mezelf de eer
Ik leun wat achterover in mijn stoel
En schenk mijzelf een derde whisky in
En plaats de fles weer onder handbereik
En weer zet ik geen zoden aan de dijk
En denk weemoedig…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 454 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Stil strand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 146 ons mooie strand
en levendige dorp
heeft uitgestorven straten
de zee is kalm
alsof ze vredig
zo verlaten
haar golven van gemoed
kan laten stromen
uitgerust aan een rustige kust
ons stille strand
blijft onvermoeibaar wachten
niets veranderd wat is verankerd
in ons hart
zo dromend langs de lijn
weten we waar we trots op zijn…
gekwetst
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 142 Gekwetst door de liefde.
Op de vlucht naar een nieuwe ik,
erg wantrouwend.
Ik kan niet trots zijn,
Ik streed tegen jou vreemde escapades
en liet mij om de tuin leiden.
Ik zal de toekomst zelf invullen,
want jij pakte al je spullen.
Op onze huwelijksreis liet je mij alleen
opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken.
Alle vlinders verlieten…
Weemoedige echo van heimwee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 235 Heimwee dikwijls
krachtig als een ziekte die ons
doet lijden; zijn echo
is de weemoed met z’n treurnis
te zacht voor verdriet
In weemoed ligt
de ontroering die als een traan
schittert in ’n glimlach
mens is gevoel en weemoed is
een deel van z’n aard
Heimwee hebben we
naar mens en plaats zolang die
bereikbaar zijn
weemoed…
dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen
dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te voortplanten door ogen
die zich eeuwig hebben gesloten
dood…
VERLATEN STEENGROEVE 2
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 218 In de oude werkgrot
verspreide rommel
gebroken balken
roestige hamers
versleten schoenen
behakte stenen
die eens gezamenlijk
klopten en stampten
als meerstemmig koor
in het gezellig duister
nu: wegterend blijven bestaan.…
Pound Wise
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 Ook ik ben uit het Britse Pond gestapt
Als Engeland Europa zou verlaten
( Ik had dat als belegger in de gaten...)
Dan zakt de koers, ik hoop dat u dat snapt
In de vakantiepot zat nog los geld
Ben er op tijd mee naar de bank gesneld.…
verlaten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 523 Gegeven in een nieuw bestaan
zoek ik in hoop naar mensen
en zal gaan
door duizenden muren
Die verlaten stilte van angst
stil sluipend in het duister
zal ik ooit vinden
waar ik al die tijd naar zoek…
DE VERLATENE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.443 O Hart dat nu van alle troost verlaten
Noch trots, noch deemoed noch devotie voelt;
Dat niet meer liefhebt en niet meer kunt haten,
Noch weet waarheen dit eenzaam dromen doelt;
Uw zin en waanzin bei hebt ge verloren;
Wat ge verlangt is dood, of ongeboren.…
verlaten
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.519 het begon al met verlaten
en werd dan later
eerst traag
en dan steeds vlugger
vluchten…
Verlaten
poëzie
3.0 met 28 stemmen 1.823 En nu: verlaten voor mijn vuur gezeten,
Zie ik mij-zelve aan.…
Verlaten
netgedicht
2.0 met 29 stemmen 2.790 Een tafel
Een stoel
Een beker
Een verhaal
Verlaten en stil
Een geschiedenis
Gaat op in het niets…
Verlaten
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 906 Grote kille leegtes om me heen
Vandaag mijd ik de straat
In verloren toestand liggend hier
Een lijf tot niets in staat
Mijn tijd vertikt in eenzaamheid
Het bed kleeft aan de rug
Gestolen, weg, voorgoed voorbij
Mijn hart wil niet meer terug
Besef van pijn wordt deel van mij
Niet voor de laatste keer
Haalt voor de geest wat is gebeurd…
Verlaten
hartenkreet
2.0 met 27 stemmen 1.367 Je wordt verlaten,
helemaal alleen gelaten.
niemand die van je houdt,
van binnen zo ijskoud.
Niemand die met je lacht,
iets dat de pijn verzacht.
Geen toekomst in zicht,
die jouw pad verlicht.
Toch geef je de moed niet op,
dus jij zegt hardop:
"ik kan best alleen, jullie zijn overbodig,
ik heb jullie echt niet meer nodig".…
Verlaten
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 1.175 Een druppel regen
Loopt langs het raam naar beneden
Een traan baant een weg
Over een wang
Een hart gebroken van verdriet
Omdat het werd verlaten…
Verlaat mij niet
hartenkreet
4.0 met 39 stemmen 1.048 De mist hangt
zoals de sfeer
tussen jou
tussen mij
De motregen valt
zoals het doek
tussen jou
tussen mij
Gedachten dwalen
zoals ik dwaal
tussen jou
tussen mij
Verlaat mij niet
nu niet
nooit niet
nooit meer……
verlaten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.108 Het zijn niet de woorden die de pijn brengen
Maar de angst voor het gevolg
De angst voor het alleen zijn is de grootste
De eenzaamheid en stilte is wat ons zal krengen
De herinneringen blijven komen
Beelden op ons netvlies gegrift
Hoe verder de stilte om ons heen dringt
Hoe heter de gedachten stomen
Steeds meer neemt de angst toe
Het niet…