Alle inzendingen over weemoed OR zon OR verdriet

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

de horizon kleurt vaal oranje in het licht van de ondergaande zon aan de hemel verschijnt een donkere dreigende wolk we wachten op het langverwachte kind het vervlogen weemoedige lied de laatste adem in het schaarse licht kan eenzaamheid zonder kloppen binnenkomen kan verdriet uitbotten tot schoonheid in de schaduw…

‘k hoorde mijn ziel in weemoed zingen toen de avond viel zonder enig licht geen morgenlicht om nieuw te beginnen alleen tranen brengen mij een wazig zicht hoelang blijft het duren voor de zon verrijst achter die hoge muren en mijn pijn verdwijnt komt er een ommekeer waar ik zolang op wacht vind ik mezelf ooit weer na een…

Dank, o zon, dat gij mijn zangen, Als g'in 't leven slapen gaat, Voor dees grauwe gasthuisgangen Mild en goed behouden laat. Dank, o weemoed, dat gij dromen Zendt door mijne droefenis, Wijl dees donkere dagen komen Wijl mijn zon gestorven is...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wij zaten te keuvelen, Daar klonk van de heuvelen Een weemoedige triller- Het was Ludwig Hiller: De begaafde kunstenaar, De wreedgeschokte, Die aan zijn klarinet Die triller ontlokte. Nooit sprak er ergens Zo ver mij bekend, Dieper weemoed Uit een blaasinstrument.…

weemoed knaagt in kansen gemist omhels het verlangen, de tederheid door strelende woorden recht uit het hart fluistert de stilte, genegenheid verbergt jouw verdriet de schreeuw van tranen hernieuw de toekomst, vergeten dagen…

Hier, draag mijn hart maar naar de zee ik kan er verder niets meer mee en voel me rot in dit verdriet de eenzaamheid die trekt me niet ik weet niet waar jij nu vertoeft en of jij ook de weemoed proeft door wat wij samen nooit verklaard in het verleden hebben gestaard.…

Hoewel nog wat te vroeg voor weemoed Zie ik nu toch In die stille wintertuin De zon, het bad, het spelende kind Dat heel even Zijn hoofd in mijn schoot legt En "beppe" zegt.…

daar op het strand van weemoed was het dat ik die schelp vond hem tegen m'n oor hield om het ruizen van de stilte beter te vernemen daar was het dat ik leerde dat verdriet en tranen in een leven onontbeerlijk zijn geluk is niet slechts 't moment van opperste blijdschap maar ook het vleugje bitter smart in je hart als bevestiging van de…

Dat grijze steden geuren Gedoopt in vrouw'lijk weemoed Met halogeen ingekleurd Waar gelach verdriet ontmoet Gezichten door drank gemerkt Verloren ogen kijken Wee mijn geliefde Polen Laat mij mijn liefde blijken…

In het verdiepen van de avond zinkt de zon met al zijn licht teder onomwonden met een vreselijke pijn het heeft zo moeten zijn. De tijd die zo verschrikkelijk is waar niemand kan schuilen waar je ook niet vluchten kan verschijnen tranen en verdriet want eigenlijk wil je dit nog niet.…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Laat de muziek in pijn weerklinken rijt de wond uiteen die mij verscheurt geef mijn hart de klanken van de weemoed zodat mijn oude ziel zich dieper kleurt de trage tred van slepende akkoorden vol van ingehouden passie en vuur houdt mijn weemoedig hart gevangen kluistert mijn geest in dit verdrietig uur en in de zilte storm van mijn verlangen…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer op Ik zou een ander eind willen verzinnen Ik zou een ander hoofdstuk willen schrijven Ik zou een ander boek willen beginnen Maar ik kan het niet Diep van binnen Zit mijn grote verdriet…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

O nee, niet van verdriet… Vergeten doe je niet.…

verward, wanneer ik blad'ren veeg en herfst mij even geurt terwijl de zon nog zomer schijnt zó, dat het hemel blauw gevoel zich wolkt en in weemoedigheid verdwijnt…

"Eenvoud, neem de zon, desnoods de maan" zeg je maar je zwerfoog kijkt in leegte van een afstandelijk hart beweegt de stilte, sober in zichzelf gekeerd ziet hij de weemoed van de nog onbesproken zomer.…

door muren vol weemoed barst ooit het geluk verscheurt jouw angst zichzelf aan flarden tot aan de grens van verdriet en vreugd waar tranen vloeien door elkaar heen zichzelf verweven in armen van troost mijn liefde gegeven die muren sloopt…

wat doet een mens met het verdriet van bomen? ze raapt het op en droogt het in een boek ruikt natte rozenbottels wrijft ze langs haar broek weemoedig weet ze niet waar dit gevoel vandaan komt het jaargetij verspert het pad met weefsels ze rilt en trekt haar rits iets verder op…

Na één moment van pure zaligheid zal blijken dat wat ons draagt en blijvend toekomst heeft voor weemoed en verdriet hier spoedig weer moet wijken, - opdat ons hart nog meer gegeven leeft?…