Alle inzendingen over weer-galoos OR weer-barstig OR weer-bestendig

als ik nooit meer kan zijn en ongestorven steeds maar weer in de nacht verglijd.…

De tijd is niet terug te draaien je wilt doorgaan waar het eens is verstomd, herinneringen vervagen langzaam tot het opeens weer tot leven komt.…

Ach Nederland met je jaargetijden Waar waaiende wolken de zon bevrijden Waar regen klettert tegen ramen Waar donder en bliksem regeren samen Waar stormen razen over het land Waar kinderen schaatsen hand in hand Waar stranden gevuld zijn met mensen Ik zou me geen ander weer willen wensen Dan het weer dat ik hier ontmoet Want juist…

Pilsje pakken Het was zo de gewoonte een pilsje na het werk de kroeg was druk en overgoten de ruimte beperkt de druppel was de aanstoot het sorry ongewenst En voor hij het wist stond hij buiten praten wilden zij niet gedogen hij kon zich nauwelijks weren de klap zag hij niet aankomen het werd duister voor zijn ogen…

regen is niet hard genoeg de hagel nacht en dag schuint langs het venster dat ik niet sluit maar open laat mijn vogeltje dat schuilt doorwaak de duisternis met koude pootjes…

Weer ben ik alleen Weer voel ik pijn Weer baal ik Niet als anderen te kunnen zijn Weer eenzaam Weer afgewezen Weer niet goed Afgedaan Weer een snee in mijn arm Weer bloed overal Weer totaal in paniek Ik zit in de val Wanneer leer ik leven Wanneer houdt het op Waar zit de rem Wanneer ga ik kapot…

ik sta en zit vast in de maalstroom hoop dat tijdelijk tegelijk duidelijk is dit blad meer dan mijn bloedstroom is zowel een baby als een grijsaard is een rondvliegende bruine voedselstroom als een vlieg die even op de rug is geeuw geweest een ander in een droom die begint en het einde van alles is een ziekte en pijn van ontploffing is palindroom…

Op dagen zoals dit - zonnig met mentale wolken - Wil ik een weerman Met een accurate voorspelling Van de lokale bui Boven mijn hoofd…

luchtige slagen storten neer op warmteverlangend vandaag onvermoeibaar en gestaag vormen plassen rivieren ondanks dijken van verweer flitsen tekenen het licht omarmd door aanzwellend gedonder opgesloten zon verdwijnt zelfs zonder ooit met daglicht te hebben gespeeld verlaat de strijd zonder gezicht…

Weer heb ik iets van 't vrolijk kind, Die 't leven zag, in rozentint, Een korte, blijde morgen. Mijn harpe beeft, Mijn harte leeft Een zalig liefdeleven! Daar, wie mij griefde, daar, mijn hand! En neem mijn liefste bloem ten pand, Dat ik u heb vergeven.…

Orhan Pamuk Niet langer veilig Om wat hij denkt Zegt en schrijft Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? R-E-S-P-E-C-T Eerbied slechts Voor een ander (Nieuw) leven Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? Baan van schrijver dezes Hufterig en onbeschoft Na een ernstige Ziekte gejat Daar ik gewóón Wil(de) leven...!…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

De zon schijnt guitig als een citroen perst hij sprankelend sap in het glas van mijn ogen. De bloemen geuren jou en ik zalf mijn zinnen met zonnebrandolie glimmen spieren luid. De zondagse kermis blijft vandaag binnen. Ik zoen aan je lippen en lach om vrolijkheid. Het Hollandse zeeklimaat gaat naar de knoppen we springen een voor…

twee planken, twee meter lang, op rughoogte en verticaal twee doorgebogen, op konthoogte, horizontaal gehecht zonder notie aan twee stukken beton dragen mij in de passerende zon ik was maar even gaan zitten kan wel op haar gaan zitten vitten het leidt deze keer toch niet tot zomerse hitte ze komt wanneer het wordt voorspeld en dat is deze…

Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar... De tijd gaat voorbij, blijven hangen in het verleden, geen optie, overgegeven aan weer een gevoel van, liefde, vreugde....maar de angst blijft helaas!…

Ik fluister zwoele voorjaarswoorden. Die ik buiten niet zou zeggen, in de regen en felle zomerwind. Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

stilte fluistert zich open grijs en immer nieuw werpt mij in de spiegel, het onbekende plein van de dood schuld wordt een gewassen bladzijde mijn hand uitgestrekt, wit in koude regen want daar begint het vanbinnen ik zie noch hoor wat mooi is of dat wat mij verlaten heeft het maakt ook geen verschil aan het einde…

Waarom raak ik als echtgenoot en huisvader onthecht en gaat mijn fantasie met mijn hormonen in gevecht en denk ik voor me uit: wat ben ik schaamteloos en slecht wanneer Marjon de Hond 'dit wordt een echte plaknacht' zegt. Ze kijkt erbij alsof ze zich ruim voor ze dit vertelt de nacht in al haar plakkigheid alvast heeft voorgesteld; het woelen…

als de schemer invalt is er geen ontkomen aan hoe hard je ook rent word je met huid en haar opgeslokt geel ochtendlicht kust 's morgens jouw ogen wakker hemels dauw likt je schoon voor een nieuwe speelse dag…

Ze zijn somber en in gedachten Het was mooi weer Toen ze tegen me lachten.…

Ach, daar komt mijn kleinzoon op bezoek, hij maakt de dag voor mij weer goed.…

Jij stond daar ik stond hier er leek iets te zijn het leek alsof we al verbonden waren er was iets iets nieuws jou uit mijn gedachten bannen dat ging niet jij moest het zijn maakte ik mezelf wijs…

Links is er eentje bozig Rechts gaat er een te keer Ik ben van 't mooie weer Gewoon een beetje rozig En wil dan ook vandaag alleen dit kwijt: Zie 'vorige' voor actualiteit…

Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

het is kil en klam ik waan mij in de wolken zo dicht is de mist…

En liggen er geen blaadjes op de rails Dan ligt er wel een pak sneeuw Wat net zoveel wil zeggen dat elke keer Er roet gegooid wordt door het weer, We kunnen toch nergens meer tegen?…

ze duiken weer overal op de steden en hun neongedachten de vele lichtjes verduisteren de waarheid valse pracht in felle kleuren luide muziek verbergt verdoken stilte slechts even duurt de erkenning van de prachtige geschenken ook mijn vluchtige taal is zo weer vergeten het papier ritselt al in de vuilnisbak…

ook vandaag wil de sneeuw ons wassen ontdoen van of bedekken welkom sneeuw zolang je ons goed doet…

En weer word je teleurgesteld is het opnieuw geen echte liefde weer iemand die je de rug toekeert en opnieuw jouw hartje griefde En weer kun je niet slapen spookt er vanalles door je hoofd terwijl het toch een sprookje leek en hij een terugkeer had beloofd En weer bleef je alleen achter overmand door intens verdriet smachtend naar dat…

schijnheilig zonnetje speldt ons een andere waarheid op de mouw dan de Noordenwind…