Alle inzendingen over weerlicht

Het is een slimme secretarisvogel Die weet hoe hij het Weerlicht heeft doorgrond: Doorploegd mijn associatierijk jargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan - SM van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In lederhosen doet-ie ook zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Het was de opperweergod Jupiter…

De stilte – tussen licht en donderklap - verkruimelt tussen onze vingers en het is alsof het drukkende van de gestage regen ons de aarde inperst. Schouder aan schouder is het de wind het verdraaien van woorden en een verdwaalde kus in weer en licht. De stilte was nog nooit zo groots.…

Vertel ons, weergod Hiemstra in het leder De golfstroom stijgt toch warm op uit de zee Vertel het aan de fruitboom langs de Ee Van bliksemslingeraars met ganzenveder Bestaat een kans van één op tien miljoen Dat farao de zonnewichelaar Een show van streptococcen geeft met staar Iets wat wij in geen duizend jaar gaan doen? De grote terts…

Al is de oorsprong goed, het wordt steeds beter Het blijft niet bij een klankencryptogram In deze helix stijf van eruditie Een ware rederijkers exercitie In jambische ritmiek, zoals het moet Ook in het onbewuste schuilt genie Geen onvermogen door zich te verhullen In voor de leek gelegenheidsmystiek Of cerebrale hersengymnastiek Historische…

weerlicht bliksemflits gedonder in de glazen toekomst voorspellen…

Zoals een weerlicht Zoekend naar de hoogste top Vond je mij terug…

ware emotie gemeden, als een weerlicht in het donker door hartbeschadiging getroffen door dit natuurverschijnsel.…

de dichte loodrechte regen het scheurende smalle weerlicht de echo's van geluid boven de zee boven het pad ------------------------------------------ uit: 'de liefde verwilderde niet', 1990…

je wolkt terwijl ik zon laat je schaduw vallen naast mij op balkon voel hoe koude onderstromen botsen in een eerst weerlichten de spanning is te snijden mijn warmte wilde dat zo graag vermijden we horen nu een donderklap de regen is nog uitgebleven maar er brak iets in ons samenleven…

als jouw verleden samenkomt met wat mij in het heden treft dan arriveert de angst waneer het weerlicht dreigt tegen het diepe dal waag jij je niet meer verder dus ga ik maar het laatste stuk alleen helaas kan ik voor moed niet kiezen…

Soms slaat het weerlicht in mijn pen, en wordt de inkt bloedlink en heet. Dan moet ik schrijven wie ik ben en wat ik van het leven weet. Dus schrijf ik met een kwaaie kop: Dit is de mens: hij laat zijn adem gaan van in naar uit van grens tot grens. En die zeventien woorden luchten fantastisch op.…

Niet doen: gezellig vissen op een vlonder Ook niet: je I-pod plugjes in je hoofd De bliksem heeft je in een flits gestoofd Het buitenleven wordt steeds ongezonder Maar zoekt het weerlicht weer een nieuwe prooi Dan grijpt het straks misschien de Gouden Kooi…

woorden zeggen niets splijten slechts de stilte na de storm weerlichten sterven in de gezwollen lucht wassend water stroomt langs verlaten gezichten flinterdun hangen de laatste stemmen aan de wind voorbij het witte kind…

Na die hevige bui en onweer, weerlicht in de nacht en veel krols van katten me wakker houdend zat ik 's morgens op de drempel open deur naar tuin te kijken want het licht en de lucht deden wat een kat die voorbijkwam het groen, alles gelaafd, de rust…

je speelde met lucht in kleuren van de regenboog verschoot in vale zon danste op wolken lichtvoetig ongebogen weersprak de donder als een echoloze schichtte langs de hemel weerlichtte in de nacht ontlaadde in één ogenblik een fractie goddelijke macht…

in weerlicht slaat de hemel breuken in het graf opent zwavelzurige verdoemenis die onverlaten wacht ongekende kracht dondert over een verlaten aarde storm en hagel trekken woeste sporen in aangerichte schade stilte vol geladenheid de dodelijke spanning zijn wij nog niet kwijt…

kerkklokken lokken tranen slaan verdriet schoppen graven dieper naar vergeet me niet tijd verslaat de uren trager leven draagt de dood ten graven geeft de aarde zijn laatste waarde regen kabbelt litanieën bloemen dalen op de kist ergens rolt de donder weerlicht wordt gemist…

ik streek heel even tegen de vleug probeerde de sporen nog te wissen maar mijn handdruk was niet te missen zag wolken groeien tot een felle bui in ogen die al stormden in kerend tij waar ooit liefde en geluk balanceerden brak nu de hel in wisselend snel weerlichten later vonkte weer je blik samen jij en ik…

een verre donderslag terwijl thee onverklaarbaar uit de glaasjes spat verschrikte kindergezichten die angstig kijken bij het volgende weerlichten een kleine scene in een handomdraai geschapen vlak voor het gaan slapen pas veel later keert de rust weer terug als de emoties zijn gesust toch blijft die donderslag een leven lang verbonden…

ik ken de plotse zomerwind volle takken brekend nog niet mijn herfstkind ze stapelt wolken in het blauw tot grote hoogte hun grijze onderkant verregent gauw ik bliksem schrik met weerlicht in jouw ogen je lacht zo lief en met een tikkeltje gedogen we donderen heel zacht want niemand hoeft te weten van ons onweer dat zal komen…

Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer tot een labyrint in Edelweiss, een kruidig cryptogram; als weerlicht door een camera vereeuwigd. Zij schenkt nog ongedachte perspectieven aan degene die zich laat beschijnen; hij kan dan verder leven zonder grieven. Het is een blauwe maan-dag.…

van mijn eindeloos verdriet verdwaald in die grot ren ik steeds vaker steeds verder, niet dat iemand me ziet weerspiegeld in de beek leek het toch alsof getroost en geborgen iemand naar me- plots echo en galm je strohalmen in het donker in de droom van jou en mij raakt alles vermengd met het zwart tot het wit zie ik alles weerlicht…

Hij was een slimme secretarisvogel Die wist hoe hij het weerlicht had doorgrond, Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In keurig pak deed hij gewoon zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Na hem slaat ons…

Licht speelt in glas glas daagt het licht uit geeft geslepen, zachte weerglans gebroken, flitsend weerlicht. Hunkerend samenspel als lichaam en geest…

schraap luchten bij elkaar en jat wat buien koel de wolken en maak snel een witte kerst en dan nieuwjaar maar eerst nog sinterklaas in donkerland schijnt maan steeds door de bomen zullen pietermannen weer met kinderen cadeautjes dromen geen weerlicht of gedonder de rekening is opgemaakt weet hoe alles ervoor staat laat me even spelen…

Dan werd mijn droom de werkelijkheid Toen, als weerlicht, onverwacht, een wolkendek, geen stergeflonker. De lucht vol van zwaarmoedigheid. Kwam toch de nacht. Wreed, woest, aardedonker. Met twijfels, pijn en eenzaamheid.…

Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil ik 's winters niet fijn bij de franjes en anjers van Spanje zijn!…

in de nabijheid van de weegschaal van Themis hangt een geur van verderf een parasitaire strijd woedt in ondoorgrondelijke lagen drek dit is alles zegt het blinde lot negeer het weerlicht vertrek vlucht kijk niet om geen tijd voor gerechtigheid geen tijd om drek te scheppen ga dit is alles ga gesloten ingekeerd stil met koffers van…

vingers spitsten en je handen wezen naar wat jij met weerlichtende bliksem in talloze kleuren geschreven had ondanks je angst voor het onverwachte opende jij je hart voor deze manifestatie van geweldige natuurkrachten dolde het aardse in vuur en vlam met een rollende donder weerstond regen en wind met een lief en…

regengeroffel gaffelt monotoon en toch melodieus tegen aangedampte ramen waar gordijnen triest hun manen laten hangen in de verte weer licht weerlicht het hier nog steeds - trekt God nou echt een foto?…