Alle inzendingen over weerzien OR liefde

Ze zullen komen: de sterrenmensen in hun zilveren vogels. Ze zullen komen: tijdruiters van verre, blinkende werelden - engelen zonder vleugels maar met de glans van wijsheid in hun donkere ogen. Ze zullen komen: onze broeders en zusters met wie we speelden in een peilloos ver verleden vòòr de val. Ze zullen komen - en op die dag…

Een weerzien, je gunt het toch iedereen.…

Laatst zag ik hem terug, de jongen uit mijn jeugd, die ik op school in bang geheim vereerde: blonde Prins Satan, ongenaakbaar schoon, wiens wrede lach mijn schuwe hart doorboorde. Ik denk niet dat hij ooit iets heeft vermoed van wat een vol jaar lang mijn ziel verteerde, noch dat ik, hoe vaak, honderd, duizend malen? - zijn tergend beeld voor…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

Daar stonden ze dan zijn arm rustte op haar kont zinkwit kwartsbeton.…

Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist.…

Dezelfde maat ook Pas gekocht nog Voor lekker warme voeten Vlak voordat je ging Kouwkleumen waren we Nu kouwkleum ik alleen In een huis vol dozen Met spullen uit de jouwe Eén voor één Rijg ik onze levens aaneen Als een rits Die open en dicht gaat Door alle seizoenen heen Tot het laatste seizoen Waarna wij ons weerzien…

zij vult de glazen het rituele drinken naar jaren van weleer bloemrijke borders buiten aan de randen van vergetelheid in gangen de holle lach luidkeels repeterende mismaakte memories het laatst geheven glas nog eentje dan op daar en toen op nu en later in achterwaarts begrijpen toon ik mijn sporen van verleden naar weerzien…

in het weerzien hameren gedachten als slagen op het aambeeld, roodgloeiend is het ijzer en toch vormt het zich als water in de positie van waar het moet zijn ach, deze zinnen beslagen het festijn van toen, allerlei gebeurtenissen tonen in mijn hart nog het pure broederschap dewelke wij ervoeren doch, het weerzien had geen “ statement…

toch was het liefde toen ik jou eerst mijn boze rug toekeerde onmacht verpakt in woede om de tranen te verbloemen de nacht die voorbij ging zonder slaap en in het duister dat geen bescherming bood tegen de kou die ons bed beheerste die uren het rood van de zonsopkomst bood slechts letterlijk verlichting voor een pijnlijk weerzien daarna…

Na een weerzien van één jaar. Door reuze dalen en schande. Bracht de liefde ons bij elkaar. Krachtiger dan de zonnestralen. Schoot ons vuur door onze ziel. Zoals het moment op de eerste dag. Met volle passie dat ik voor je viel.…

gun me vooraleer het doodse zich met werkelijkheid bemoeit al is het maar heel even midden alle oorspronkelijkheid terug te keren omnevelt door herfst het kleurrijke van toen weten zonder lente te missen het winterkoninkje welkom heten met kloppend hart midden ontelbaar kleine geneugten die zomer weerzien waar liefde als een…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

er zou geen weerzien zijn wisten we het niet of deden we alsof de zachtroze appelbloesem altijd in het zonlicht zou baden de kracht van het afscheid wordt onderschat…

ik zie zo vaak je lach hand of blik dat ik schrik als je niet en passant voorbij komt wij delen de wereld in al zijn aanwezigheden herkennen onszelf in samen genieten als teken van liefde het zijn de kleuren die jou raken en in hun weerkaatsing net even anders gaan smaken je zwaai die uit afscheid een beloftevol weerzien…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

ik wist dat jij in de wolken was heb je gemist zag je gezicht met welkom lach in blijde vervoering omhelsden elkaar spraken zonder taal in wederzijdse beroering openden naar buiten straalden liefde door de ruimte die ieder gaf het was een eindeloze dag waarin de zon ons alle warmte gaf die hij in zich had…

beloof je me dat je hier zult blijven staan totdat de laatste regendruppel jouw verdriet met zich mee neemt beloof je me dat je hier spinnenwebben zult zien groeien hoe de eerste nachtvorst zijn glinstering achterlaat weet dan dat ik je omhelzen zal zover het oog reiken kan in vele gedaanten blijf ik bij je voor altijd…

ga maar mijn kind een fijne dag ben blij dat jij er was voor even je lach staat in mijn hart geschreven maar waarom ben je zo lang weggebleven…

En wandelend langs een pad van rozen voelde ik ’t ritselen van een vleugelslag een engel die naar mij was toe gekomen toonde mij waar ’De tuin van liefde’ lag onder ‘n gouden prieel liet hij mij binnengaan waar ik verblind door een schitterend licht -mij opeens voelde met witte veren staan- keek ik in de liefelijkheid van Zijn gezicht…

Van tijd tot tijd gebeurt het onverwacht dat iemand ruikt als jij zo kijkt en lacht ineens begint te dansen net als jij of zomaar woorden zegt die jij ooit zei Receptie in een groot gebouw een man praat met een vrouw en ik, ja ik verlang naar jou door hem, zijn lichaamsbouw "Hee, weet je niet meer wie ik ben? Kom op zeg!" lacht hij…

Groet alvoor je gaat zodat ik weet dat morgen bestaat waar jij en ik opnieuw ontmoeten elkaar weerzien om te groeten.…

Een vliegtuigonderdeel, een flaperon Afkomstig van een 777 Is met de oceaanstroom meegedreven En spoelde – treffend - aan op Réunion Een weerzien met een stoffelijk bewijs Van het noodlottig einde van die reis…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

Eens als ons afscheid lang zal zijn en van ’t weerzien wij niet weten dagen vervulD van weemoed en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

de graven maken zich op als toevallige tafelgenoten een blij weerzien tussen schoffel en chrysant bedrijvigheid boven de stilte als woordenloos gesprek van zorg en troost…

Bedankt u allen dat ik een deel mocht zijn in u leven, geniet en geef veel liefde aan al wat leeft. En tot weerziens, ooit in een andere leven. Gegroet Rowdy.…