1280 resultaten.
Wensen en dromen
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 217 Oud, te oud om, wegkwijnend
onder het stof der tijd,
ooit nog uit te komen.
Soms lichten ze even op, heel ver
als lantaarns in de mist.
Maar ach, ik weet,
te vaak heeft de egoïst
het van mij overgenomen.
Al heeft hij
de houdbaarheid
van wensen en dromen
zelden of nooit betwist.…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Het zoute leven
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 85 Vuur en zout geeft
spirit aan ons leven.
De spirit die onze
plaats in de samenleving
markeert.
Ons lichaam leert dat de ziel
op het water blijft drijven
door het vuur en het zout
dat aan de water oppervlakte
balanceert.
Vuur en zout.
Een vlam die op het water
waakzaam brandt.
Bestand tegen de spanning
van het zoute leven.…
Ik die had kameraadschap uitgegeven
poëzie
4.5 met 2 stemmen 953 Daarom omfloerst nu waas van smart mijn ogen,
ik zie mij door de leege jaren zwerven
die liggen voor mij een verlaten veld;
en zie de bronnen van mijn kracht uitdrogen,
mijn hart verdorren in dit levend sterven:
ik had mijn zaak op broederschap gesteld.…
Zandhappen in de Sahara
hartenkreet
1.2 met 6 stemmen 667 Eenzaam dwaalt een zielige vent
door de verdroogde woestijnen
niemand die hem nog kent
hier komt hij dus wegkwijnen
Het is zijn eigen domme fout
Dat hij de liefde van zijn leven verloor
Hij was immers ontzettend stout
En wat hij deed was vreselijk goor
Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer
Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara
Er rest…
Bitter zout
hartenkreet
4.2 met 19 stemmen 1.263 de krant ligt er nog ongelezen
zelfs je pantoffels zijn weg
ik weet nu weer hoe lang
een dag eigenlijk kan wezen
Ik kan de geur nog ruiken
die je in huis achter liet
het blijft nog de vraag
slaap ik wel of slaap ik niet
Na zoveel jaren in één bed
lijkt het nu zo groot en koud
ik pink voorzichtig een traantje weg
en het smaakt bitter zout…
glinsterend zout
netgedicht
3.7 met 18 stemmen 224 ik zie, ik zie jouw wereld
en de donkere nachten eromheen
je behoudt de schreeuw, de dwaling
wanneer het tij tot sterven roept
tot droogte
eenmalig, mijn lippen bleek
maar de zee sterft niet, mijn lief
en ik zal teder zijn
uit het licht
langs je heen glijden, omlaag
naar de duinen en het zingen ervan
ik zal het water zijn…
dat ik zee en zout proef
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 139 dat ik zee en zout proef en mag dromen,
dat ik oplos in water en wereldstromen,
dat ik in stilte mag verdwijnen,
dat ik niet meer hoef na te denken,
dat de tijd mij alle ruimte geeft,
dat ik niet meer hoef te aarzelen,
omdat er geen grenzen zijn,
dat ik vrij mag zijn en denken,
omdat niemand lastige vragen stelt,
dag ik mag stoppen wanneer…
lief zout
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 66 onderhands zilt gevonden
vingers dragen het, welgevormd nu
naar mijn rug en
heen- en teruggewreven
dit leven voelt de geur van olie
uit een paarse bloem gepuurd -zo zacht
in eendracht met
wat korrels
aangebracht
om mij, mijn huid, mezelf te laten kennen
en zo draag ik, immer als een jas
jouw liefde
warm, weldadig
in de pasvorm…
Het zout van de zee
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 97 Ik ruik het zout
Van de zee,
Zie het duingras
Dat moeiteloos
Meebuigt in de wind -
En even,
Heel even maar,
Voel ik me weer
Een veilig kind…
modderman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 de grond is doordrenkt
modderig naakt
mijn kippenvel wentelt zich
geheel omhuld met drek
houdt het ongedierte op afstand
modderman
een leven vervat in nat zand
letterbrij verstikt haast
heel de dag breien woorden zich
als een sluier voor mijn ogen
voor uitdrogen oppassen
hardheid beknelt pijnlijk
daarom laat ik mij beregenen…
winters moment
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen 281 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
Profetie
netgedicht
4.5 met 22 stemmen 711 bespelen
Straks zullen ze het zout proeven
Reeds snakken ze ernaar
Ze zijn de wachters van de laatste symfonie
Verzameld rond het vuur van violen
De wereld zal zout worden
En zij zullen de zangers zijn
En de zoutzieders en zij zullen de zoute
Zon en de zoute maan en de zoute sterren
Eten en zij zullen tot zout wederkeren
Terwijl het clavecimbel…
Waterdruppels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 292 Scheve bomen langs de rechte weg
De wind hier in onze relatie
gegeseld
herfstig wegkwijnend
sporen van slootdiep verdriet
tussen de weidse weiden van mijn ontroering
Je inmiddels gejatte
witte auto rijdt mee aan de
andere kant van je zo geliefde sloot
Slechts twee waterdruppels op het zijraam van mijn
knal rode
Net niet vervloeid…
innemend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 515 is laven
ter ontschaven
van weerbarstig
kreupel
hout van 't woud
al heel jong
gekapt bekneveld
gebutst domme nagels
zomaar in getimmerd
uitgedroogd ingeteerd
afgestempeld verzegeld
voor onbekend en onbestemd
ziet nu:
loten lopen uit
lang leve de brouwerij
zo ziet men maar
nog ongelaafd
is onbeleefd…
zelfbevlekking op het strand
netgedicht
4.2 met 12 stemmen 796 je wil niet weten
hoeveel mensen
hoeveel zoutjes
aan het hete strand
in één dag eten
op hun stoelen
lakens matten
of gewoon op zand
witte uitslag
op de huiden
in vette vlekjes
als bij kaas
gesloten oogleden
dicht gepekeld
in scheveningen
zeggen ze laconiek
die zijn gaar
voor de visfabriek…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Polderbos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 Arm land in verval
woud op vreemde bodem
een surrogaat wildernis
op getemde baren
Wanhopig trachten stammen bos te zijn
een steriele rechtlijnigheid
verraadt de schijngestalte
gereed voor het wegkappen
Door de wonden toucheert
heilzaam licht de romp
wegkwijnend in eeuwige schemer
Pas na het vallen de warmte
over hun liggend lichaam…
Schrijnend
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 183 winters
en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw
maar mijn leven is een kluwen , een spinrag
met te strak gespannen draden
de ragebol kijkt lijdzaam toe
het is nu wachten op bevrijding
hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint
van onvervulde dromen
zal ik stiekem over het muurtje kijken
en om hulp smeken
of liever hier stil wegkwijnen…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Kardinaalsmantel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 De wereld van Mediterrane woestenijen
Waar de mooiste droogte vlinders gedijen
Denkend aan deze droge en warme klimaten
Kleine dorpjes ogen er verlaten
Uitdrogende graslanden en bergweiden
Steppen waar droogte tot armoe kan leiden
En distels zelden door regen verleppen
Kleurige vlinderpracht zal je oppeppen
Distels in uitbundige verschijningsvormen…
herfstig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 179 wijl één enkel vlinder
honing tracht te puren
uit een roze rode begoocheling
bloeiende munt me aanmaant
de blaadjes te plukken vooraleer
ze wegkwijnen onder de grond
mijn berk zich met gezichtsverlies
bezig is aan te kleden
in herfstig geel
talrijke geruchten uit de notenboom
verloren raken in
het hoge droge gras
speel ik helemaal…
strooizout
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 200 'Gij zijt het zout der aarde'
heeft Jezus eens gezegd,
want als het zout niet zout is,
wordt alles spoedig slecht.
Nu moet ik dikwijls denken,
zou ik dan strooizout zijn,
gebruikt op `s Heren wegen,
zodat ze ijsvrij zijn.
Dat strooizout is zo grof,
niet fijn geraffineerd,
maar als we het gebruiken,
loopt het verkeer gesmeerd.…
Heelal en woestijnen
hartenkreet
3.8 met 14 stemmen 1.784 brandstof,
die de liefde gaf
bleek na jaren
door een stilletjes
ontstaan zwart gat
naar buiten te sijpelen
verdween in ons heelal
waarin wij zelf
verdwaald leken
Langzaam verdween
de vruchtbaarheid
uit de woestijnen,
die wij ooit
tot oase hadden omgebogen
Langzaam raakten
we het kwijt
en lieten
de vruchtbare aarde
hopeloos uitdrogen…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.2 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Voor jou
netgedicht
3.6 met 10 stemmen 4.285 Ik denk aan je
even verloren
in zoeken naar waarom
van steen en oude ogen
Die zochten de plaats
waar ze woonden
in een stukje wereld
dat je zag wegkwijnen
wegglippen in zand
Ik bid voor je
in alle rust
stilte
en eenzaamheid
wachtende op rimpels
en antwoorden
op vragen
die ik nooit
zal durven stellen
Ik ben hier voor je
in…
Papavers
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 vogelscherm is
ruisend afgedreven
nu de winterkoude
is ingetreden
naar de zon de
warmtebron
van leven de
huilende
vragen van het kind
meegedragen door
de wind tot aan
de einder de
rood gouden gloed
‘t water stroomt
de avond zingt tussen
onze vingers
de veder in
onze hand de
vlammende mantels
van papavers
wij willen niet
wegkwijnen…
Ef op elf
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 310 De morgen
wordt kouder
en wij
ouder
de lucht is zout
meer zout dan anders
en die smaak van zoet
is niets meer
als roet
op de bodem
van de oceaan
laat de woorden maar gaan
ik zal verdwijnen
zoals de donkere kant
op de maan…
Bloedende wereld
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 430 als de wereld bloedend is door wonden
en er geen uitweg is voor geluk
wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden
terwijl ze bewust waren van dit dramastuk
kan de zon dan blijven schijnen
met de mens al hun wanen
zonder dat planten en dieren wegkwijnen
in een plas doorweekt met tranen
de aardbol is compleet bedorven
in wat goed en fout…
Zwartgallig gedicht
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 147 Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats
ligt een grafsteen te wachten
op het moment dat mijn graf wordt gedolven
nooit zo bij stilgestaan
maar nu komen de zwarte gedachten op als golven
van een onrustige zee
ze zullen wel weer verdwijnen
ik zal vooreerst niet wegkwijnen
ik hecht nog te veel aan het leven
nee,
het wordt tijd…