Alle inzendingen over wennen OR bosanemonen OR vertoon

je kabbelt water van de beek door een uitgesleten bocht kleurt onverwacht de kleine bosanemoon die ik al zo lang zocht tekent met vocht beschouwende gezichten op de basten van bomen wuift met groen van zompige varens die het met weinig licht moeten doen met ontzag zie ik jouw spel van alledag in de lach van het paradijs…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het is weer even wennen De aandacht die je schenkt Bestookt door jouw smsjes Met liefde naar me wenkt Het is weer even wennen Nu jij me steeds wil horen Zacht stemgeluid koestert Mijn lach je blijft bekoren Het is weer even wennen Nu je gevoelens verweken Heimwee naar mijn passie Je weerloos hart bezweken Het is weer even wennen…

Lachend probeert zij de wolken te raken springt luchtig naar een klein briesje geluk hij schenkt haar onverbloemd nieuwe jaren zonder jeugd maar in haar ogen danst nog altijd de geest van jong najaarsdagen verlangen naar een bed van bladeren een grassprietje en lijnen hemels met hier en daar een klein vlokje wolk de witte bosanemoon…

Als ontwenning went went alles!…

we moeten versoepelen maar morgen nog niet zeker weten we zijn er nog niet het heeft geen zin het te ontkennen beter is het om er maar gewoon aan te wennen…

ach, tere boself je lijkt verdwaald tussen kale bomen die niet beschutten het dunne pastelkleed dat glinsterend jou omhult maakt je zo kwetsbaar op deze kille dag in je ogen lees ik verlangen naar lentelicht bosanemonen en wollegras wiegelende grasklokjes dreigend reiken bramendoorns naar je tengere gestalte een roodborstje zal…

wilde, nooit had ik gezien, hoe jij mij langzaam vilde, mijn ziel omgekomen, door een doodsteek in mijn gevoel, de liefde van mijn dromen, een gebroken hart was haar doel, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou.…

En elke morgen kijk ik op de tulpenboom een éclat-vertoon…

Door luchtig eikenlover dalen vleugels zonlicht op groepen bosanemonen hun verblijdende witte kleur glanst en spreekt van zuivere wil tot teer bloeien en ontembare kracht om na gezamenlijk vergaan en verborgen wachten steeds weer opnieuw te leven in sommige kroontjes vertoont zich wat ijl roze een schier verdampte wijndruppel…

Het kevertje kruipt over bosanemonen, duikt diep en verdwijnt in groene paleizalen tussen de stengelbladen. De brede schuurdeur is vol kruisspinnen, die stil aan hun draad hangen. Hoe lang mogen die diertjes hier rustig blijven wonen?…

een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij wilt godverdomme kleine jongen is dit dan alles deze herfstachtige vertoning met de grijze vlieger en de donkere waterkant het dalen dalen dalen liggen gaan en roepen ze waren met teveel, nee…

Beoordelen op je aangezicht Geen mens die zich er niet op richt Met grappigheden kom je ook wel eens aan het licht Mensen zonder humor of prettig uiterlijk, de deur is dicht De rijken en fameuze Vertellen ons de juiste zogenaamde keuze Het leven van plezier is reuze Wees prachtig, slank en lekker is de leuze Intelligentie wordt zwaar overschat…

Getoonde billen tonen jouw lust Met gedreven passie en wulpsheid Zo dring jij ongeremd in menig libido Grijpt ongecontroleerd om je heen En als geilheid je slachtoffer overmant Sluit jij je passief af in het zoekend zijn…

mijn moed me ook terzijde staat, laat ik ver mijn nagelriemen zinken in de palm van het vijfzijdig blad dat als een perfectionist aan me hangt, het leest mijn stil besef en antwoordt dikwijls zonder vraag Op het terras onder de golfplaatige synoniemen, erf ik mijn geweten met inwendige kwetsuren die veelal mijn psyche inlijven met uiterlijke vertoningen…

medelijwekkend mimiek en huichelarij prachtig toneelstuk!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Dit alles zal vergaan: de mooie dromen en het dwaas vertoon, maar laat ons hoopvol leven want niets is hier gewoon maar alles is gegeven.…

Ja ook dit leed, je moet eraan wennen, Je moet eraan wennen, heb geduld, houd vol! Het leven gaat niet altijd zoals je wilt, wen eraan, denk positief, al is het moeilijk voor je om vol te houden, al is het moeilijk!..…

Zij die niet open willen doen wennen er nooit aan...…

Je ogen zijn leeg De glans is vervaagd Niets dan verdriet Het verlies knaagt Je ogen willen niets meer Dolen in een doelloos bestaan Niets dan leegheid Het liefst wil je hier weggaan Je ogen sluiten toe Gestreden deze ongelijke strijd Je liefste overleden aan kanker Een einde van een verloren tijd……

Wennen, bij elkaar zitten, steeds dichterbij – tot we vrienden zijn.…

het is openbaring met gevoel zaligde je, je nuttigt aan wat geen hoon bergt op witronde borden en de vruchtbare bodemkunde zonder zich verkocht voorgekauwd vertoon zielen met handen over elkaar…

Is er iemand die daar aan twijfelt, want hierarchie maakt van hem koning, dan zal de reclame abrupt verschijnen en komt er een einde aan deze vertoning...…

Voor hen lijkt de actualiteit amper te tellen, hooguit wanneer ze zich erover uitlaten, voor hun status, uiterlijk vertoon want je moet wel gezien blijven, zorgen dat je mensen aanspreekt en in de verkoop scoort. Ken je het perfecte imago, gedichtje? Dat is glad en minzaam, geen al te lastige naam en dus ook Carré-waardig.…