Alle inzendingen over wereld, OR ontreddering, OR schokfeffect

We lagen als mensen alleen op de wereld. Nee, dan morgen. Morgen. De wagens zouden weer langs onze huizen rijden. Daarin het schuifelen. Het zachte bonzen. De snuiten. Het vermoeden dat gedurende jaren in hun genen was geslopen. De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

Schuimend water baart onheil Kolkende massa overrompelt de stralende kust Wuivende stranden branden in spokende chaos Lichamen drijven sterven bederven Wanhoop ontreddering dood De zee is los niets ontziende blind Mijn God Wees een God van nabij…

Verborgen angsten vergrijpen zich aan rede, ontreddering alom, koorts leidt slechts tot ijlen…

laatste dauwtranen als de ochtenstond wordt gebaard uit nachtelijke wanen waar dromen hebben gepaard in spelonken zochten zij elkaar om mijn slaap durend te verwarren zij bevruchtten op een dodenbaar stenen eieren zonder erbarmen duivels braken uit de schalen vuurspuwend naar mijn keel ik kon niet anders meer dan in de hel verdwalen ontreddering…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

oh leven, dwing mij breng mij in nood verdruk mij en ontredder mij. Dan zal ik doen wat uit nood en lijden geboren wordt. ik beloof dat ik in dat hete vurige helse moment weer een daad van passie pleeg en mezelf eindelijk weer eens echt herken. maar elke keer krijg ik als antwoord op mijn bede van dwang. Lijd niet. je bent vrij!…

Met de verrassende ontreddering van een najaarswind is de herfst zijn beleg begonnen. Populieren kaal als borstelstelen houden hun fierheid staande. Een seizoen op rand van verscheiden, alsof zonder bladeren de vrijdenkerij weer ruimte krijgt. Met de wiekende lafheid van een duif stijgt de dodenkou op uit de diepte van het leven.…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

Ontreddering is het, maar zij is blij en tinteling.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ze was om ‘t krijgsgeweld weggevlucht en na de eindeloze tijd op haar vlot in zee Ze verspreidde desondanks geen zeelucht ze droeg alleen krijgslucht met zich mee Men had haar weggemoffeld in een kamp en verteld dat het slechts tijdelijk zou zijn Zeer koude winter zonder kachel en lamp juist dertien en geen schijntje zonneschijn In stille…

de dingen zijn niet beter nu ik je ken een plek om te schuilen wordt koud er wordt wat halfnaakt geglimlacht steeds onduidelijker steek je armen uit heel vaak wil ik je niet sluiten toen stortte in viel het glas om toen het leeg was zuur vreet verder dan de motten vreten gaten wat niet is zal hechten niet (room stremt zuur van citroen…

een kamer verlaat aanwezigheid zodat gehemelte aan leegte blijft plakken een lichaam sterft bloedeloos tot schijndood, verdrinkingsdood wegen scheiden naar ieders weegs, naar onderaardse brieven, ongelezen drenkelingen wandelen in hun slaap, praten over oeverloos land, door halfduistere gangen in wankele spiegeling gloort een bruggenhoofd…

ik kom toe glooiend en kan eindelijk strekken mijn voetzolen zijn als gelooid het plateau heeft vijf huizen bruinig zonder schors het zijn armen die me binnen trekken zonder handen als de verbeelding van reddeloosheid plompverloren het overvalt mij de kerktoren priemt de lucht open en morst de kleuren in het dal mijn benepen hart jubelt…

Maar woede onrust en pijn zijn ruim zijn deel ontredderen ons evenzeer. Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.…

(klinkt de roep van de zeemeermin) De nacht dekt haar toe met het wonderlijke waarin de prins van smaragd haar hand vraagt en met fluwelen mond de ompaalde werelden van haar schuwe geest opent Haar ziel schuurt rauwe wonden op een rand van oud gesteente maar herkent in hem nog waarheid en trouw in het oog dat alles kleurt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

In wiens gezicht voel ik de ontreddering, moe van de nachtrust, gapend en zwetend jonglerend met washandje en gevoelig koud water, cornflakes en cafeïne, de redders in nood in dit ontwakend begin? In wiens masker zal ik me vandaag verontschuldigen, om de zorgen van de nacht te verhullen, om de zorgen van de dag te verbergen?…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

zinsbegoocheling ik weet niet eens wat een planetoïde is, ik denk een soort halfzus opgetrokken uit verkoold waterstof en verstrengeld in ketenen bij gebrek aan een dwangmatige definitie noemen we haar 'leven' elke fantasie wandelt de ruimte in (gedachten laten zich niet vangen) een steen kan niet denken, wel ouderdom vergaren, zich ontredderen…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Hoe anders dan het verwrongen en door innerlijke strijd afgedwongen gelaat waarop straks bij verdere dageraad jouw ontreddering getekend staat.…

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste. Het heeft alleen zo lang geduurd: de bitterheid waarmee wij streden heeft voor ons alletwee…

Ik kan de wereld wel aan maar de wereld mij niet!…