Alle inzendingen over wicht OR zinnen OR gezicht

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

jij schotelt mij je woorden voor en geurt mijn honger binnen ik proef het water in mijn mond de letters draaien in het rond ik lepel lustig zinnen…

Een preutse dame in Schinnen Verloor tijdens 't vrijen haar zinnen Ze wist zich geen raad Met 't gevolg van haar daad Want er schoot haar van alles te binnen…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Geluidloze woorden gegoten in trefzekere zinnen virtueel verlicht een keurig profiel een aardig gezicht het woordenspel kan beginnen voorzichtige verzoeken en beantwoorde vragen die je meeneemt naar de stilte van je hart Dan is er die ene stem en denk je razendsnel is hij het niet of misschien toch wel Een ontmoeting wacht je hoopt op…

beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel zodra we samen zwijgen in de steen ontvang ik jouw mystiek der zinnen…

ga niet te snel over nachtelijk ijs, eerst was je nergens nu met ‘n dodelijke vuurwens, overal en nimmer tastbaar altijd blijvend als gesteente in mijn hersenhemel als zinnen van huid en haar zonder uitgesproken woord…

We gingen naar het naaktstrand jij en ik daar waar golven hoog waren en zandvlakten breed taal ongerept. In dat septemberlicht onder de naaldbomen vonden wij ons huis terug.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur, wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Het is alles, ja alles alles heeft een nieuw gewicht nu ik liefde ken - deze liefde ken is de wereld een gedicht is de zon gevuld met zinnen en toont de maan je mijn gezicht…

Hij greep in een schicht een teenager-wicht. Dat is zelfs voor Sarkozy té stoer.…

gelijk het contragewicht aan de sierlijke kraan welks last zweeft achter de met vrolijke vensters versierde doeken strak aan stalen staketsels verankerd weerhouden stemmen uit een verre noordelijke haven me het spiegelvlak te verbreken me te voegen in het speelveld van de éénbenige duiker die wondere wereld waar donker lichter maakt er…

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

vuur vlammende wichten verkracht en verkocht…

Het beroemde vingertje - parmantig in de lucht tesamen met verontwaardigd gezicht. Haar zwangere buik met jongen of wicht. Oreert Femke tegen bezuinigingstucht. Fulminerend tegen naderende ellende. Haar lipjes trillend van ridderend moraal. De kamer gaapt - hoort bekend verhaal. Einde verzorgingsstaat - harteloze Balkenende.…

je lijf een ernstige kwaal toekomst krijgt een nieuw gezicht tijd gaat niet meer vooruit het lange wachten op de dood het geruststellend getik van regen op de ruit…

Zingen Je eerste liedjes in de kleuterklas Over Moriaantje en groen is gras Zingen brengt blije gezichten Bij die kleine wichten Al neuriënd genieten op je fiets Zingen doe je niet voor niets Kerkelijke liederen in Latijn Het geluid kan nostalgisch zijn Meebrullen op een concert van Guus of Bluf Songteksten uit mijn hoofd, echt niet…

als een transplantaat hangt een stuk schors los van je zilveren jurk beduimelde bladeren als verschoten lovertjes rondom je heen en toch geef je licht wit wicht…

duiden, maar door een unieke klank begeleid je was ook een deerne een liefelijk wicht die de aarde betastte vaak op zoek naar je eigen kern ergens in de grond van je bestaan waaruit bleek dat zeker de morgen je zo zeer belastte…

een laatst bericht verschrikte ogen in een wit gezicht toch schrijven letters door in zinnen vol wanhopige gevoelens maar het uitroepteken blijft nog steeds in dikke mist…

Er was eens een "wicht oet Vlagtwedde" Die vloog eens geheel "oet de kedde" Ze vierde groot feest Ging tekeer als een beest Daarna lag ze "drei doage op bedde."…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren Bij Gods verheugde scharen. Daar lacht en speelt het nu zo schoon, Rondom de hoogste troon; En spreidt de wiekjes luchtig uit, Door wee noch smart gestuit.…

Winter, lente, zomer, herfst Seizoenen wisselen zich konstant af Maar het zonnetje in mij schijnt dagelijks Sinds jij me jouw liefde voor het eerst gaf Een nieuw jaar kan niet beter beginnen Als met de persoon die ik eeuwig wil beminnen Het delen van elkaars diepste gevoelens Het schrijven van gedichten met, dankzij jou, in mij ontstane zinnen…

Ze zijn om vederlicht te minnekozen, meer dan dat die doelgerichte zinnen dat zijn; die zijn veeleer voor zwaar vorzen in afgelegen stegen, waar de schaduw steevast denken doet aan onooglijke geesten, en bijdehante gedachten als lompe lettertypes verzwegen te wachten liggen, naar nooit gelezen leven smachten. --------------------…

in mijn gedachten mijn dagdroom mijn avond mijn nachten mijn gemoedstoestand in mijn hals over mijn rug in mijn buik met mijn hand door mijn vingers op mijn lippen door mijn wimpers in mijn oren op mijn wang onder mijn huid in mijn bloed weet niet wat ik hiermee moet....…

meestal is er geen begin aan een zin wat zeg je nou zeg nog een keer wat je heb gezegd zeg het weer (dat je van me houdt) dan zeg ik dat van jou en als ik het weer vraag zeg je ja zeker en dat hoor ik misschien niet maar wel jouw stem en dit is de mijne…

Jij hebt je zinnen op het onbestaanbare gezet, jou spreekt het onuitsprekelijke aan. Pijnig je geest tot gekwordens toe tot je de ervaring van de dichter evenaart, zich boven zich verheffend in de dreiging der ravijnen, tot hij van extase vrijwel buiten westen raakt.…