Alle inzendingen over wie OR honger OR ontheemd

Hier handhaaft de rechterlijke macht Wie hooggeacht de wet verkracht Voor een witgeboorde dief Is mijn landje veel te lief Hangturken terroriseren winkelpubliek De politie mag niets doen Het woord racist beschermt de kliek Mijn landje stikt in haar fatsoen Een aso krijgt drie begeleiders Twintig bejaarden slechts één Wie klaagt moet…

Ontheemd Vreemd Uit de jungle Onaangepast Er is geen plek Je bent een last Ga terug Naar je eigen vaderland Dit land geeft je geen hand Dit land denkt aan zijn eigen toekomst Aan de vooruitgang Maar in de vooruitgang staan veel mensen aan kant Het midden Is een bal vol tegenstrijdigheden Want als de sporen van ons verleden Langzaam…

Concentratiekamp Ontheemde Auschwitzsporen Nooit thuis gekomen…

Kruipen en smullen in de vuilnisbak op straat: ontheemde miertjes!…

Overdag schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd van de wens die men had om zich hier te vermeien Marsman gaf Holland de stem mee van water, hoe vreemd en ontheemd klinkt een halve eeuw later de stem van de wind over steppen, woestijnen en over de bergen steunend en zwijgend onneembaar de rots van 'n onwrikbaar…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

verwachtingen waarin roest zijn plaats niet kent en nieuw goud wederom wordt gedolven zo spreekt de leer van de hoop raak ik daar ooit weer aan gewend als ijzer wordt gesmeed in gedoofd vuur overwin ik dan hongerige wolven…

Gevangenen zijn heel erg aan het lijden Een deel van hun rantsoen wordt afgepikt Omdat er teveel brood werd weg gemikt En dus besloot men om eens flink te snijden Een overleg waarin wordt toegezegd Dat er meer brood komt, wordt nu snel belegd…

Boom door storm geveld; ontheemde tortels vluchten op zoek naar asiel…

Nog nooit zo’n zin gehad in verruiming der zinnen, de piraat in mij gooit zijn haak uit en vist vette kluiven, gooit nieuwe woorden over tong en smaakbarrières en is nergens zo appetijtelijk als hier: op dit maagdelijk wit papier. Maar voordat het schransen kan beginnen eerst nog een klein gebed: moge het nergens zo licht verteerbaar zijn…

Honger die het verlangen kan breken, wrevel wordt, vlees op vlees. Ik wil je schaamte, je kleine gebreken, je schoonheid in menselijke taal. Maar ik vrees dat te veel is geschreven, dat de werkelijkheid niet meer bestaat. --------------------------------- uit: 'De hertog en ik', 1994.…

in het natte gras staan vogels te trappelen voor regenwurmen na de regen komt eten uit de wurmenbak op ons platte dak…

Ik heb honger, honger naar jou Als ik naar je kijk lust ik je rauw Wil m`n tanden zetten in je hals En met veel passie likken aan je huid Je proeven, ruiken, voelen Dicht tegen me aan Samen ritmisch bewegen Mijn handen zoeken je heupen Meer, meer wil ik van jou Stil mijn honger mijn lief Geef me elke dag jouw lijf Nee geen dieet, dat…

hijg me, liefste laat me bereiken wat je beloofde een hemelse extase misschien ook de hel mocht ik niet meer komen beroer me, ontroer me ontvoer me tot vervoering ja, leid me daarheen waarheen ik nog niet ging doch enkel kon bevroeden wat mijn doel zou zijn ik zweer je de trouw dat doe ik, alweer voor jou mijn berouw staat er reeds…

Mag ik even met je praten Over iets gewoons als Het weer of De dikte van je winterlaarzen Laten we het niet hebben over Over mij Over hoe koud ik het heb Laten we praten over Hoe koud het is Voor ons beiden Laten we Pratend over weer En winterlaarzen Elkaar zeggen Hoe zeer we elkaar missen Hoe we samen lijden Door de stiltes…

Minnevuur, middaguur, driezitsbank en de boterhammen bleven staan Passionele woorden, vurige kussen en de middagzon zag het aan Vingers zochten, streelden lief wild eerst heen en weer, werden later op klamme huid meer en meer brutaal eenrichtingsverkeer en de tijd vloog veel te snel Voor de spiegel, later gekraste initialen in mijn…

Ik mis je schatje maar zie je weer Morgen kus ik jou met lippen zo teer Warm in je armen snuffel ik mij gek Geniet van de geur in je heerlijke nek Ik streel je gezicht kriebel teder zacht Sta bijna in brand als jij naar me lacht Ik eet je op vriendje en lust je wel rouw Hongerig van liefde verslaafd aan jou....…

Wat een wondere wereld en wat hebben wij een grote honger ernaar…

Scherper dan het licht een sperweroog van honger…

ze slikt hem in en kotst hem uit golvend vocht langs weke delen denderend botst zijn geweld in haar geeft ze over voor het eerst proeft ze wat echte honger is…

ondanks dat ik m’ n ogen dagelijks goed de kost geef krijg ik toch steeds weer trek…

Ik wens jullie honger niet te verkrachten, de wereld is al overvol genoeg lariekoek en oneetbare dromerij. Stik, lafaards! Zielloze amateurs!…

De honger eet mij op speelt klavecimbel op mijn zenuwbanen verleidt mij als een alfaman met Spaanse zwier maar ik eet niet want als ik eet krijg ik doorligwonden van het slapen op vergeten zwachtels van oud zeer krijg ik wintervoeten van het waden door ijskelders van verdriet kniehoog het wassend water van verbeten pijn hoger nog de…

Honger! Honger! Honger in het land, Wordt geschreeuwd, geyeld, De voedselbank platgebeld - Waar blijft mijn groente, Waar mijn brood! Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

Waarmee hij onstilbare honger duidt…

mijn liefde is een gulzig beest gretig grommend op zoek naar malse brokken van wie je bent…

het puntje van je tong dat kronkelend rondgaat tussen mijn warme lippen almeer mijn puntje vindt elkaar achtervolgend tot bijna ademnood waar ben je mijn lief mijn hart wacht…

Een hongerende roofvis zag het schouwspel graag 'Paar maar, heus het mag, op of in een lege maag.' En dan een klots. De hap was plots, een fractie van een tel want veel heeft een schaatsenrijdersstel niet om het lijf al was hij stijf en zij vol van honger naar haar moederschap. Even later klinkt - ver weg - gesnater.…