Netgedichten

netgedicht (nr. 32.374):

l'espoir de vivre

we begaan nieuwe paden
als goede vreemden
zo is het althans te benoemen

als emotioneel ontheemde
hoor ik jouw gedachten enkel zoemen
in wolken van ont-moeten
of die blikken van verstilde diepte
op de vlucht voor aards boeten

iedere dag
is gebouwd op verleden
van ver terug
soms als restant van heden

morgen wordt gebouwd
op verwachtingen
waarin roest zijn plaats niet kent
en nieuw goud wederom
wordt gedolven

zo spreekt de leer
van de hoop
raak ik daar ooit weer
aan gewend

als ijzer wordt gesmeed
in gedoofd vuur
overwin ik dan hongerige wolven

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 5 mei 2010

axelgeza

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

verandering

3.0 met 25 stemmen

354

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: marije hendrikx
Datum:: 6 mei 2010
Email:: maryama37hotmail.com; wat prachtig geschreven!
in het verschil tussen moeten en ont-moeten ligt misschien wel de alchemie van het nieuwe goud.

Naam:: switi lobi
Datum:: 5 mei 2010
Email:: acm.visserquicknet.nl; Krachtig, sterk.

Naam:: nonna
Datum:: 5 mei 2010; Blijf je woorden smeden, als legering, zo verkrijgen ze sterkte, hardheid , duurzaamheid.
Hoop is de versiering en verrijking van je leven.
Gelijk een triboulette, buigzaam maar sterk.
Het vuur zal nooit doven maar bij herhaling blijven gloeien,dit om de levensstuctuur te ontlasten en verdere vervorming blijvend mogelijk te kunnen maken!

Geef je reactie op deze inzending: