Alle inzendingen over wij samen

soms praat ik met je over dagelijkse dingen ik vertel je over pa de boodschappen we jou dan zo missen nu wij samen lopen met dat gapende gat tussen ons in en wij dit vullen met grappen en lachen om niet te hoeven voelen hoe leeg…

tussen de vele mooie foto's aan de muur van herinnering hangt een foto van de haven waar ooit wij herenigd worden In de innig eeuwige omarming van de eindeloze geschiedenis die wij samen maken mochten…

De strenge jury heeft zich uitgesproken: de club die mij veel vreugde heeft verschaft heeft onbesuisd de voetbalwet gebroken daarvoor worden wij samen zwaar gestraft toch zien wij uit naar weer een nieuwe lente wij blijven gaan en staan voor FC Twente…

bedankt voor de mooie tijd die wij samen doorbrachten ook al doet het zoveel pijn ik blijf er toch voor doorvechten met veel verdriet en pijn laat ik je los ik zal altijd aan die tijd denken bedankt voor de mooie tijd…

Toen ik gisteren op adem kwam aan dat houten tafeltje terwijl wij samen druk geanimeerd probeerden om te zeggen wat ons dat moment bezielde toen, wist ik het zeker: jij bezielde mij en volgens mij was dat wederzijds.…

Wij speelden altijd samen Over onze gouden velden De avond valt het licht gaat uit Wij samen als twee helden Gitaren in de aanslag Een prachtig samenspel Zachtjes aan snaar voor snaar Volmaakt geluk, dat wel. Wij speelden altijd samen Over glanzend koren Een lied alleen iets anders niet waaraan wij ons hart verloren…

mag ik nog iets liefs voor je schrijven een bloem plukken en even bij je blijven neem de avondstilte mee om samen de dag te overdenken wil jou de kleuren schenken van mijn bloem die in jouw handen zich zal openen in alle geuren die wij samen denken…

Ik wil het je zeggen Ik wil het je vragen Stel je voor; wij samen, zij aan zij Ik wil het je zeggen Ik wil het je vragen: Ik ben verliefd op jou, ben jij ook verliefd op mij?…

Je bent een schim van de liefde zie de sponningen het hout breken ik dep jouw woorden met de was in hun oren met de kracht van plenzende spanen ooit waren wij samen nooit kan de wind in het zeil dat beamen…

innemend als ‘t verstild verlangen me parelend naakt verder draagt verzuchtende ogen vertellen hoe zinnenprikkelend mooi ons dollen was wij samen dromend in Morpheus armen op verhaal komen…

de betovering van wie wij samen waren is voorgoed voorbij herinneringen als uit een ander leven blijven voor eeuwig maar in dit leven slaat de bladzijde nu om naar een nieuw hoofdstuk zonder jou of ons met alleen mezelf en mij eindelijk weer vrij…

krab ze maar tot sporen rood gaan spreken in woorden wat is aangedaan nog vloeit bloed uit striemen die niet in tijd zijn meegegaan littekens die wij samen strelen weer laten helen in een nieuw ontbloot…

Bij wat wij samen waren, wat jij betekende voor mij, kwam liefde soms niet als geluk, maar als een plicht voorbij. Bij wat wij zijn geweest, heb ik nog veel gedachten, maar op een nieuwe start van liefde, zit geen van ons nog meer te wachten. Wat jij dan voor mij was?…

heel zachtjes kus ik mijn gedachten schilder ik jou in alle kleuren tegelijk lopen wij samen over zeeën bedwingen wij bergen zo hoog als eerder nooit gezien vrijen we tot aan het ochtendgloren vliegen wij vogels naar de zon…

in onbalans dat ik iets van je weet, zegt me niets over dat het vandaag wel zal lukken ik doel op het stekende zonlicht dat ik als een valse entiteit in mijn bewegingen voel ik zou niets van je willen weten, mijn rust was dan het voedsel dat ik in stilte tot me had genomen, geen muziek met schrale teksten of beelden die nooit dimmen wij…

Ik liep naast je rechtop, trots, door de laan aan de zonkant langzaam, je kon nog niet zo snel en je zei dat wij samen zouden gaan vanmiddag en ik heb op je gewacht ik hoorde je lachen met anderen en ik wist het zeker jij zou komen wij zouden gaan want jij had dat gezegd wij, jij en ik, samen, vanmiddag Ik heb zo lang op je gewacht…

Kijk in een kier van dit Stoicijns hart hoor de sponningen van het hout kraken, ik stop je woorden met de hars in hun oren, met het kracht van hun plenzende spanen, ooit waren wij samen nooit kan de wind in dit zeil dat beamen.…

Volg ik niet meer de paden waarlangs wij samen stappen namen en dragen onbekende wegen sporen ver uit zicht weet dan dat ik nooit vergeet en mijn ogen blijvend op dezelfde morgen als de jouwe zijn gericht…

Je viel als druppels in mijn handen maar de zee bleek veel te klein en toen wij samen ergens strandden bleek ik nergens meer te zijn Nu zie ik hier het water branden en de vlammen doen me pijn toch hou ik jou nu in mijn armen omdat ik dicht bij jou wil zijn…

hart van piano breekt open in klanken van streling bleke vingers beroeren wit zwarte toetsen het is een speeldrift in duivels genoegen waarin wij samen tuimelen in onze dans van verlangen…

Mijn gedachten verdwijnen met de wind Ik dacht aan mijn gestorven kleinkind Bij haar kon ik mijn liefde niet kwijt 5 uur hadden wij samen maar de tijd Toen werd je ons ontnomen Nu kan ik alleen nog maar van je dromen Waarom, moest het zo zijn Het verlies doet zo een pijn…

Dit gaat dieper Dan de diepste oceaan Dit gaat verder Dan het universum kan gaan Jij voelt het ook Ik ben niet alleen Al zijn wij samen Zijn we samen een Maar we zijn niet samen Zolang zij er is En al is zij bij jou Dan is dat mijn gemis Ik zal moeten wachten Ik vertrouw op het lot Ik heb oneindige kracht Ik word gesteund door God…

dan krijgen wij een kwik en kwak en kwekkie ook misschien. Wat zouden wij dan snateren wij samen met zijn twee en als we kleintjes hadden dan snaterden die mee. Als dat dan zo wezen zou kon het niet meer stuk en ondanks dat ik Donald was voelde ik mij Guus Geluk.…

Wij zijn er. Jij en ik. Wij samen. Dan rolt er gedonder gruist er geraas scheuren muren stuivend tot puin. Maar Wij blijven samen. Onkwetsbaar. Vallende brokken raken ons niet. We signaleren het, dat is alles.…

Hoe kort wij elkaar kennen het voelt als levenslang bloed wil ons verwennen in sterke dadendrang buiten elke bedding stromen wij samen over wij zijn elkanders redding in de triomf van tover wij komen tot bedaren in stormen van de pijn wij weten wie we waren en vrezen wie we zijn.…

jezelf laten gaan, ontdekken je bloot te kunnen geven past bij eerlijk zijn we kleden ons netjes aan lezen in elkaars ogen voor anderen verborgen we matigen ons niets aan blijven nog steeds verbazen over hoe wij samen zijn…

als de deur is gesloten het slot is omgedraaid als het verlangen niet meer is te stoppen de liefde lijkt op te gaan in haat als het ontnuchteren is begonnen vraag ik me altijd af waarom ben ik ooit gaan geloven dat wij samen zouden blijven bestaan…

Jij bent nu mijn moeder jij bent nu mijn kind vanaf vandaag zijn wij samen onafscheidelijk de rollen zijn verdeeld laat mijn lippen je kussen laat mijn liedje je sussen laat mij jouw moeder zijn kind van mij…

je lachte verpachtte sombere gedachten voor een sprankelend stukje plezier die handelswijze is niet van hier maar stoelt op de positieve instelling dat leven geen tranendal is maar dat wij samen zijn ook voor het vele vertier dat in diversiteit creatief bloeit des te harder het groeit…

Ach ja, het is dé primeur van Nederland Ik doe maar een benefietconcert misschien En zij is weer in “Rad van Fortuin” te zien Wij samen in “De Borsato’s in de Bijstand” ----------------------------------------- …naar aanleiding van het faillissement van Marco Borsato en zijn TEG……