Alle inzendingen over wijze met goud

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

(voor Lucebert) Ik zal je een engel wijzen een met gouden vleugels dubbele ogen en een mond vol rozen.…

een stil gepeins boog zich dichter toen geluk toch, nog heel gewoon was in een kinderhart voor twee kindervoetjes zó blij als je daar dieper over nadenkt lopen er bij 'wijze' allerlei zandverhalen door elkaar gedachten aan vroegere vreugd vermaak dat lieflijk in het geheugen blijft hangen langs gouden kriebelende zandkorrels tussen…

Ik wou dat alles zo eenvoudig was. Je kippenpootje, pond gehakt of broodje betaal je voortaan met één vingerkootje. Je hebt geen geld meer nodig, zelfs geen pas. Het blijft wel zaak, durf ik al te voorspellen, om altijd goed je vingers na te tellen.…

begint naar 24-karaats, zacht goud…

De sterren schiep Hij, om de weg te wijzen Aan brave kooplui op stoutmoed'ge reizen; Hij schiep kaneel, kruidnagels, appelsientjes, Het ijzer voor de ploeg, het hout voor huizen, Hij schiep het zink voor waterleidingbuizen, En 't goud voor ringen, horloges en tientjes.…

De wijze man leeft in het leven. De wijze man leeft buiten het leven. De wijze man leeft in de dood. De wijze man leeft buiten de dood. De wijze schrijver zoekt een ander voorzetsel. Hij denkt aan ´door je tranen heen lachen´. De wijze man lacht door zijn tranen heen. De wijze man leeft door de dood heen. Hij gebeurt door het Gebeuren.…

schiep ze kwansuis loodbewerkers Immer talend naar blinkend goud baren ze voortdurend wolken…

Kerstklokjes klinken zo helder in de nacht wijzen mij de weg naar het kind dat op mij wacht Daar ligt hij reine onschuld met gouden kroon ik word heel stil van deze mensenzoon Zijn ogen stralend als een ster ik zie de hemel en weet de liefde is niet ver Hij kijkt naar mij en schenkt me zijn lach ik warm zijn voetjes in goddelijk…

De kruimels waarvan hij smult, zullen op een dag het ware goud zijn, dat beloofde de priester hem. Sommige honden raakt men ook niet meer aan, denkt hij, zichzelf herkennend in hun ogen. Dus lacht hij soms op onverklaarbare wijze.…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

zinnen in de Gouden Bal te Eindhoven Kees Kraaij is heengegaan naar de groene weiden, grazig vee er zal hem niets ontbreken…

De steen der wijzen is een dode klomp. Een hart van goud dat sterft, wordt weer orgaan dat in het lichaam klokt, slokt, blind en lomp. De hemel is een dunne laag bestaan in ’t leeg heelal dat ons is aangedaan. De groene nijd bevrijdt met nijpend zuur de winst uit onze lijven en elk uur verschrijft men vast tot data in metaal.…

Moeder was een wijze vrouw die er al lang niet meer is, maar ze sprak toen wijze woorden: Als je niets meer te wensen hebt, is je leven toch zo leeg.…

Herfsttij, oude wijze boom mijn vriend.. buig je sterke eikentakken..jij kende mij als kind. Jaargetijde, een verstrengeling van oudzijn en smart onuitwisbare herinnering, inkepingen van het hart. vallend de droge bladeren..goud de rand.…

Witte stenen klokkenklepper, kloeke gouden torengraal, wijze oude schaduwschepper, krijsend nu in kauwentaal, om 't gegekscheer daar beneden, 't zijn de makers van 't fijn stof. Vroeger werd alleen gebeden, was 't enkel de klank van 't lof. En nu ronkt het in de stegen.…

50 jaren samen liefde vertrouwen geloven 50 jaren samen warmte geven en nemen 50 jaren samen vreugde verdriet houden van…