Alle inzendingen over wild en bloot

hij denkt aan haar, wild en bloot. en zij denkt aan geroosterd brood.…

Hier Ochtendgloren bij de schuilhut Waar je stilte bekoren kunt Mistflarden voorbij trekken Een hert voor je ogen stunt Jij Met beeldende sprankelende sferen Waar zonlicht en dauw ochtendnevels adoreren Druppels in een eerste zonnestraal mag beproeven In rust kunt vertoeven De zevende hemel in mij Voel liefde voor het landschap Leef…

Alles wat geweest is heeft mijn tijd beweend, het scherpste bit verminderde mijn greep achter wapperende manen en in de beugels van de onbedwingbare veulens van vermetelheid, aangelijnd in strak gelid, gaf ik ze de sporen van tegenstrijdigheid, ruimte om te smoren in een tijdstraf van ruimhartigheid bestijg ik opnieuw de beugels…

Naakt en bloot haal ik mensen uit de goot. Elk gedicht draagt een licht dat mensen in nood hoop biedt... als élk lied. Ontbloot van eigen gêne, schaamte of schande geef ik mezelf bloot: dat is al wat ik wilde dat, wat mijn levensvragen stilde.…

die mij in wilde verwarring hebben gebracht.…

Nooit laat de ranke hinde haar waakzaamheid verslappen want je zit zo in de hoek waar de vallen klappen…

niet geplant is natuurlijk zij als wild flower gegroeid niet gezaaid in vaste grond is waar de wind haar waait zij bloeit nooit gepland, als wild flower bedoeld…

bloot op de eenzame weg waar donker moed in de schoenen zoekt drijf ik rond zwarte rozen op klanken van engelenzang tot aan mijn grenzen laat ik jou komen oude schoenendoos vergeeld om tranen adem jij schaam momenten in zwart wit de geur hangt nog steeds rond het eiken lik ik wonden uit mijn tijd losgelaten etter zal ik nooit meer knielen…

ze gaf een koele hand -het deerde niet- ik had het land aan onvolwaardigheid met wat ze doorgaf in haar lach raakte ze zichzelf al kwijt wetend dat ik meer zag dan wat vals geïllustreerd verdriet ‘nu dan’ dacht ik en vertrok geen spier haar vaste grond verdween omdat haar voet slechts zonder zwier naakt en waardeloos aan mij verscheen…

zo naakt als ik de afgelopen jaren mijn huid haren en geest maar nog het meest mijn leven ik had het bloot gegeven wanneer mij was gevraagd nu is het gestolen mijn schulp is geschonden en ik lik de wonden zonder dat ik weet…

Beter open en bloot met hen praten, dan dat ze het veel te vroeg proberen en gekwetst raken. Dat wil geen enkele ouder.…

Wat het motto is op Internationale Vrouwendag laat zich raden: het staat stoer, in stevig solide opschrift, boven dit gedicht, geïnspireerd op het poëem van de enige vrouwelijke snelsonnetteur, Inge Boulonois - en dat alles in weerwil van de weerzinwekkende berichten uit grensland Ukraina, waar de waanzin rondwaart van een huiveringwekkend geëscaleerd…

Een meisje op de fiets in de regen, haar blote voeten op de trappers, haar doorweekte zomerjurkje ik wilde haar wat zeggen, ik nam de natte slierten haar voor haar ogen weg, maar ze sprak alleen oud-Grieks, en ik slechts onzuiver Veluws.…

Plant fontein scheut die schiet straal die spat tempeest over alle diepten storm over alle vlakten wilde rozelaars waaien stemmen van elzekoningen bloot Diepste verte verste diepte bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen en lief als de madelief Als de klaproos rood o wilde papaver mijn…

of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters alcohol , ga je lekker wild... want de zwoele nacht die bruist, laat je elke avond zuipen zo maar al die jaren aan een stuk. en wat is dan het uiteindelijke gevolg? juist...geen geluk maar wel een onverwachte vroege dood!…

Op blote voeten, dunne enkels stond je daar genageld in het zand heb ik je beslopen achter het geluid van water in de voorjaarsnacht zag ik het lonken van je ogen wilde ik je beminnen in het onberekenbare van je blik een oogwenk het was te laat om het tij te keren…

“Ik houd je nu al weken in de gaten en zo vond ik in jouw account iets geks: een site met blote meiden, wilde seks, daarover wil ik graag eens met je praten. Nee, ‘k ben niet boos joh, kijk maar niet zo sip. Ik wou je slechts bedanken voor de tip”.…

in spelen met licht probeerde ik de stralen een beetje te buigen ik kon al wat kleuren in voorzichtig verschuiven wilde jou omhullen met rood enkel in schaduw gaf jij je bloot heb licht niet gebogen het straalde van binnen warm en intens uit je ogen…

Ze lag, maar stond aan buurmans blikken bloot. Zodra hij op bezoek kwam, mocht-ie blijven. Ze wilden naastenliefde met elkaar bedrijven.…

Het blijft een duur geleid bedrijf op krukken Je vraagt om een Internet Plus aansluiting maar het wordt een drie dubbel-Plus-aanfluiting Bloot kind doorgeven wilde beter lukken Dat stopt nu: "Onze naam mag niet besmet Voorwaar, wij zijn geen K'inderP'ornoN'et!"…

Paarden in galop trekken mij niet van je weg wild van verlangen.…

In het Reservaat zul je nooit een engel tegenkomen vleermuizen wellicht of uilen prairiewolven ook Ze betekenen allemaal hetzelfde: dood En de dood eet engelen op denk ik want ik heb nog nooit een engel door deze vallei zien vliegen Zoals al zei ik heb nog nooit gehoord van een Indiaan die een engel heeft gezien Ja in het Kerstspel misschien…

Je loopt op blote voeten langs de rivieroevers om de wilde paarden te zien met eigen ogen dwaalgeest ben je geworden door leugens en het bedrog. Logica die je jarenlang had met ochtendregen verdwenen afgeschud jouw kleurige jas jouw plastic glimlach niet langer jouw gezelschap vrijheid heeft een betere lach.…

zij stonden langs de weg dicht op elkaar schreeuwden moord en brand in rood het waren er een hoop waar groen in gras afwachtend was gaven zij met steel en bloem zich bloot tot aan de goot door roet en gas zijn zij snel in elkaar geklapt het waren rozen die wij niet wilden gedogen…

we hebben gerust in samen ontspannen ons ademen in muziek gevangen hoogte en ritme zoals wij altijd al wilden zijn met liefde als eeuwig refrein in het tonig vlechten van emoties die nog moeten hechten met een heerlijke lach omdat ook de ander zich zonder gene eindelijk weer totaal bloot gaf…

(voor Oscar Wilde) Als je een eeuw later had geleefd, dan was het gevang ondenkbaar en dan had je vrienden kunnen nemen zoveel je wenste en waar je wilde, maar dat is slechts een klein idee, waar jij niet mee geholpen bent. Kon ik maar terug in de tijd om met een schaar het lint dat jou verstrengelde door te knippen.…

die deed 't hem Ik ben ook niet blind bevallig haar ronde vormen Ik wilde zo... die grazige weide binnenstormen En...ik schreef -uit 't blote hoofd- dit gedicht Ja liefde... praat me niet van liefde.…

Dat je schaamte verstopt achter draden om niet te verraden wat er wordt verwacht Dat je wordt verkracht door de beelden toen iemand gilde en jij ook niet wilde wat gebeurd is Dat je zelfs je naam niet droeg toen iemand die vroeg Waarom je daar was en waarom je naakt was…

Elke woord is een stukje van mezelf, met elke zin geef ik me bloot. Maar ik blijf steeds mezelf trouw tot in de dood. Maar voor het zo ver komen zal, schrijf ik nog heel veel woorden. Samen vormen ze de zinnen die bij mij hoorden.…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…