een echte gnoe
die zegt geen boe
zoals een koe
maar gnoe
wanneer hij zich
terecht terdege
afvraagt hoe een
koedoe
daarentegen
ziet men koedoes
welbespraakt te zijn
geweest
daar men tegen
gnoe in talen
meestal nog zegt
wildebeest…
Gij stoute verleider
met handen zo fier
en sterk, wildebeest
mij van verlangen,
tot het zachte klopt
diep van binnenuit,
u wil verzwelgen
en neem ik alle
onschuld in mij op,
daar ik smacht naar niets
dan tomeloze passie
in een vurig exploderen.…
smiksem smaksem
bliksem blaksum
gluehwein en kamillethee
aar en beitjes
zonneweitjes
erwtensoep
en meeuwenpoep
manderijnen
everzwijnen
vuurwerk bij een kerstkalkoen
gebraden haantjes parelhoen
maar niets is smikkel smakkel beter
dan een heerlijk zuurkoolfeest
op smaak gebracht met worst en spekjes
door mijn lieve wildebeest…
opnieuw besluipt het
wildebeest van onrust
de poorten van mijn ziel
en maakt zich in mijn botten breed
jaagt grenzeloos verlangen
voor de secondewijzer uit
tikt de dagen voorbij
laat je drijven - tikt ze
ga maar mee
op golven van passie en zee
geef je over aan aarde en vuur
op' t kompas van je hartstocht
zolang als je adem je draagt…
Wij zijn elkanders raakbaren
vanaf het allereerste uur
speling uit de diepste snaren
van levenslot en de natuur
bemin het vurig wildebeest
achter de secondewijzer
kroon ons voor eeuwig jong van geest
tot trouwe keizerin en keizer
draag mijn adem door de poorten
van je gepassioneerde ziel
jij enige uit duizend soorten
voor wie ik in aanbidding…
Geleid mij naar het rijk van troost
waar de harde waarheid zetelt
ik reken af met de provoost
die mijn open wonden netelt
ontrukt aan de vergetelheid
koester ik geluksmomenten
tot nieuwe toekomsten bereid
over lijken van serpenten
bevangen door verbeeldingskracht
zal ik meren in jouw haven
wij zijn elkanders volle dracht
laat het wildebeest…
Er lag zo waar een groep leeuwen te geeuwen
zij waren duidelijk lui en volgevreten,
daar was eerder een wildebeest geweest
met de restanten gingen de gieren slieren.…
zo voldragen in verbeelding
wil ik nog slechts in woorden wonen
waar ik zo naadloos cirkelrond
volledig mij kan zijn
dat het getemde wildebeest
geen regels en geen protocol
de keizer blijft behagen
hartstochtelijk en passievol
laat mij maar in mijn woorden wonen
waarmee ik mij verbonden weet
die door mij bouwen aan het wonder
dat ook…
"Zo'n wildebeest loeit als een koe
dat vreet en piest en schijt.
Als het aan mij lag, dan was ik
die gnoe veel liever kwijt."
Eerst dacht de gnoe nog bij zichzelf:
"Laat die streep maar razen.
Een zebra denkt altijd zwart-wit.…
974
Bezig met laden