Alle inzendingen over wind OR kind OR verlangen

het is stil zo stil enkel de wind zachtjes maar de wind is er altijd draait rond en rond wuift door het riet wiegt een lied op meeuwenvleugels in het verheven blauw o, als ik iets kon wensen dan werd ik het kind kind van de wind en ik wist wel ja, ik wist wel waar ik waaien zou… * dagboeknotitie…

Want elk seizoen heeft zijn eigen charme, zei de wind, Ieder jaargetijde heeft wel iets wat je prettig vindt.…

alleen ik kan het zien, ik ben een kind.…

( voor Yaël ) in mijn gevouwen handen leg ik de woorden neer een verlangen voor dit kind zo frêle nog, ontvankelijk teer dat het in Gods toewijding beschut mag groeien dartelend, vrij als de wind toch als een faire bloem mag bloeien Zijn hand telkens mag vinden in het gedruis, de doolhof die richting mag kiezen vol spirit, brengend…

Golven vol verlangen rollen prijkend in 't zicht de door wolken bedekte waarheid hangt roerloos in dit licht balancerende zilvermeeuw danst lieflijk in de wind in het zand kleurt 'n emmer rood vergeten door het onbezonnen kind…

Secondes... een lichtjaar het zijn maar getallen een kind met rood haar uit de hemel gevallen kometen... planeten ze zagen haar vliegen en spanden de nevels om haar in te wiegen een hemelse... zegen op aarde gevangen naar windvlaag en regen bleek zij te verlangen de winden... de stormen...…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Grote mensen zijn vergeten waarom wolken vlinders waren witte vleugels aan de hemel fladderend in zomerzon waarom de wind ze had gemaakt tot ze als sprookjes over dreven waarom wind ze had gemaakt zoals een kind ze had getekend Met een pluizenbol, een zilvermeeuw een vlieger die bleef zweven blote voeten liepen sneller als de wind je dragen…

Stoom, mist en wind. Zingen op de kade. Verlangen van een kind. Bewegen van een vlag. Een boot komt dichterbij. De tijd staat even stil. Wij hopen zij aan zij. Briesen van een paard. Een hand zwaait in de lucht. Pepernoten vallen. Ik groet, ik ben, ik zucht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Maar 'k heb mijn onbevangenheid verpand- diep in mij laait de vlam van het verlangen: een vuur dat niet in kinderen ontbrandt. ------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

Speels en onbewogen was het kind in zijn verlangen. Licht bewegend danste het in de wind. En bloosde het rood zijn bolle wangen. Mijn fotogenieke kind. Als een rietstengel zag je hem neerbuigend zijn lof verdienen, als zonder enige plicht. Ten ogenschouw van ieder ander het zich weer energiek had opgericht.…

Wees maar niet bang, m’n lieve kind wees maar niet bang het is de wind... Het is de wind die fluistert naar de bomen dat jij, m’n lieve, lieve kind mag gaan zo als je bent gekomen Het is de wind die, ademloos, jou zachtjes weg zal dragen, dus laat maar los, m’n lieve kind en adem, met de wind...…

Zij bestaat op gratie van... Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor. Als…

Voor het open raam voelt ze de wind in kleine gedachten, die als bladeren fluisteren in de ochtendzon. De bladeren spelen en dansen en schrijven haar handtekening in tranen met woorden............... Liefde voor altijd.…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

Vaak is het verlangen naar een kind Het verlangen naar het kind in jezelf Wat je wellicht, hoogstwaarschijnlijk Met het badwater hebt weggegooid Een vers bad is dan broodnodig Veel zal je zelf moeten afspoelen Van je af laten glijden, achterlaten Want ander krijgt je kind geen kans Niet het kind wat geboren wordt Noch het kind wat in je…

Ik zou nog wel eens even dat kind willen zijn dat nooit in mij helemaal is verdwenen leven zonder zorgen dat langs het strand liep, luisterde naar de golven waar ze haar kinderdromen aan vertelde en haar verlangen. Fietsen door de bossen met haar neus in de wind, weer even voelen hoe het toen was dat vrolijke kind.…

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt in gesloten ogen tranen verdwijnen zijn wens verschijnt…

Zo klein als hij was, wou hij dichter… kwam verlangen in plaats van erbij zijn.…

Jij latent aanwezig kind in mij. Verrassend kom ik je steeds tegen. In stemmingen soms boos, soms blij. Al lang op leeftijd toch puberaal verlegen. Vaak ben je zo afwezig en zo stil dan denk ik waar is het kind in mij gebleven. Ik snap het best dat je eruit wil maar toch blijf nog maar even.…

ik heb mijn armen vol dromen naar het water gedragen en laten varen voor de kaper die ze vindt geen vogel zal ze najagen geen mens zal ze horen alleen de mooiste wens ligt diep in mij bewaard en zal pas vervliegen wanneer warme armen liefde wiegen…

verlangen niemand maakt mij tot zijn bezit ik laat mij toch nooit vangen want ik dans, droom en ik zit veilig als een kind op de schommel van de wind en ik zorg dat niemand mij vindt...…

Het verzetten van een stoel, hanengekraai, blurpen van een onvermoede afvoer, de kuch van een ziek kind naast je op een bank. Ook als het stormt versnelt, verhevigt de wind.…