Alle inzendingen over winden OR hout OR liggen

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Golven komen af en aan Het strand raakt bedekt Plastic Blik Hout Touw Zeewier Olie Vogels worden vleugel lam Toeristen blijven liggen op hun rug Zij vliegen straks wel terug…

Jan Foudraine Wie is van hout dat was de vraag De psychiatrie ging aan de slag De vraag mocht niet blijven liggen Het antwoord kwam van een blaag Niet onderbouwd men vond het maar, zo zo De kinderlijke onschuld had het gegeven In aller ernst beredeneerd zei het, Pinokkio…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

zij sprokkelt woorden om een boom op te zetten maar het snijdt geen hout…

werden zij herboren zij zongen hun lied uit liefde uit verdriet er ging zoveel mis en toch nooit vergist in de keuzes die wij maken geesten lachen praten er hangt iets in de lucht het is eindeloos blauw dit leven waar ik van hou muziek op de planken gevangen in dromen en gedachtes in de lessen des leven aarde water vuur lucht houten…

Het hout is hard de klink verroest mijn haar verward in mij kookt het woest De sleutel verdwenen ik kan duwen wat ik wil mijn ogen wenen in mij is het stil Krakende scharnieren en dubbele glazen ik zeg gedag tegen mieren niets kan me meer verbazen Een nieuw geschilderd kozijn walmen verse verfgeur alleen op een groot plein ik sta…

Met ons hout Gaat het vaak fout. In het productiebos Gaan de kettingzagen los Op zoek naar goud. Als je maar van hout houd.…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…

Zo liggen ze beiden te liggen, te zijn. * eerder gepubliceerd in Hollands Maandblad, mei 2004.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

woorden die niet willen liggen .. woordenstorm ... storm ga liggen .... schreeuwen in het donker.. tegen de wind in .. woorden wind... maak het wind stil .. windstille woorden storm ... storm van stilte maak het stil in mijn hoofd geef me de rust na de storm .... geef de woorden rust .. stilte.…

Ze zijn tot naam geabstraheerd waaraan wat data zijn gehangen geen gezicht hun rustplaats is de aarde ergens overal als stof in wind en slik in regen omgezet tot hout en weer vergaan in weer en wind zo kom ik ze vaak naamloos tegen…

De wind op je lippen is stil gaan liggen hij waait niet meer in mijn gezicht Een storm begint in mij…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

ik heb in het gras mijn wapens gelegd en mijn wapens gaan geuren als gras ik heb in het gras mijn lichaam gelegd mijn lichaam is geurig als hout bitter en zoet dit liggen dit nietige luchtige liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen…

Zijn wij niet ecologisch afhankelijk van water en het groen, van voedsel bij alles wat wij doen. Wat weerklinkt soms al aan melodieën in straten hebben wieken van molens al langer in de gaten. Vandaag heb ik die gedachten laten dartelen als jonge dieren, wolken in de kraakblauwe lucht zucht voor zucht vrij laten voortdrijven, zonder ze te…

Leven buiten alle vakken van de hulpeloze horde wachten tot de mokers hakken, wet van deze wereldorde ingedeeld in centimeters van spijkerharde hokjesgeest strikken wij de laatste veters nog voordat we er zijn geweest liggen in een houten jasje krap gestapeld voor de ruimtijd botten met een uitrijpasje grondgedachte zonder afscheid.…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

In diepe nerven wordt het koud, geraspte krullen leven liggen om me heen, vermengen zich met druppels bloed, hartsap kan de pijn niet lichten, zo rasp en schraap ik iedere vezel, harstranen de barsten niet kunnen dichten, totdat er niets te pellen overblijft uit de ziel van de onbedorven kern, dan ben je uit het juiste hout gesneden…

het goudgele graan toont zachtjes op de wind haar sporen bij het zaaien achtergelaten, wuiven landelijke lucht in de longen van de stadse fietser op het land.…

Vandaag had ik geen idee Ik stelde ook geen vragen Koude wind waaide gewoon Met flarden van vlagen Tijd ging zoals het gaat Ik googlede op ‘Zwaal’ En de wind ging liggen Aan het einde van de straat…

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer.…

spiegelbeeld kijkt stil wateroppervlakte toont zelfs geen rimpeling de wind is stil gaan liggen op het zachte waterbed…