16384 resultaten.
Het intens verlatene
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 134 ik schreef
kleuren op
je huid
trapsgewijs
van licht
naar donker
je onderging
de steek
van het
puntig pluis
gelaten gaf
jij niet thuis
in emoties
die de kop
opstaken
voeren wij
op onbekende
wateren
gingen nergens
heen in het intens
verlatene waar
aantrekkingskracht
geen baas over
de polen was…
Stil
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 404 Niemand die naar je kijkt of je iets zegt
Geen mens die naar je luistert
Er wordt geen woord tegen je gezegd
Er wordt zelfs niet eens gefluisterd
De minuten worden uren
De stilte duurt maar voort
Het kan nog heel lang duren…
Winter in Sapporo
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 369 Het trage landschap
stroomt bleek langs mijn lichaam
ijzige bomen wringen hun
klauwen door de nevel
als wilden zij de loden wolken
openscheuren
één onbesneeuwde vogel splijt
ver boven mij de koude
eenzaam zwart in het
wit van de winter
door de mist van mijn adem
klinkt zijn schreeuw.…
Verzwolgen
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 648 Soms voel ik mij
als verwaaid blad
Door wind en regen
vertrapt doornat
Koud kleurloos
broos en zo zwak
Nerven gescheurd
los van mijn tak
Liggend op aarde
nevelig vol vocht
Nergens beschutting
tegen kou en tocht
Dan is het wachten
tot ik zal vergaan
Verzwolgen verteerd
niet meer zal bestaan…
Eenzaam
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 867 Ik kan toch zo verlangen
naar rust en ruimte om me heen
maar als aan dat verlangen is voldaan
voel ik me eenzaam en alleen.…
schaatser
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 718 het winterse land
rust onder een wit tapijt
sneeuwklokjesstil
scherpe klanken
weergalmen weids
dragen zijn blik
verder dan het dwalen…
Zachte winter laat gras groeien
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 529 Een grasmaaimachine uit Vleuten,
gewend in de winter te teuten,
kwam haast niet tot rust
en zei, uitgeblust:
‘Echt overal voel ik nu scheuten.’…
Eenzaam?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 De scheepjes
liggen er
eenzaam
Geen tuigage
verankerd nog
aan winter
Wie bemint er
niet het varen
spelevaren?
De golfjes
bijna tot bedaren
alleen geluid
van water,wind
en
rillend zeil.…
sneeuwkoningin
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 351 najaar heeft zijn verlangens
in ontmoeting van scheppende winter
sneeuwkoningin verheft zich boven einder
wiegend in een creatieve tred
ze speelt haar spel in schepping van rust
haar dans beoefend ze in de knisperende kosmos
van dreinende druilerige druppels
geanimeerd glooiend over winterse weiden…
Zwarte doos
snelsonnet
5.0 met 2 stemmen 153 Ze willen alles kunnen achterhalen
We krijgen na de sleepwet nu ijskoud
Een zwarte doos door onze strot gedouwd
Hoeveel moet ik straks voor dat ding betalen
Wel honderd euro vroeg me laatst zo’n doos
Niet meer dan vijftig zei ik quasi boos…
Herfsteinde
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 401 Uitgestrekt rust het veengebied
wachtend wat de winter biedt.…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 247 De rust wordt wreed verstoord,
de mensen zijn nu uitgeslapen.
Ruimen meteen die rommel op,
druk in de weer met bezem en met schop.
Het straatje moet weer schoon,
zo wordt het hier verwacht,
Wat zullen de buren anders denken.
Hier is geen tijd voor winterpracht.…
[ Beschutting is goed ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Beschutting is goed,
ik weet het, ik moet opstaan –
en een boom planten.…
Wintervlucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 477 In eenzaamheid
van winter
breekt licht
in donkerraam
raap ik scherven
van mijn spiegelbeeld
en wentel
in pas gevallen sneeuw
woorden ademen
kristallucht
ogen volgen
de laatste vogel in wintervlucht…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 661 soms zoek ik de eenzaamheid
de stilte en de rust
even niet meegaan met de tijd
alleen zijn heel bewust…
Gewoon Weg
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 3.144 Mocht je haar zien
zeg haar dan
de winter valt best mee
De wind waait toch reeds warmer
Slechts op 't grote plein
licht er nog wat sneeuw
Haar Zuiden is zo ver niet
Daar kan ik
Net zo goed
Eenzaam zijn als hier
Gewoonweg
Eenzaam zijn als hier
Gewoon Weg
Mocht je haar zien
zeg haar dan
de lente is niet ver
Je ruikt haar in de wind…
Breuklijn
gedicht
4.0 met 109 stemmen 11.776 lang na de winter
talmde de lente
jij man, ik een vrouw
eenzaam een paar
eenzaam als velen
steeds opnieuw delen
alles aanwezig
maar toch, iets ontbrak
tussen ons tweeën
wat langzaam maar zeker
de passie verstoorde
die soms weer ontstak
komen en gaan
net als de seizoenen
jij man, ik een vrouw,
ik, ik en jij, jij.…
Winterborgtuin
hartenkreet
2.0 met 34 stemmen 3.168 grustbak vol met vruig
langtandschoppen nodig
om de bleuk te opsperen
bladgries tegen onktruip
maaitang vol met graaps
vlak voor de maandmaan
is mijn tuin weer winterklaar
kan ik vanachter mijn vraam
het gevleugel van het pikvee
en gestruipel van broermoppen
bekijken met een bak zoete brek
op de driehoeks koppietafel staand
en op mijn schoot…
bewinterde aarde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 bewinterde aarde
je versteent alle wereldse geluiden
slechts hier en daar
vallen scherven gekraai
her en der
en woorden vervriezen in de mond
je hardheid
mildert plots het bestaan
er rest nu geen lawaai
als is het leven van overtolligheid ontdaan
stil als steen
zacht het kristallen gras
en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren
de ochtenden…
Schaduw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 Is het eenzame onzekerheid
van een boom in de regen
van de vroege ochtend
tijdens een winter
die aarzelt in stilte
nu adem valt
in zwijgend verlangen
met niemand
die de droom opraapt
is het de schaduw van de nacht
die me terugroept naar jou.…
Niet vreemd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 407 niet anders willen zijn
niet raar, niet bijzonder
niet leven bij het wonder
niet meer alleen
op een lege bank
in het overvolle park
niet een dwaling
een eenzelvige gestalte
frêle hangend in de mist
niet verloren
in een geschapen wereld
die niemand kent
niet de grijze droom
tussen de blozende slaap
maar weten wie je bent…
Vos onder ijs
gedicht
3.0 met 15 stemmen 6.142 Deze winter, bij het schaatsen:
vos onder ijs.
Twee glazen ogen keken op
alsof hij zo omhoog zou springen
met open bek
als het plotseling zomer werd.
Ik vlucht voor honderd boeren.
Water breekt.
Ik zwem mij langzaam dood.
Mijn laatste woorden zijn gedacht
ik kan niet meer
en spreken gaat niet hier.
Het is eenzaam.…
Damocles in Den Bosch
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 635 Het zwaard dat doorklieft
een eenzaam en dor bestaan
van een vruchtbare relatie
als een winter die naar lente verlangt.…
Ik weet het even niet meer..............
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.259 Onrust
Verdriet
Eenzaamheid
Terleurstelling
RUST!!!
Waar ben je nou?
VERTROUWEN!!!
Kom terug.....
VERTROUWEN
Kom terug in mij.....
IK KAN NIET ZONDER…
er zijn uren
gedicht
3.0 met 39 stemmen 22.380 Er zijn uren
Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
Zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij,
Er is nog geen uur voorbijgegaan…
Wintermorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 332 Nu op deze wintermorgen
voetstappen krakend
sporen achterlaten
in de sneeuw
blaas ik mijn verdriet
als adem weg in de kou
waar het door de wind
zal worden gevangen
om in bevroren takken
van bomen te schuilen
tot de zon mijn tranen
omtovert in kleine parels.…
Winter
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 790 winterstilte over witte velden
dwaas dwarrelen de vlokken neer
een levend wezen ziet men zelden
het land heeft zelfs geen heer
eenzaamheid is hier bedolven
de witte pracht heerst kil
wolken zijn de golven
wat is de winter stil…
Zij is.......
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.189 Zij is zijn lente
de regendruppel
langs het raam
van zijn ziel
Zij is zijn zomer
zacht en stralend
in de kille kou
van de eenzame nacht
Zij is zijn herfst
omstuimig
als de wind
door zijn donkere haar
Zij is zijn winter
schitterend in facetten
van gebroken pegels
diep in zijn gevoel…
De Zomer van Veertig
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 253 Na de Zomer
Wordt het langzaam weer Herfst
En ook nog die koude lange Winter
Maar ook daarna wordt het
Wederom Voorjaar
Zolang er momenten
Zijn van geborgenheid en rust
En lachen van mensen om mij heen
Zolang verdraag ik het
Het wordt ook herfst en winter in mijn leven
Totdat mijn handen beven
Maar gelukkig kan ik dan zeggen
Ik ben…
rust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 199 hoog boven me hoor
ik de kraanvogels
ik zie de wereld
ik hoef niets te zeggen
als de eenzaamheid
hart van het bestaan
me in alle rust
overvleugelt…