22923 resultaten.
Moment suprème
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 2.237 Ik staak
mijn bezigheden voor
een winterse kijk: 3- hoog
maakt echt verschil.
Ik vergeet mijn verkoudheid
en staar pure bewondering uit
over het uitzicht dat dit moment
te bieden heeft.
Nu mag ik sterven
in de ogenschouw van mijn winter.…
altijd
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 1.281 Als tijd altijd was
Bleef ik eindeloos liggen
In pas gemaaid gras…
Herfst.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 631 Dan wacht de
natuur op
het stille
sterven
in het koude
wit, van de
lange winter.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Het weer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 Zo af en toe was het om af te sterven,
Aeolus en vriend Winter vierden feest.
De meimaand was nog nooit zo koud geweest,
Zelfs voedsel kreeg de kans niet te bederven.
Nu tweeëndertig graden en nog meer,
Gemiddeld is het hier best aardig weer.…
bij overlijden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 15 na je aardse tocht
leef je zeker nog verder
in je eigen kroost.
jlb
de schouders rechten
glimlachend door de dag
beurt medemensen op.
jlb
warme ontmoeting
kan koude herinnering
opnieuw milderen.
jlb
stil en gesloten
kan met lieve aandacht
worden ontsloten.
jlb
als t' einde nadert
hoop je op je kinderen
tot bij de overgang…
Oud
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 741 Weer is het winter
en we beseffen eindelijk
de onontkoombaarheid van het sterven.
Naarstig zoeken we
als kinderen met ademloze ogen
naar halmen, sneeuwklokjes.
We weten niet of er
een lente voor ons ligt
en lopen hand in hand het bospad af.…
in één van de graven
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 394 het is koud
mijn handen sneeuwen vogels
en nachten, zonder ophouden
melaats over het land
van magere lichamen
ik leg de aarde stil
als stenen op mijn schouder
en herhaal de winter
keer op keer
vergeet mijn naaktheid
sterven is liefhebben, zonder ogen…
stel me gerust
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 nu jij
wijl het nog zomert
reeds winter meedraagt
sterven laat horen telkens
als jouw niet volgroeide vruchten
te haastig de grond raken
stel me gerust dat
je doorgaat met leven
beloof me in een nieuwe lente
een rijke oogst
ik mag je zo…
Regenbehang
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 210 Jouw sterven
is nog heel dicht bij me
en lijkt langer te duren
dan de dood
waarmee je inmiddels
vertrouwd bent
ik heb de regen
van het behang verwijderd
bloemen op het balkon gezet
om daar verder te sterven
achter het regenbehang
van de hongerwinter
die jij voor me achterliet.…
winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 hoe de winter zich etaleert
in het voorportaal waar alles
schreeuwt om warmte en schaatsen
als beitels worden gehanteerd om
het ijs van weerzien te kloven
vogels honen de rijp van takken
wijl hun beenderen als vloeibaar
leven zich voortbewegen met
vleugels door de tot ballast
geklonken zware luchten
niets is nog zeker, dagen schaduwen…
Scherven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 296 Jouw sterven
de klap was hard
de duisternis
zwarter dan zwart
mijn hart brak uiteen
in talloze scherven
Ik ben begonnen
de scherven bij elkaar te vegen
kom ze werkelijk overal tegen
ik pak ze op, stuk voor stuk
want elk klein scherfje
brengt weer een stukje geluk
moet mijn hart opnieuw vorm geven
voor de rest van mijn leven…
Ik draag je aan mijn hart
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 730 Ik draag je aan mijn hart
jouw liefde die zo kostbaar in mijn leven
en toch hoe diep werd weer de smart
toen ik jou aan God terug moest geven
Ik draag je aan mijn hart
een herinnering die nooit mag sterven
en komt voor mij ooit die bange nacht
wil jij je dan ook over mij ontfermen?…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 247 De sneeuw valt zacht, op heg en struik,
de takken als met witte bloesem overdekkend.
Met glinsteringen in het witte winterlicht.
Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht.
Elk geluid klinkt nu gedempt.
Het ligt daar stil en koud te zijn.
Als met een zachte deken toegedekt,
in zoete rust, nog ongerept en rein.
Een poes waagt zich naar buiten…
Wolkenloos blauw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 212 De rijzende zon
in de late winter
verspreidt gloed
over de besneeuwde daken
en over de stenen monnik
die mediteert
in louter bewustzijn
zonder namen
in aldoor bloeien zonder sterven
Mediteert diep
als het wolkeloos blauw
waar langs de namen drijven
het spel van de tijd…
afscheid -uitvaart
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 wie laatst overblijft
is geamputeerd,
mist vooral de lichaamstaal
van warme liefde.
jlb
mannen die durven
laten zich niet te vroeg kisten
zij dromen verder.
jlb
je hoofd leegmaken
beste voorwaarde om iets
nieuws te beginnen.
jlb…
onafwendbaar !
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 139 de natuur heeft altijd haar wetten :
iedereen sterft op een dag .
dat kan je niet uit je geheugen zetten
maar wat wel altijd zal blijven:
mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…
[ Beschutting is goed ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Beschutting is goed,
ik weet het, ik moet opstaan –
en een boom planten.…
Genereus
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 716 De winter is gul
Ze schenkt stilte in mijn hart
Gewoon genieten…
Winters onzeker
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.555 Winters onzeker
zwermen in mijn groene hart
duizenden ganzen.…
Een nobel bruin
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Nog staat zij daar
haast ongedeerd
loodrecht
haast ongestoord
haar kolf
een nobel bruin
de grote lisdodde
in de sloot
de lente komt
de winter gaat
vergaan
staande sterven
schadeloos en schoon
onschuldig en rechtop
eenvoud is haar kroon
de grote lisdodde
stijlvol
in de sloot…
Kille wintertuin
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.373 rode roos vlamt vuur
in het hart van de winter
overwint warmte…
Hallo herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 188 Steeds kaler werd de wereld
Steeds kouder werd mijn hart.
Gelijk met de natuur
Viel ook mijn eigen winter in.
Maar toen de lente kwam
En de aarde warmer werd
Bleef mijn wereld sterven,
Als een slapende die geen ontwaken kent.
En de zomer zegende de steden
Koesterend, jubelend,
Maar mijn leven raakte zij niet.…
Stervenskoud
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 931 sneeuw dwarrelt langs zijn raam
wijl hij de godganse dag bleke muren ziet
en stijfgestreken hagelwitte jassen
hij staart
bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw
het oude jachtpad met die scheve plataan
winter is te koud om te verkassen
hij vloekt
niet om het sterven,
maar hij was zo graag met de lente gegaan…
er zijn uren
gedicht
3.0 met 39 stemmen 22.380 Er zijn uren
Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
Zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij,
Er is nog geen uur voorbijgegaan…
Wintermorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 332 Nu op deze wintermorgen
voetstappen krakend
sporen achterlaten
in de sneeuw
blaas ik mijn verdriet
als adem weg in de kou
waar het door de wind
zal worden gevangen
om in bevroren takken
van bomen te schuilen
tot de zon mijn tranen
omtovert in kleine parels.…
Overgaan
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 1.391 Doodgaan doet ieder mens
wel een paar keer
op een dag,
sterven is doodgaan bij het gevoel
en stilstaan
bij het liefdesverdriet wat je hebt,
overgaan doet elk mens
maar één keer
bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…
De laatste dagen van Marlies
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 374 Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite.
Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet.
De avond valt, langzaam maar zeker komt er een donkere deken over…