Alle inzendingen over witte vlokken

vlokken Ik weet dat dat niet kan en bovendien Daar buiten is het koud en kil en guur Ik accepteer het verder zonder mokken En werp een laatste houtblok op het vuur…

vlokken laat vallen doet het spel van licht en lucht zo bevallen dat zelfs de nacht er geen vat op krijgt in de ochtend als de nevel nog moet optrekken staan licht en lucht al weer te trappelen de bungalow mateloos te verlekkeren!…

Een wit kleed bedekt de wereld, geluiden gedempt. Een zachte en kleurloze hemel, zo onbestemd. Een zacht suizend knisperen dringt door, witte vlokken vallen op je jas. Vormen een witte laag als as, smeltende sneeuw bereikt je oor. Een zwarte schaduw zorgt voor contrast en wiekt door je beeld.…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

't Is zacht winterweer; dat veld heeft witte vlokken. Kijk, madeliefjes!…

nee zeg nee ja het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hier op amsterdam de mensen praat me niet van hun stiltes hun kijkers voor vensters hun zwijgen ze denken ze zwijgen de mensen hier in amsterdam het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hier op amsterdam de straten worden nat van de witte vlokken brel zong van de neige die bleef wit…

Zing in jezelf: 'De witte vlokken zweven' terwijl de regen langs de pannen ruist. Het kind is niet in Bethlehem gebleven: het is naar Golgotha verhuisd. Gedenk de dieren op de schalen en de borden, die zitten meer dan jij in de puree. Eten is beter dan gegeten worden, ook in de glans van Lucas 2..…

kerstbomen staan Met allemaal kleuren, verschillende geuren en smaken Die je zintuigen raken In de bomen hangen slingers, ballen en strikken Op de grond zitten kinderen die aan hun lolly likken Zij kijken naar de lichtjes De ballen weerspiegelen hun gezichtjes Onder de boom liggen pakjes Met kerstkransjes aan de takjes In de lucht verschijnen witte…

gedachten vlokken jagen zonder het serene wit haken tot obstakels hoge duinen waar geen uitweg is warrelwinden kolken draaien horendol de geest op hol in uitgeraasd herneemt de rust vermoeid haar stilte strakke orde en geen vlokken meer het witte laken doet zo zeer…

Vlokken, vlokken, overal dwarrelen zachtjes neer dikker, dikker wordt de vacht en langzaam verzacht 't straatrumoer geruisloos wordt het verkeer donker zakt op de witte wereld het avondrood gloort en de sneeuw valt voort.…

Vlokken vlogen neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen en tegen 't witte water, wit en weg. Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken weinige, ruige vlokken op de vlucht, als vagebonden in een winters bos 't spoor bijster.…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

ik kijk naar buiten de vlokken wit plakken tegen de ruiten ik peins en zit zal het ooit voorjaar zijn? zal het nooit die witte wereld zijn ik kijk naar buiten en geeuw mijn ogen sluiten ik zie enkel de zwarte sneeuw.…

Bruisend fris frissend verfrissend Dorst verkwikkend vormenloos speels sijpelend Oase lessend blessend groengerand levensgevend bevruchten Erosie uithollende woestheid glad polijsten spuiten spelonkerig nauw Kringende uitdeining rimpeloos spiegelig Flexibel reflexerend reflexibel Kokend koud bubbels ziedende spatten Kristallijn dwarrelend witte…

als sneeuw vlokken de bomen hun zaad naar moeder aarde, de wereld kleurt warm wit ja, dat vind ik ook mooi, vandaar die twee, tussen haakjes…

winterstilte over witte velden dwaas dwarrelen de vlokken neer een levend wezen ziet men zelden het land heeft zelfs geen heer eenzaamheid is hier bedolven de witte pracht heerst kil wolken zijn de golven wat is de winter stil…

kinderlijk plezier in het turen naar grijze sneeuwvlokken tegen een grauwe hemel dwarrelende donkere vlekken die zo zacht en beheerst een witte deken vormen alles is rein en zo stil in onze lange winternachten is daar het zachte licht van sterren en maan boven deze toegedekte aarde waar jij en ik beminnen geborgen in elkaars warmte…

Over vrijen en slapen onder jouw deken, terwijl er buiten geen teken meer was van leven, enkel vlokken die zweefden. Oh, ik had zo graag nog zoveel meer. Ach, misschien, helaas, een volgende keer.…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên!…

Witte dag Het dwarrelt In grote vlokken omlaag ’t is winter Het mag Schitterende zonnen Een horizon Met bloemen en geuren Zonder sneeuw Niet met mij begonnen Een oase vol gloed Vol geloof Met vertrouwen en angst Een witte, dikke Muur van voorspoed…

Witte aangelijnde vlokken Doorkruisen verre blauw Traag wijkende naar verder Zulk een gebaar Maakt dat ik mijn gang aanschouw Soms denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in…

Een hond danst lachend met een wolvensnuit door zindelijk wit Hollands poollandschap. Een Alptraum van één dag. De witte bruid lost zachtjes schreiend op in grijze drab. ---------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1997.…

Een hond danst lachend - met een wolvensnuit door zindelijk wit Hollands poollandschap. Een Alptraum van één dag. De witte bruid lost zachtjes schreiend op in grijze drab. ---------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1997.…

Met duizenden vlokken tegelijk kwam het uit de hemel vallen. Maagdelijk wit bedekt het de aarde, zo schoon, sereen en puur. Ik aanschouw met warmte dit wonder der natuur!…

Een witte zegen van stilte daalt over het land. In de botten van mijn hand kruipt een tochtige kilte. Volle, grauwe wolken luchten wriemelende witte mieren. Ze feesten en vieren de vlokkendans der zuchten. Miljoenen piepschuimbrokken verliezen het Noorden en landen als klankloze woorden op een grenzeloos kussen van vlokken.…

te vroeg wentelen dagen in lente het groen kwispelt en kruipt niets is het wat het lijkt winter kan nog maken één groot wit laken ze bewit het gras in een onverwachte omhelzing van sneeuw en verkruimeld vlokken in een bruisend spel…

voel jij het ook die tinteling dat feestelijke gevoel die herinnering de verfrissende verkoelende vlokken die je vol optimisme naar buiten lokken sneeuw beschermend rond je te voelen in smeltend ijs je woede koelen witte kristallen uit je knuisten eten het gloeiende gezicht in de zon doen weten met vriendjes spontaan 'sleetje delen' ravotten…

voor Rozalie Het sneeuwt vlok voor vlok tussen takken, kleine twijgen, op het gras, waar een poes sluipt naar de struiken voor het raam. Ze zijn als jouw woorden zo vroeg in de ochtend dat ik de letters bijna dubbel las: je zingt, lieve vriendin, je taal is bloesemzacht. Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam.…

Ik vroeg me af of er maanlicht was bij het luchtig samensmelten als schuim in de nacht, misschien met sterren achter Aldebaran geheimzinnig oranje verderaf. Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar…