Alle inzendingen over woorden OR gedichten OR woordvlinders

Ik schrijf mijn gedichten. Witte gedichten op wit papier. Met zwarte inkt. Zo worden de woorden gemengd tot grijs. En worden mijn gedichten en ik een eenheid.…

Woorden die samen een gedicht vormen. Een gedicht door mij gecreëerd, dat ik mensen daar mee kan raken, ik voel me vereerd.…

Woorden zijn symbolen. Het woord voor 'plant', kan geen zaden maken. Alleen gedichten leven, en stellen vragen. Alleen woorden in gedichten, kunnen ontkiemen, groeien en sappige vruchten dragen.…

Elk woord is zwanger van een nieuw gedicht. Wanneer je in de verte kijkt druppelen woorden uit jouw ogen. Als je verliefde gedichten wilt nodig mij dan uit in je bronnen. ------------------ Noachs Kat, 2000.…

Woorden vertalen gevoelens Gevoelens vertalen met woorden Muziek vertaalt gedachten Gedachten verwoord in klank Gedichten tonen het diepste Het allerdiepste verwoord in 'n gedicht Een lied geeft van beiden het beste Het enige wat dan nog zou resten Het beste gedicht aller tijden Verwoord op muziek...…

een trillende stem in mijn zwellende aula geluid dat waait in de keel bewegende droge lippen aanzet tot veel mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden uitgesproken mijn woorden ze waren nog niet koud of reeds gestorven in schoonheid woorden, woorden het scheppend sterven…

ze zwijgen en wat dan nog gebaart de kromme van een aap gespeend niets te rapen hier een beetje niets vermengd met wat iets als het al werd gehoord niemand werd hier vermoord slechts niemand verhoord en nog steeds geen woord door een stomme neus geboord ontstaat een simpel dicht bij het licht van wat nooit schijnen zal oh here, oh…

Geschreven met inspiratie, leest gedachten, zoeken naar woorden die alles willen vertellen, het innerlijke geheim blootgelegd. Het drijft je mee in euforie en verslagenheid, flarden herinneringen, verleden en toekomst. Een momentopname dat schreeuwt.…

Zacht en zangerige woord, Waarin ik peerlen vind, Hebt gij m’n vreugde niet gehoord Toen ‘k worden mocht uw kind? O Gij, die m’n gedachtjes kust En wiegt m’n droefenis, ’t Is of m’n innerlijke rust Door u beveiligd is. O lieflijkheid! o zang getril! Verwarm het harte mijn, Dat arm verlaten hart, en wil, M’n eeuw’ge rijkdom zijn.…

ik heb de prullen geraapt van verdwaalde woorden een kleine schets gemaakt vervlogen ideeën een bewogen lach in een nacht die geen einde had wat snuisterijen en bling bling om alles even op te pimpen de diepgang van een kind in een volwassen wereld met oppervlakkige dingen het vlaagje wind dat de dode vogel beweegt alsof hij nog…

Sprekende stilte woorden worden gedribbeld een gedicht als doel…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

Ik kan `t wel zeggen Maar Houd mijn mond Je moet het kunnen zien In mijn ogen Het signaal van mijn huid Willen voelen Aan de spanning Van mijn spieren Die vreemde warmte In mijn lijf Maar Ik houd woorden Verborgen In het complexe wegennet Naar mijn mond.…

Geef ze een woord, twee woorden het is nog geen gedicht Geef ze een regel en zinnebeelden iets vrouwelijks Mannelijkheid, diepere contrasten, eveneens: het zijn. Voeg ladders toe en noten geef een vonkende toon aan. A.M.S Juni 1989 ( uitnodigende regels voor een les over gedichten)…

op schreden terug getreden had niemand enig schuld simpele woorden nopen tot geduld en hadden woorden niet erger mogen worden geduld mijn lief ik schrijf je een klein gedicht…

Geen woorden heb ik ervoor. Zinnen maken die mensen raken. Woorden die ik schreeuwen kan van de daken. Leeg is het hier. Geen lol, geen vertier. Leegte door de stilte die ik voel. Geen vertier door het ontbreken van een doel. Ik doel op woorden. Die klinken als harmonieuze akkoorden.…

met een nieuw gedicht…

Een vers, al zijn de woorden nog zo klein, wil dagen lang in ons gedragen zijn met zachtheid en bewaakt in stil beraad, en als een kind in zorgen opgevoed aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed en veilig in de grote wereld gaat.…

je fluistert letters tot een woord schildert wolken in de lucht als zinnen groeit bomen tot een strofenbos van pril tot donkergroen komen gedichten los jij schept de ongeziene wereld van verbondenheid wij waren die heel even kwijt…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

Twee elfjes gekregen één op elke schouder mooi balans en sterrenbeeld...…

De juiste woorden liggen in de vuilnisbak ik droeg ze even in mijn zak daar brandden ze een gat nog voordat ik het mooiste had gehad nu liggen ze op straat het is vuilnis beter dat ik ze laat.…

Gedichten zijn niet voor een grote groep Dat weet ik maar al te goed Toch kan ik het niet laten Het zit in mijn bloed Ik dans met woorden Ik zoen met zinnen Ik vind dat zo prachtig Ik wil dat beminnen Leve het kracht van het gedicht Ik laat het me graag smaken En het mooiste is Dat ik jou er mee kan raken…

Ik pak wat letters uit de kast Om een gedicht te maken De woorden willen nog niet komen Het lijkt wel of ze staken De letters hebben ruzie En schreeuwen naar elkaar Ze moeten woorden vormen Maar: ‘Ik wil hier en jij moet dáár!’…

wie kan het lezen een gedicht zonder woorden je zou het willen…

Een gedicht is veel te kort dat is wat ik zeker weet wat aan poëzie nog schort is hetgeen men weer vergeet Een gedicht is veel te lang dat is algemeen bekend woorden zijn als geldingsdrang eigen waan is inherent Zelden wordt het hart geraakt door een woord vanuit de put ook al wordt een zin van nut Een gedicht is pas volmaakt als het…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…

de weg ontwaart, waar de vrije woordvlinders zwerven om de leugens te ontdekken, zichzelf en niemand spaart om de hemel van hun levensdrang te overtuigen. In een ontmoeting met de waarheid, start een begin of slotakkoord, daar ontstaat geen verlies alleen gewin, dwars door alle meningen waarmee de geboorte grond werd geplaveid.…

om dicht bij mezelf te blijven heb ik de kloof gedicht de kamers van mijn hart gevuld met warmte en mezelf welkom geheten getracht mijn woorden toegankelijk te maken voor andere ogen kortom ik heb een nieuw gedicht geschreven in louter zuinige woorden…