Alle inzendingen over woorden OR liefde OR onuitgesproken

De stilte, vormt de woorden, onuitgesproken, maar wel gehoord. De stilte, bevestigd de realiteit, onzichtbaar, maar wel aanwezig. De stilte, dringt tot me door, duidelijk voelbaar, ik ben er stil van...…

vandaag geen woorden voor het licht laat het gloren onuitgesproken en ook geen woorden voor mijn lief laat haar liever nog wat dromen nu zij nog roerloos naast me ligt in het pure wazige ochtendlicht mijn zinnen nog zachter dan zacht ten volle met haar versmolten…

wat in een mensenleven is er mooier dan de liefde die onzichtbaar voor het oog als één ziel onweerstaanbaar in twee lichamen huist die onuitgesproken dat zegt wat zich niet spreken laat omdat er geen woorden zijn die in stilte de ander aangeraakt hem of er-dicht voor Valentijnsdag | 14 februari 2019 weet te intenderen ik heb je nodig…

elk woord van mij is er een te veel dus daarom niet gesproken maar onuitgesproken eenzaam en alleen.…

in vergeten onuitgesproken woorden ben ik bang voor de waarheid het is tijd, lief tijd om te gaan herinner mijn naam streel mijn rug als ik bang ben hou me vast als ik ga heb me lief als ik weg ben…

Waarom bestaat liefde? Als saamhorigheid? Als vriendschap? Waarom bestaat liefde nooit, zonder zelf lief te doen? Zonder liefdadigheid? Alles hangt met alles samen. Eigen kan niet zonder anders. Alles wat leeft is afhankelijk, van onszelf en van elkaar. Waarom liefde bestaat? Daarom, meen ik te weten. Hierom, geloof ik graag.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Het zijn geen klanken van verlangen die wij dromen maar zachte en onuitgesproken dromen waarnaar de man verlangt. Het zij geen klanken van woorden die het zingen baren maar liefde tussen de pijn en vreugde die het levenslied zingt. Waar ga je heen, mijn lief?…

Verliefd op dezelfde onuitgesproken letters vol lippenstift. als een geschrift verstoken achter woorden die wachten op morgen, ontgaan aan het nu. Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda.…

Gedragen door zachtroze wolken fladdervlinders in de buik op jacht gretig naar de sterren reikend als verlangen wakkerde in nacht stamelwoorden zoet van klank alsof 'n engel hemels zong wat hadden we de liefde lief en och wat waren we nog jong nu peinzen we de wolken weg is één woord al voldoende voor wat er onuitgesproken bleef en…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…

Soms borrelen woorden zomaar op Puur vanuit het hart uit eigen goedheid Je opent je mond al om toe te geven Als je plots pijn voelt ergens binnenin En alles… alles komt weer naar boven… De zon die je net nog verwarmde Verdwijnt voor je eigen getuigende ogen Geen zicht… En de aarde die net nog vrolijk draaide Stort in onder jouw trillende…

Haar negerend wast hij zijn handen Grof misbruikt ligt zij na te branden Verminkt besmeurt zo gevoelde zij Zijn passieve lust wederom voorbij Mat ziet zij hem in de beslagen spiegel Ziet zijn hardheid en kreunt van genot Haar borsten pijnlijk hard en gespannen Voelt haar dijen vol intens verlangen En als zij dan gelaten zijn slip aanreikt…

de nachtzwaluw en de taal hielden hun winterslaap vogel en woorden hulden zich in een stilzwijgen dat alles zei…

onder je kleren de verborgen littekens geëtste sporen van verdrongen leed telde iemand de slagen die jouw rug raakten een bitter zwijgen de tastbare geseling onder je kleren…

Ik had mijn pijn ook kunnen verbergen met krachtige, verbloemende woorden, maar ik zweef nu eenmaal in deze verduisterende oorden. Deze spinsels van een onuitgesproken verleden rusten al zo lang in de de geheimen van mijn geweten.…

woorden van liefde….…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…

gedachten ontvouwen wegen naar de kern van mijn bestaan rangschikken letterschrift tot evenbeeld van mijn gevoel en jij leest onuitgesproken taal kruipt met jouw ogen in mijn ogen ordent mij tot woorden, begrippen begrippen tot begrepen taal…

Jouw denkbeelden verscholen achter de gordijnen van onuitgesproken woorden maken mijn lijf krachteloos Op het groene bed van mos daal ik neer Kom naast me liggen laten we samen naar de maan huilen…

wanneer stilte spreekt wind de woorden draagt weet ik dat het breekt jij me zal vergeten ook al ben ik jouw nog niet geboren kind onuitgesproken ben ik bij je in meer dan warme lichaamstaal maar zal nooit buiten kunnen spelen als jij dat stille niet snel uit me haalt…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

Onuitgesproken, verstopt de wereld zich in woorden op lippen. Als de dromenkar krakend voorbij komt rijden, leeft mijn hartendief. Als nieuwjaarswens beschrijft hij de hemelen, zespuntige kerkvlok. Sneeuwklok dwarrelt over de spiegels van de tijd niet één staat gelijk.…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

Onuitgesproken oplichtend in jou ogen Als ik je aankijk in stilte hoor ik wat je zegt al spreek je geen woord Een stralende glimlach roept Ik kan niet meer zonder jou. Ik laat je nooit meer los. Twee handen strelen: Ik ben er als je me nodig hebt. Je zegt me zoveel al spreek je geen woord.…

en spreek zo dat we elkaar weer verstaan laat het hoge woord er maar uit dromen stop met het gevecht tegen je verlangen het maakt je lichter echt het mooiste wat ooit aan jou is gegeven ben ik de liefde die in je zit maar verberg me niet zo diep laat me er uit laat me leven ik wil ook over de tong gaan.…

roodbruine bladeren dwarrelend voor betraande ogen de kracht van de herfstzon zal ze niet kunnen drogen verwarrende gedachten en onuitgesproken woorden zoveel verlangens tranen die alles smoorden gekwetste gevoelens door gevlochten verhalen in eigen emoties steeds weer verdwalen…