Alle inzendingen over woorden OR te kort

't is wel handig om een beetje woordjes te kennen anders wordt 't verhaal zo kort.-…

Ik blijf dromen van dat ene gedicht dat alles omschrijft de ziel, de kern die overblijft als alles is omschreven ik adem even diep in en dan verschijnt een klein gedichtje hier op het eens zo lege vel papier.…

Woorden zijn niet nodig Als je met me praat.…

Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan het leven te kort…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

in het schelle licht drukt het gewicht van uren dagen en nachten de tijd is het rotsblok dat Sisyphus tegen de berg duwen moet de onbarmhartige zeis snijdt links en rechts in noodlottige levens ze teistert het broze weefsel zwaait grillig de hemel dicht maar dan brengt Bach zeeën van licht voor een rituele wedergeboorte je…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk.…

Een waardevol afscheid verdien ik als mens zeker. In mijn hele leven heb ik zoveel mogelijk gegeven. Natuurlijk had ik ook mijn fouten, maar dat heeft ieder mens. Nu ben ik zover om straks te kunnen gaan. Het is moeilijk om dat te moeten doen. Eén ding is zeker: ik heb alles gegeven, wat in mijn vermogen lag. Met…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mijn vingers zweven , boven het toetsenbord, zoekend naar woorden, schiet ik te kort. Geen enkel woord, omschrijft mijn pijn, al wat er was, maar niet mocht zijn. Een lege buik, ik voel niks meer, enkel mijn hart, dat doet zo'n zeer...…

verwondering over de zeer korte verzen die verslag doen van dat wat nog beklijft…

Volg de vrije vlucht Die Hanny vandaag zo Tastbaar mooi beschreef; Ben die zeemeeuw die met Gestrekte vleugels van tien Hoog naar beneden zweeft - Ik die geen vogel maar mens ben Bij wie de vleugels niet zijn aangeboren Wil in mijn droom in vrije val naar beneden Waarna al mijn vluchtige toekomstdromen In tienduizenden bijna onzichtbare…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…

Woorden schieten mij te kort Ze blijven steken in mijn keel Hoe kan ik toch beschrijven Wat ik zeggen wil, wat mijn hart bezwaart Soms zegt één woord meer dan duizend zinnen Eén woord meer dan een heel verhaal Men kan vertellen, men kan verhalen, de uren volpraten, zogezegd Begrijpt men dan niet dat spreken zilver is, en zwijgen goud?…

Het gedicht is kort zo ook zijn het de dagen zelfs bedekt geruchten zijn aan de kant gezet door naakte dingen het dagelijkse kraakt in al zijn voegen bloemen dekken argelozen en kinderen sprakeloos toe omdat woorden maar woorden zijn branden wij kaarsen…

Er is maar één woord dat raak is en mij steeds treft. Niet te missen voor korte en lange tijd. Omdat ik van je hou klinkt in mijn hele lichaam zacht en constant: jij…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Erg kort en de kracht viel mee. Toch was het er echt. Jouw woorden hebben het licht doen doven. Erg duidelijk en toch zo verwarrend. Het is jouw schuld. Het licht is nu definitief uit. Woorden van onbegrip en beledigde gevoelens. Praat met me. Morgen is alles anders en jou ga ik zeker vergeten. Alles is dood.…

Te kort duurde de klap, de voorbereiding ook Te kort duurde ’t besef, dat waar ie eindelijk voor koos. ’t einde was, te kort, te snel, te vreselijk voor woorden Zijn ziel steeg als hijzelf, snel omhoog, alsof ie wist daar houden ze van me!…

Woorden duren maar even, herinneringen wat langer en liefde voor altijd. Soms toch, want sommige woorden duren een leven lang, nog langer dan de herinnering, maar nooit zo lang als liefde. Liefde is eeuwig, ook al schijnt ze zo kort omdat je elkaar ooit los moet laten.…

Ik schrijf een kort gedicht Het moet niet zwaar zijn, maar licht. De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

Mijn noten struikelen over de woorden. Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

Men zegt dat ambtenaren beter werken Als er op tijd een uiltje wordt geknapt. Maar wakker of in slaap, zo wordt gegrapt, Er is toch nauwelijks verschil te merken. Dus men bevestigt weer een vooroordeel: Een ambtenaar die werkt die doet niet veel.…

Mocht ik eens herboren worden zou ik een vlinder willen zijn een mooie dagpauwoog met vleugeltjes ragfijn die van hier naar ginder vloog en bloemlezingen houdt daarvoor ben ik te oud of als een fraaie bloem die ’s morgens open springt heerlijk geurt, mijn dagen kleurt en tegelijk een lijster zingt want heden op mijn oude dag is mijn…

Als ik naar je kijk zie ik wolken in je ogen staan De sterren dwarrelend om je heen met de wind van de zee in je haar Je lichaam stralend , warm als de zon Je gezicht mysterieus en glimlachend als de zilv'ren maan. Je geest zo vlug en vrolijk als water je stem klinkt als een klaterend fontein Dit zijn de kleine mooie dingen waarom ik altijd…

we wisten dat het kort was onvoorwaardelijk warm was dat praten zonder woorden nog meer dan praten was in vingertoppen samengebald weten dat het er was in je ogen de verhalen onuitsprekelijk vol alles nauwlettend alles volgend het ritme van de dingen het soms alleen maar liggen het bij alles willen zijn de oprechte blijdschap de warmte…

kippesoep maar met korte krachtige halen en zijn tanden op elkaar en dan die gevleugelde woorden…