Eerst de Jazz
dan een biertje
nog een biertje
dan
Dolly of Barbra
en weldra
nog een bier
en nog een
aan de manier
waarop
hij Barbra's
naam uitsprak
wist je
hoe laat
het was...…
Met dat wonderzachte velletje
zwart en glanzend
de eeuwige jeugd
Er is niets
dat niet aan jou deugt
Of
het moet je naam zijn
wie bedenkt er
nou zoiets...
Met je lieve kreetjes
die klinken vaak
als iets tussen
wanhoop en
verontwaardiging in
maar
dat is slechts
wat ik verzin
Onbeschaamd en knuffelziek
Lig je op je rug
Je kronkelt…
Nieuwe computer
weemoed
oude postjes
dagboek
afscheid
het wordt tijd
maar
die allereerste
groet
bedolven onder honderden
die blijft
dag Monique
schrijft
mijn vader…
mmm
Hij wrijft zijn handen
vergenoegend op elkaar
het ons
welbekende gebaar
op zijn hurken
welke te kiezen?
kippesoep maar
met korte
krachtige halen
en zijn tanden
op elkaar
en dan
die
gevleugelde woorden…
Bij het omslaan van de krant
soms teder dan weer fel
Tijdens het wandelen
(aan het strand)
bij het plakken van een band
hoewel
Maar
nooit schel
wel onvervalst
muzikaal
en
als ik
muisstil ben
in mijn hoofd
althans
ogen gesloten...
wordt
er
gefloten…
Dwangmatig bijna
Check ik mezelf
Soms voel ik
Afschuw soms
Ben ik berustend
soms wat
Vertwijfeld
maar vaker
zoek ik hoopvol
gestemd
bevestiging
op de volgende vraag
Misschien valt het
wel mee vandaag?…