Alle inzendingen over zaag OR tanden OR kraag

Je brief vond ik in de brievenbus verfomfaaid door regen Ik vond 'm zwaar wegen de woorden als stenen op m'n maag Door het schrijven van de brief had je onenigheid -voor jezelf- opgelost Ik zag je -diep verborgen- in je kraag de straat oversteken Na weken.... geen schim van je te zien misschien?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een klein hartje, jong, een pit groeide sterren hoog, vol kracht in schoonheid, moed, verzet bergen, sterk, ik zag appel tanden wit zo mooi, je lach…

beneden doet het pijn niet om uit te houden kloppend hangt het zielig te zijn de dokter kijkt schrik in zijn ogen je hebt een Spaanse kraag het is een flinke Spáánse kraag? we zijn in Frankrijk geweest met acht stellen reuze gezellig…

vroeger vreugdevol op te roepen Verbijt de pijn en duik maar dieper weg in de kraag want geklaag ontwaakt de maag Het eten wacht...…

je was wel thuis ik zag zijn witte handen de grijns met tanden zoekend naar je huid…

Zijn hoed ziet rood - maar roder nog ziet De punt van zijn neus, de kraag van zijn rok Glimt smerig, - doch smeriger glans nog glimt Zijn ogen uit bij iedere slok. Niet altijd zag die hoed zo rood Niet altijd was die kraag zo glad. Ook die neus heeft eenmaal een andere kleur Ook dat oog eens een andere gloed gehad.…

mijn ziel slaapt niet, maar drinkt bij het stijgen van vogelveren de ingevlochten zon wanneer ik door ontroering gloei bomen brengen me tot zwijgen of rozen, licht van winter ik weet ook niet waarheen of zonder, de lome stilte waarnaar ik liever luister mijn handen rusten nog in de wind, minder zichtbaar en ik denk een dag weer…

En ik ontwaakte en ik zag hoe mooi de wereld was de vogels die hun lied weer zongen en rook het pas gemaaide gras Ik zag hoe mooi de bloemen bloeiden en rook de geur van de jasmijn en ik besefte eens temeer dat ik een kind van Zijn schepping mag zijn 'k Zag mooi gesponnen zilveren draden de kunstwerken van een spin 'k hoorde het zachte…

op sommige dagen loopt het uit de hand dan is het hij en zij en zij waaronder hij bij elke ademtocht al sloegen ze elkaar de tanden uit de bek slechts een week terug haar handen in zijn rug de brug nog iets te hoog zwaaide hij nog even voor hij beneden zo zag ze hem nog graag…

Ik bijt in de kraag van mijn dikke winterjas -- in keiharde kou.…

Gelach en gepraat uit die nachtelijke kroeg maakte hem eenzamer dan hij toch al was Geslagen en zonder toekomst voor de boeg dook hij in zijn kraag, school hij in zijn jas Toen zag hij haar met een man naar binnengaan Zijn liefde voor haar maakte zijn leven stuk Krampen in zijn maag Het was met hem gedaan Bloed bonkte in zijn…

nog steeds herken ik ze mensen, die zwalken geknakt door ondragelijkheid zware energie heb ik gegeten mijn cellen schreeuwden tanden knarsten door zoveel duisternis bijna gaf ik op houvast was verdwenen ik draaide mij om keek mijn angst aan zag dat hij liefde is…

wat is het dat tanden doet lossen in de mond verkleurende bladeren doet vallen op de grond wat is het begin dat de cyclus eindigen laat wie fluit het in gang wie zorgt dat het verder gaat is het de zakkende zon die haar kracht voelt vervloeien verschrompelen de vochten zodat niets meer kan groeien waarom wordt groen geel en rood…

Maar voor goed verstaan misschien Moet je je tanden laten zien.…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

ik zag gezichten in niet begrijpen een vage groet ging langs mij heen ik was alleen ogen bolden tolden om en om een akelige lach die gele tanden zag in een scheve mond voelde een hand in sprakeloos raken proefde ik toch een angstig misverstand en komende paniek ik was het niet en wilde weg de deur van hout voelde vertrouwd…

Hij zet zijn kraag op tegen dit grauw, dit weidse vage. Dat schilders toen hier ooit een schitterend gat in zagen.…

zij grijpen hem ontieg’lijk bij de kraag ongevraagd gaat hij opzoek naar vleesetende bloemen…

zwarte kapucijn zet zijn witte kraag omhoog, winter in aantocht…

je witte stralend je lach maar in je scherpe tanden zag ik mijn graf je slangde met een tong die glinsterde en slank gevorkt een dubbele waarheid gaf koud was je reptielenbloed de warmte die ik heb gegeven is nooit vergoed nog heb je niet gebeten maar in samen weten zijn mijn dagen al geteld…

overdag loop ik door donkere nachten in opgetrokken kraag vol zwarte gedachten…

Een stuk in je kraag maakt meer goed kapot dan drank ooit stuk kan maken…

Met dikke krokodillentranen weent hij tegen zijn beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten…

Het bonte van de witte kraag van het goudgele vocht verwarmt bedwelmend het bestaan van de geest. En dat ondanks de kou van dit zoete nat. Proost.…

van hoog 'Zeg mot hoor-us Mijn naam is Dorus Ik hou 't gat in mijn kraag liever droog' Door de geur van zijn ouwe jas bedwelmd gaf Jacques vliegend tegengas 'Ik ga van bil Wanneer ik dat wil Druk jij je rare snor maar pias!'…