Alle inzendingen over ziekte OR doorgaan OR optie

Doorgaan niet stoppen dat heeft geen zin Praat wat harder dan denk je niet zoveel Het is nu eenmaal tegenwoordig zo min En ja dat grijpt een ieder wel eens naar de keel Kom op en zet je er overheen kop op het goede dat komt vast heel snel en al lijkt alles om je heen van steen De grotere macht trekt binnenkort heus wel aan de bel…

Dan toch weer doorgaan hoe moeilijk dat ook zal zijn na een zware tijd.…

Ik zal doorgaan tot mijn naam met roem en faam op iedere straathoek zal staan ik blijf proberen steeds bij te leren en meesters te eren tot ik zelf er klaar voor ben ooit zal iedereen door alles heen van mij horen open je oren en ogen wijd anders krijg je misschien spijt ik ben goed accepteer het maar ik heb moed ik zie je straks…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

wanneer een vergetelheid terug gaat leven loert op realiteit is het aan mij om niet te bezwijken het te bestrijden met een gedrevenheid die me vroeger onmogelijk leek want zolang men de kracht van het verleden niet breekt blijft het zich herhalen telkens weer…

Doorgaan, steeds verder tot de einder in zicht is. Het niet meer licht is.…

Ik haal mezelf weer in, recht vooruit, tot nu weer een halte, zal ik stoppen of doorgaan ...?…

Moet doorgaan, om tegenslagen te kunnen weerstaan.. Sorry geen tijd, moet doorgaan.. Anders krijg ik spijt..…

buiten trilt de dag nog na, er loopt een meisje, tussen alle anderen ze wuift haar haren zachter door het open raam binnen slaapt vermoeidheid, rond de steeds verlegen naam van kleine kinderogen morgen mogen we weer leven morgen mag ik alles geven, aan mijn doorgedraaide lach en buitelt door de nieuwe dag het weven van haar vrije…

Inspiratieloos achtend door de dagen heen Ik kan niet lachen zonder besluit Ik Luister naar het gefluister in het duister Het wordt nimmer stiller als dingen doorgaan Stop de trein Houd hem tegen Want voor je het weet is hij niet meer te stoppen…

Het lange leven geeft steeds opnieuw dat vraagstuk: moedig speuren naar wat nietig is in 't grootse en geweldig in 't kleine.…

altijddurend voelt een hartenklop zo licht en zwaar tegelijk er prijkt een woord in gedachten en het schrijft zich onverrichter zake groot in weerwil van de dood duurt stilte, eeuwen lang…

Adem door Als alles pijn doet De wereld wegvalt Niets nog klopt Recht je rug Verbijt de pijn Ga door Als je gevoel Gevoelloos is gestopt Verbind je niet Met die gedachten Hoe somber En zwartgallig ook Aan het eind Van duisteren nachten Is er licht En witte rook Probeer te overleven Standvastig Met je kop ervoor Laat zien Dat…

als je vasthoudt wat jou loslaat grijp je mis als je loslaat wat vasthoudend een belemmering is kun je vast los gaan…

Je strijkt de rimpels uit mijn leven. Je strijkt de plooitjes uit mijn dag. Je doet dat enkel door te geven. Een knipoog en je lieve lach.…

Steeds vreugde vinden bij daagse bezigheden is de grootste gunst en zegen op de Aarde, door onze Heer gegeven.…

Vol kleurenpracht verblijdt kerstversiering huiskamer, nachtelijke winkelstraat. Dansend licht geleidt gezellige praat. Met lichte weemoed verdwijnt de schittering. Moge van de knusse, plechtige viering een nietigheid blijven, die steeds rond gaat, ieders geloof sterkt, met helpende raad voor denkend gemoed bij wilde wenteling. Een kleine…

In het land waar Eenoog koning is zie ik geen hond voor ogen die mij kan leiden met vermogen door het duister van de dag. Niet meer of minder zwart dan de dag de nacht moet ik verder op de tast mijn oog gericht op eindigheid.…

Zij ontkent sinds kort niet meer de drang naar het verkennen en naar een ruime horizon Waagt nu weer een zoektocht naar verloren momenten en een schaduw van geluk De wind ruist de stemmen weg die haar terugroepen naar voorbije oorden Zó moet zij de teller verzetten en het verstand op nul het zicht op oneindig Naar de hoogte van de…

De regen die nu valt Laat je voelen met haar tranen Waarbij de geurende wind Bladeren laat vallen Waarin het een teken Van moed en passie geeft Waarbij de natuur krachtig Laat voelen wat vallen en opstaan is Die eikels uit bomen gooit En bladeren weer omhoog spuwt Voor een lichte straal Van een warm stralend zonnetje Want de zucht…

Het begint daar waar men denkt dat het ophoudt.…

Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren, blijf ik geboeid en hoopvol luisteren, op die alles verlossende beslissing, nee schat, je bent geen vergissing, ik wil je nooit meer verliezen en mocht onze liefde ooit bevriezen, laat het dan snel weer ontdooien, we gaan dit nooit meer verklooien.…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…