Alle inzendingen over zij raakt mij

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…

Wat voelde ik mij daarna dom en blond Hij raakte mijn zijn Hij raakte mijn hart Veranderde karmozijn in zwart...…

Het raakt me, als een vriendin het moeilijk heeft. Het raakt me, als wat er is problemen geeft. Je voelt je rot, met soms verdriet. Dus lieve woorden, helpen nu niet. Het komt weer goed, ik weet het zeker. Dus houd de moed, jij wordt weer beter!…

Soms raakt iemand je diep van binnen Met woorden die in je hersens blijven spinnen Soms raakt iemand je diep van binnen Met woorden die je hart binnen dringen Soms raakt iemand je diep van binnen Met één blik in je ogen smelt je van binnen Soms raakt iemand je diep van binnen Al zal je dit liever niet zo willen Soms voel je liefde…

Dat raakt me dat roert in mij Dat wijst me Dat maakt me blij Dat raakt me aan en geeft me kracht Om Verder Te gaan…

Het raakt me zonder iets te voelen aan en uit komen al je dromen Het vermogen om zonder iemand te zien te voelen wat het is om en om de twijfel en de wetenschap dat stilstaan geen optie is Het raakt me ik voel het aan alles.…

Oompje raakt me aan, mijn borsten, ach, vooruit maar -- hij is zo zielig.…

hou je mond, want je woorden zijn als stenen, en je raakt me hard; raakt mijn hart, raakt mijn romp, mijn hand, mijn benen. Het is ongezond. En zo je me hier ooit vond: met te grote schoenen want ik had nog veel te lange tenen. was ik toen verward, later kwam mijn part. Met je woorden zo hard dat ik niet anders kon dan wenen.…

Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

Mijn Hand Raakt teder de jouwe Eenzaamheid is verdrongen Geen gevaar Jouw hand Raakt teder de mijne Ik zie in hoe mooi de liefde wordt bedreven…

Tot het bot door gegaan De laatste woorden ze laten je staren Nu of nooit meer samen verhalen Op de bol een gezicht je ziet Enkel nog me rug en kruin Het raakt je maar raakt langzaam op…

Een kus die het hart niet raakt, verveelt alleen de mond. Een kus die het hart wel raakt, gaat heel je lichaam rond. Een kus die je geliefde je gaf, blijft je na tot in het graf.…

Bloemen in een vaas Een kunstig stilleven Raakt het beeld je, kort helaas Dan word je stil voor even. Is het de schoonheid die je raakt van dit arrangement bloemen waarvoor je voor even ontwaakt om het zo te benoemen.…

Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

gebleven ik weet alleen en dat is het enige wat ik zeker weet dat je me raakt zielsdiep meer dan dit ene leven…

Ik raakte verstrikt in het web van je woorden die je weefde met ragfijne akkoorden tot gevleugelde gedichten die m'n ziel raakte zijdezacht maar het bleek een illusie en viel uit je web met verpletterende kracht…

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal aan ouderloze buurtkinderen uit een ver land zonder horizon is het de herkenning die projectie veroorzaakt van oermensen in ingewikkelde verhalen of de projectie die raakt soms naakt en onbeholpen in het bewegen in de herfst op straat…

licht weegt zwaar op mij sluit mijn ogen en ben gewichtloos jouw graf doemt op maar de pijn raakt mij niet ik weet mij dichter… lucht is pure liefde waarop ik leef en zweef alle energie die je liet weet mij te doordringen maar jouw pijn raakt mij niet er is geen zeer meer vervlogen angels share achtervolgend leven valt niets raakt ons…

ik raakte je in jouw vlucht mocht even aandacht vragen bleef bij je hangen voor een heerlijk lange zucht waarin tijd woorden schreef die nu nog in mijn geest te lezen zijn waarvan de emoties voor altijd bij me blijven het was de eerste zucht in het nieuwe leven dat jou is gegeven om ook randjes zo te maken dat niemand…

stil waren structuren in balans je hand reikte raakte aan in de chaos die volgde was het met de rust gedaan paniek en schrik volgde je blik naar de gekneusde onderdaan wat jaren stil gehangen had volgde nu de zwaartekracht de potentie die in ophang was verleend viel op je grote teen nog ken ik de afloop niet maar de artsenpost…

Vader tijd valt stil en retardeert Hij wordt opstandig als hij niet verglijdt Hij raakt van slag, hij beidt niet meer maar lijdt Hij wil niet dat men hem temporiseert Hij wordt elk half jaar weliswaar wat grijzer Maar raakt intussen per seconde wijzer…

Verdriet van een vriend raakt je diep bittere tranen van verlies zoete tranen als herinneringen de wortels van jouw bestaan langzaam weg gegleden een heel leven lief jouw verdriet raakt ook mijn hart vriend…

Muziek is de gevoelige snaar die je hart altijd raakt…

Het is een afstand maar de warmte is voelbaar door de straal die raakt.…

Ik stond te praten en lette niet op de bal – tot hij mij raakte.…

Nu ik hoor en mijn hoofd raakt leeg. Minder vol dan dat het was. Mijn stilte raakt me en maant me tot zwijgen.…

rimpel in vijver vibreert en raakt voorzichtig mijn verwondering…

raakt hij de juiste snaar zingt zij het hoogste lied…

het is de winter die me raakt, een koude speer die ik liefst wegwerp…

ook al draait men hier ronde na ronde, hij raakt nooit opgewonden…