Alle inzendingen over zij verteert op reke

tijd wordt langzaam vloeibaar zonder bezigheid minuten rekken uren kleven bij gebrek aan onderscheid het staccato van de afspraak timing in ontmoeten is voorbij rust verteert het dagelijks gebeuren zonder zichtbare activiteit eindelijk het koninkrijk stil oplossend in een naderende eeuwigheid…

In dit licht heb je wat je hart begeert, mijn hart begeert niets, in alles wat niets om het lijf heeft ben ik je schaduw, doorschijnend, verteert dat weinig tot niets, waarin uiteindelijk niets ontbreekt.…

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

wie weet nog van Leen die de pianiste vroeg om een deuntje en dan met de pet rond in de kroeg hoe zij hem terneer sloeg en naar buiten droeg zij pingelde thuis in professie Rimsky Rachmaninov als ze kwam stappen dronk ze wel uit armoe op de pof van kwieke liefhebbers maar ziek van Korsakov…

Men lacht om een ruiter met één spoor aan zijn voet. Hij lacht terug en zegt: het is zo ook wel goed, Als ik de ene kant van het paard aan zal sporen, Ik wed, dan gaat de andere vanzelf naar voren.…

Weet dan dat God er altijd voor je is Hij kent jouw grote verdriet en pijn Hij laat je nooit alleen en zal er zijn Reken maar op Hem, zeker en gewis.…

Er blijven altijd mensen die als je broers je vader of je moeder je zus, je liefste ooit, je kind dat onbegrepen pas toen 't wegging zijn eenzaamheid die reeks blijft komen je verwonderen onophoudelijk.…

De basisscholen doen het niet zo goed Althans, als het om rekenkunde gaat Want stampen geeft het beste resultaat Misschien niet leuk, maar wel hoe het toch moet Ach ja, de één kan prima rekenen Een ander kan poppetjes tekenen…

In dit licht heb je wat je hart begeert, mijn hart verteert in niets, in chaos wat niets om het lijf heeft, het iets z’n plek inneemt ik blijf je volgen in die context, verteert het weinig tot het niets, waaruit aan het alles uiteindelijk niets ontbreekt.…

Weer een sigaret De rook verteert mijn longen Ik hoest me kapot…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…

De dichter is een kerkuil wat hij niet verteert braakt hij er door zijn braakballen weer uit; nee! een oelewapper is de dichter niet!…

De lijvige Franse Obelix verteert van zijn president echt niks. Hij sluit er de boeken en komt hier zoeken naar het biervat van Panoramix.…

De mens is groepsdier langdurig alleen ontmoet hij z'n oer-angsten; zonder soortgenoot verteert door z'n aldoor malend brein…

Dordrecht, stad van Brok en Brokking Van binnenvaart en bakboordlicht Van wolkenlucht en vergezicht Hier verteert men graag een bokking En af en toe eens een gedicht ...…

rek me strek me na de nacht armen warmen lijven blijven diep van binnen knuffelzacht rek me strek me in een lach naar de schoonheid van de dag…

Er zit meer rek in werknemers dan veelal 't personeel wil aangeven Maar werkgevers die te eenzijdig hun personeel te veel, te vaak rekken zien niet hun personeel vertrekken niet fysiek maar wel geestelijk: "laat maar lullen, niet poetsen"…

overmand wordt door zorgen en verdriet verteert zij hem met een diepe zucht en wil de trage tijd maar wat graag even vergeten echter het maakt de tijd niet uit of je blij bent of boos zoals altijd weer zal blijken de tijd bepaalt en is tijd- en eindeloos…

Weerbarstig ontluikend, schuimend geserveerd en smakelijk verteert.…

Er wordt door links en rechts en hier en daar heel vaak beweerd dat het Oranje Koningshuis een flinke duit verteert. Naar mijn bescheiden mening klopt die stelling voor geen fluit; ik pak mijn calculatortje en reken het u uit. Voor Koning, Koningin en Beatrix krap acht miljoen. Aan functiekosten: zesentwintig, ’t is nog om te doen.…

Op een hoge tak beklemtoont nu de stilte dit wonderlijke. Een mens oogt engel als een handvol confetti hier plots neerdalend. Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…

leren dat uncle oom betekent afleren dat uncle oom betekent afleren dat uncle niet oom betekent katten kun je alleen maar dingen afleren afleren op de tafel te springen afleren op de tafel te springen ook tijdens je afwezigheid afleren dat uncle niet oom betekent afleren dat uncle oom betekent niet omdat je ze niet kunt leren dat uncle oom…

Je moet tijd rekken als je tijd ervaren wilt -- zo vluchtig is het.…

Eén maal één is één Zullen we het samen doen Eén plus één is drie…

‘Wat is er met dat meisje aan de hand?’ Moet ik vertellen dat in verre oorden De grote mensen kinderen vermoorden? Ik zeg: ‘Ze slaapt heel diep’ en sluit de krant Het spijt me jochie, ga maar even door nog Met spelen in een wereld zonder oorlog…

Elastiektwisters ruziën over een knoop, de rek is eruit.…

want het vuur verteert niet, het geeft warmte, als ware het licht, lucht… ik kan het beeld niet vormen, nog niet zolang ik maar blijf graaien, dwingen vanuit de zinnen – ooit, ooit (morgen?)…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

Als waren ze stenen die hij wil blijven kerven met een boodschap die niets raakt en vervagen zal als een droom die ziek maakt en verteert wat hij in zijn waanzin en moordlust nog niet vernietigd heeft.…

. - Hij kan nu voort Met 't werk, maar weet: hij is slechts even vrij - Zo, onverbidd'lijk, gilt dezelfde reeks En steeds de onverbiddelijk-zelfde reeks Van melodieën uit 't orgel door de straat: Mechanisch boven al 't levend geluid Schreeuwt waanzin van gestorven wanhoop uit, En dwingt tot luist'ren, voor hij verder gaat.…