Alle inzendingen over zilveren letters, OR witte stranden, OR gevangen sterren

we zaten nu samen op de grond luisterend naar hippe muziek de zon zakte stil weg in de avond en maakte plaats voor romantiek we zongen over gouden stranden en maakten vrienden bij de vleet we rookten, lachten en we vrijden zoveel, zo vaak en zo compleet je nam me mee op witte wolken en je krag maar niet genoeg van mij je schouwde…

kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht speldenprikken zilver zonnen in het klein sterren vriezen glitterfijn het water in een nacht tot kracht…

in kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht als speldenprikken zilver zonnen in het klein vriezen sterren met venijn in stralen glitterfijn water in een strenge nacht tot kracht…

Uitgestrekt, wit rondgevlekt in kristallijn, speelt vorst, in hermelijn, met licht en pijn. Hij straalt intens zijn koude macht. Als speldenprikken zilver, zonnen in het klein, vriezen sterren met venijn, in stralen glitterfijn, water in een strenge nacht tot kracht.…

Kijk ik naar buiten uit het raam zie de zilveren varens van de maan en op het stenen pad de genarcotiseerde kat veroordeeld tot het graf ik huil - schreeuw - verstompd niemand kijkt omhoog naar de vogel die is gevangen in het raam…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…

Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen. Maar ik ben helaas niet bij machten, je te vertellen hoeveel ik van je hou.…

Ik drijf op golven van purper, zilver en goud ik kijk naar de horizon en droom het leven dag na dag en als ik naar jou kijk zie ik sterren twinkelen in de gedachten van jouw hart…

in een luchtballon Je kan zwerven langs een dal van hoge bomen, Het bewaren van witte wolken in je dromen Fluisteren met de sterren in de armen van de wind, Gedragen worden door het stille lied van een engelenkind…

simpele gratie op de zilveren rivier vier stille zwanen witte voorname eenvoud op deze lentemiddag…

witte sterren uit de lucht een klein gebaar, een diepe zucht witte sterren vallen zacht er is er een die naar me lacht een hand, een lach, een koude ril en opeens is alles stil…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

Luister naar de rinkelende maan, een tamboerijn aan een koord van sterren. Hoor! Onder het zilver van de oceaan zingen ijverige vissen in hun scholen, terwijl de vingers van de wind zacht de snaren van de keerkring spelen.…

Zilver reikt verder dan men denkt. Vannacht hoorde ik de stilte denken, hoe vreemd dat er licht slingert van boom tot boom. Ik blaas de schaduwen uit mijn slaap en trek me op tot ik van kruin tot kruin de sterren in de ogen kan kijken.…

met metershoge tsunamikracht een verwoestend verzwelgende wave die bezit neemt van hemelrijke pracht Golven die sterren hun licht laten stralen in glitterzang op een verlaten strand waakzaamheid blijft hier ook geboden als de nachtstroom vloeit over het land (victor r. meijer , Ibunda)…

alle sterren gingen blozen toen ze danste... in het mooiste licht!…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

De eenhoorn en de wilde zwanen vervlakken reeds, van wit naar grijs, verlaten schoonheid mijn gezel in dit gevang van sneeuw en ijs. Een toverspiegel vol van tranen dwarrelt ook in scherven neer en hertoont mij duizend maal geschonden schatten van weleer.…

Tussen confetti waaien letters van het Woord die samenbindend meer dan letters zijn, vormend een sneeuwend confettigordijn Waar naar de letter vooral wordt gehoord zal de bruid niet in wit mogen gaan In vreugd en vertroosting van het Levende Woord wordt genadig de Bruidegom getoond die zijn bruid wit als sneeuw met zijn liefde…

Er staat aan de heldere hemel, een hele felle ster elke avond kijk ik, en met mij anderen evenwel ik denk dat bij mezelf, da's het lichtje van jou maar tegelijk denk ik: hoe kan dat nou? Want het hondje van de buren, wat ingeslapen is wordt door de buurtjes vreselijk gemist als ik 't mensje hoor, daar op 't balkon kijken we naar dezelfde ster…

Ik droom jouw naam in gouden letters netjes in krullen geschreven met randjes van puur zilver en laat het komen tot leven. De letters dansen in mijn hart totdat het vorm heeft aangenomen dan heeft het jouw naam gespeld en bezit van van mijn wezen genomen.…

Tegen een blauw fond helder schitterende sterren groenig, geel, wit roze opalen, smaragden, lapis lazuli, robijnen, saffieren en daaronder de zee zeer diep ultramarijn. Het strand paarsig en zachtrood op het duin pruisisch-blauwe struiken wachtend op een schilderij. [4 juni 1888 Saintes-Maries-de-la-Mer]…

geen woorden meer die gevangen in een zilveren spinnenweb blijven hangen tussen jou en mij geen gevoelens meer waar ik je in terug vinden kan hooguit een lichte aanraking die ik net niet vang geen geluiden meer die zeggen dat ik er ben verloren stem van verstomt geluid onherkenbaar onbereikbaar er niet meer zijn…

Tussen verloren woorden vond zij hem rillend van kou in het bleekgele schijnsel van volle maan gevangen in een droom tast zij gedachten af in de zwartgeblakerde nacht en neemt zijn nevelkoude lijf in haar zilveren armen nooit meer zal zij hem laten gaan…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Zilverspar in het zonlicht versierd met rode en zilveren ballen en witte lampjes Lichtboom eiland van lichtstilte in de zee van je gedachten…

In de morgenstond was er heel even de schaduw van de twijfel een moment van onzekerheid toen begon de wind te fluisteren dromerig keek ze op in een wereld van witte wolken ontdekte juist die ene met dat zilveren randje toen begon de zon te schijnen een warme glimlach kleurde wangen in een verrukte blos met ogen als sterren…