Alle inzendingen over zinkend

Mijn leven is als een schip in nood, er lijkt een gat in geslagen. Zal dit mij meenemen naar de dood? Zal dit mij blijven plagen? De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht? Het water staat al tot mijn dij…

Oh Lage landen zo in nood Wat ging er mis in het beleid Regie en inzicht lijken kwijt U zinkt, verdrinkt, u wacht de dood Oh Lage Landen zo behept Met poldervisie die niet werkt Bij pandemieën u beperkt Paniek, bezorgdheid, deining schept Bent u het spoor een beetje bijster? Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange…

deze regen verzuurd verziekt zinkend langs kundig afgeknotte bomen zijn zalvend ruisen snijdt…

zinkend in 't diep de wereld die sliep raakte niet uitgeslapen en verzoop zonder oppervlakte noch bodem te raken…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

Die schokk' de storm of blaak de Zuiderzon; Hij derft geen steun, geen zuivre lavingbron, Maar overleeft de val der zinkende Aarde. 1822…

Ook al verlaten nu dus kamerbreed Tal van politici het zinkend schip, Toch heb ik wel waardering en begrip Voor de premier die niet van wijken weet. Als kapitein weet hij hoe of het hoort: Die mag als allerlaatste pas van boord.…

Zinkende gedachten Fluisterend ingekaderd Melancholisch In zwart wit Ik trek je aan Drievlaks, en profile Passend Bij mijn kleurrijk innerlijk Spinnend Kroelend De hele avond Op de lopende band…

kolkend water trekt mijn benen naar beneden zinkend roep ik zachtjes om mij heen woorden blazend vormen bellen korte zinnen hopend dat jij hoort waar ik verdween…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

Dwalen, eeuwig zwervend al lijkt al, 't oneindig vlak Toch zoeken, hoop dervend als varend op het zinkend wrak en dan op land, geen zicht verwervend maar voor 't besef, de moed te zwak...…

Zelfs Pauw gaat mee op deze trieste toer al zinkend naar een dubieus niveau Die schijndiscussies ben ik ronduit zat Ik snak naar een inhoudelijk debat…

De avond daalt; een zinkend schip. de kiel slaat op een blinde klip. - o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?…

Dansen, blijven dansen vleugels in de storm lamgeslagen vleugellam dansen op het ritme van brekend water op scherven onder mijn voeten knarsend om mijn zinloos verzet ik dans mijn ronde op het dek van het zinkend schip…

Of je nog van me hield ondanks al het feilen van de mens, het vlees zo zwak me aankeek of ik het wist terwijl ik slechts kon kijken naar het ijs van de fontein luisteren naar het zacht fluisteren van kouder wordend water met voeten zinkend naar later…

jij zit in de boot op doorreis ons schip was immers zinkend verspillend dan wel drinkend van mijn baco met veel ijs even heb ik niets te torsen dromend in mijn hangmat langzaam wordt mijn wang nat ach misschien wel van het morsen…

Op een een lekgeslagen schip slingerend door de golven van de nacht, ternauwernood de gronden van de ondergang ontkomen, de klippen der krankzinnigheid voorbij gekanteld, bereikt hij, bijna zinkend, in de uiterste seconde de veilige haven van haar heupen, het Ithaca van haar schoot.…

Na Kaag en Uslu is nu Kuipers weg De ratten hebben ´t zinkend schip verlaten D66 heeft goed in de gaten Hoe je moet zorgen voor je broodbeleg Bij winst uitbundig op de tafel dansen Maar bij verlies zie je snel nieuwe kansen…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

Tegen beter weten in. Herinneringen aan de ochtendlijke rust en avondlijke lust lopen als een schip stuurloos op de klippen voor de kust van de tijd; De passie met man en muis vergaan. Draden van tederheid samengevlochten tot ultieme reddingsboei. Drenkeling tussen leven en dood Liefde vervaagt Hartslag vertraagt Woorden worden week…

het dal leek peilloos diep dit jaar de bodem bleef maar zakken en meegezeulde drab maakte elke stap te zwaar de broekriem werd verstrakt bezittingen vervreemd oude banden doorgehakt nieuwe lasten gemeden en nog was er geen vaste grond werd de gang niet lichter immer drukten de plichten toch sluit zichzelf het zuigend gat verheft zich…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

De avond mankt onder een naakte deken zorgen liggen stil in de hartslag van het heden de dood wiedt het zicht door de patrijspoort en verkleint het zuchten naar waarheid Half staat het licht te pruttelen in de komende ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het…

door ratten vrouw & kind verlaten, ben ik op zoek naar een zinkend schip, zelfs in een fles vind ik geen steun & wat er inzit biedt me geen troost, 't geeft mijn pijn een verloren stem verdrietige woorden die niet rijmen op betraand papier…

Plan Samsom is met verve gelanceerd Uit rubberbootjes op de veerboot stappen Zodat geen vluchteling nog kan ontsnappen Frau Merkel zegt: “Das hast du kopiert” Vanaf zijn zinkend schip dit wanhoopsplan Geheel verzorgd...een reisje Erdogan…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

we zagen hoe het licht op de gevels viel hoe de schaduw in een zachte dans de zon verdrong hoe vogels in stilte afdaalden we zagen hoe de zinkende stad in het water wegkwijnde laat me jullie meenemen mompelde het water met de hand voor de mond…

Na schepen keren ook de golven terug naar de beschonken haven onder het alziend oog van de zinkende zon. De golven blijven komen en tegendraadse vogels houden hen niet tegen. Traag slokt de nacht alles op. Met rode kaken. Enkel het werk van lichten behoudt de band. De overgave ruist ……