98 resultaten.
Ponypark Slagharen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 378 Alles is gezegd,
maar ga nooit
naar Ponypark Slagharen,
verwek geen kinderen op
een zinkend schip.…
Vangzeil
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 82 Bedolven onder
diepe lagen van
het leven
Voert de pen ons
naar zanderige
verre woorden
Een wolk schuift over
het land als de
weemoed in ons kruipt
Het verstilde wachten
tot sterren in
het vangzeil vallen
Hoe het water
ons laat gaan
hoe we vechten
In zinkende tijd
met verwaaide woorden
naar de lichtste stilte…
Schipbreuk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 hij zag alleen
wat hij wilde zien
haar stille verdriet
zag hij niet
hij hoorde alleen
wat hij wilde horen
haar vraag om troost
hoorde hij niet
zij zag en hoorde
en begreep hem niet
‘samen’ en ‘wij’
verlieten het
zinkende schip
ze spoelden aan
op aparte planeten
gescheiden van elkaar
contact: verloren
afstand: onoverbrugbaar…
De Reizigster
gedicht
2.0 met 39 stemmen 12.697 Achter de deuren stelt
zich de wet die hem
aan mij bindt, maar
achter het behang
wacht wat blijft als ik
wegga: hij hoort mijn
stilte als een vonnis
aan, langs mijn wang
verglijden zijn handen
als rimpels op stilstaand
water: nooit blijf ik lang
de zinkende stenen
staan als avondkoffers
gepakt in de gang.
---------------------…
Venetie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 635 Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater
Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt
Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone
De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam…
Ruggegraat
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.775 er gaat geen dag voorbij
of zij denkt aan mij
en hoewel we elkaar
nog steeds veel vertellen
zal het in ons
niets herstellen
er gaat geen week voorbij
zonder dat ik enigerlei
een moment slagzij maak
en zinkend in verdriet
denk aan de dag
dat zij mij verliet
er gaat geen maand voorbij
zonder een herinnerende bladzij
omdat zij daarop…
ARGLISTIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 er is niets zo geraffineerd
doortrapt en gewiekst
als koel helder water
dat zich beweegt
en begeeft in de meest
lieflijk en listige gedaanten
bij water is niets later
het stijgt en het staat er
verkwikt en het gaat er
weg zinkend strand
zeeft zich door zand
verzuipt in het land
het is niet te derven
zonder water is het sterven…
Hemelruim
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 Getuigenis van zinkende
getijden.
Individuen opeengepakt
staren naar de
verzonken planeet,
wachtend op een
veilige haven.…
Bang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Sprakeloos
Niet te bevatten
De controle kwijt
Wat doe je dan
Is er ergens hulp
Hoe lang wachten
Een warme blik
Medeleven vol begrip
Liefdevol word je benaderd
Ook door je buurman
Zijn dochter en zijn zoon
Maar dan weer alleen
In de woestijn van eenzaamheid
Je glijdt weg
Zinkend in drijfzand
Het geeft verdriet
Ze zien het bijna niet…
De taal van het verlangen
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.322 Voorzichtig, spreid jij je benen,
jouw lichaam leunt
met het hoofd zinkend naar achter.
Jouw gesloten ogen – een teken van genot.
De stilte was onze taal.
En ons beider ademhalen.
Zij sprak de opgekropte verlangens
en nuttigt onze wensen dolend in de lucht.…
Miranda
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 362 Ik droog je af met een zweem gewoonte
als lichtlilablauwe lavendelbloesems
met slapverwaterde haarwortels
bengel je voor mij aan de zinkende horizon
Want ’s avonds of daarna
bubbelen jouw kooipoten en je
episch epicentrische kopje
mee als granieten pelgrims
op zoek naar de bodem van dit heelal
Kan ik rustig de bloemen op de grenzen
van…
Je hoorde lief te hebben
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 519 woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid
het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken
je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood
nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt…
Een leven met een patatje met
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 200 De regent
Zit op zijn stoel
Hij doet niks, hij denkt
Een heleboel
Het regent
Een symfonie van klappertjes
Druppeltjes, vallertjes
Uien en patattertjes
Ruilen de verkrachtertjes
Zichzelf in voor zichzelf
Vergeten dat de ander
Meer is dan henzelf
Misschien een tweede helft
Misschien een eerste helft
Of drijven de bedankertjes
Zinkend…
Verloren in mijzelf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 Verloren in mijzelf
zinkend
verdrinkend
er is geen nu
geen verleden
de tijd heeft geen besef
zout op mijn lippen
de zee is nabij
vogels schreeuwen
voorbij schaduwland
grillig gevormde vingers
grijpen gedachten
wachtend op het licht
van dageraad
Zilver breekt haren
in duizend broze tinten
van licht
aan de horizon
tijd verroert…
Het verwoeste landschap van mijn ziel
gedicht
1.0 met 14 stemmen 509 Op het verwoeste landschap van mijn ziel
bouw ik trouw rokende torens, kastelen
van rottende lucht en zinkende speelholen
Wolken in de hemel daarachter witte vogels
schijnt het licht van zeven enorme zonnen
rijzen oceanen om een zweefmolen van glas
cirkelen manden aan varende luchtballonnen
boven een regenachtig schemerig landschap
dat…
De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje
gedicht
2.0 met 23 stemmen 15.237 De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje
en varen zoet vereenzaamd in een landschap
waarbij ik roei en jij met elegante handslag het water
in het water schept opdat wij zinkende niet zinken
in het water waar zo pas zie ik omkijkend land was
en ver voor mij op de kant was de kindertijd en wuift nog
o god wat hou ik toch van de knieën…
Doek
gedicht
3.0 met 12 stemmen 9.862 Alles, ik zeg het nog
's alles wat men zegt
is afval, zinkend nog,
verdwijnend in het kielzog
van een kwijnend leven:
en steeds opnieuw verlengd
gegeven, nooit genoeg verstopt
en makk'lijk weer te vinden; nimmer
weg te snijden, ook niet af te binden.…
Tegen de richting van de wijzers in
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 179 van de tijd
Door rap te timen
kon hij zich bewegen tegen
de richting van de wijzers in
Met plus en plus
dacht hij de strijd te winnen
maar raakte verder in de min
Als om de aardas tolden en holden
zijn gedachten met hem mee
op een been hinkend
Tot overmaat van ramp
bleef hij steken in een kramp
en verloor zich zienderogen
zinkend…
Verdrinken in een meer van gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend, ik voel geen pijn en ben vrij.
Ik accepteer dat ik verdronken ben. Het is mooi en stil in mijn hoofd.
Ik ben alleen, zoals altijd.…
Verlicht landschap
netgedicht
2.0 met 32 stemmen 8.706 Dan, zo plots, scheurt het zwerk
een vloed van vroege en late regen
modderstromen van duivels werk
vegen mij van ingeslagen wegen
tastend naar duizend aardse zaken
een reddingsboei in ‘t kolkend vat
verlangend om jouw hand te raken
zinkend, verdrinkend, en wetend dat
ik zwaar verwond beleven zal
- in groei gebroken, arm en naakt -
toch…
Heilig boontje
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 96 het ooit zover
Geniet ik meer vertrouwen
Komt het allemaal toch weer goed
Zal ik bruggen bouwen
Neem ik mij oprecht eens voor
Om nu iets af te maken
Zal ik er voor iedereen zijn
Niet langer meer verzaken
Mensen redden in hoge nood
In vlammen en gevaar
Met doodsverachting treed ik dan op
Ik sta voor iedereen klaar
Een brandend huis
Een zinkend…
Latento
gedicht
2.0 met 69 stemmen 68.232 Nu wij stilaan voor elkaar vervagen,
zinkend in de armen van de tijd,
rest ons slechts wat schamel praten
op de tak van tederheid.…
De overtocht
gedicht
3.0 met 7 stemmen 7.259 Het gaat om angst in de woestijn,
gevleugeld beest uit lang vervlogen eeuwen,
wreedheden flitsend op een zinkend scherm.
Je moet niet met je vinger wijzen,
het was haar moeder die het zei.
Ze stak hem in haar keel,
de boot schokte zich door een storm
die de wereld overspoelde.…
Greta Thunberg
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 88 noordelijk Zweden in
midzomernacht
schijnen als rendieren-
reeën te baden
in 't gloedvolle magische
schijnsel der nacht
toppen en kammen
verlenen de wanden
een tondeldoosvuur als in
sprookjes gedacht
de jeugdige Thunberg
zag met lede ogen
het slinken der sneeuwranden
als het bewijs
dat smelten een klaaglied
van de natuur is
als zinkende…
Titanic
netgedicht
4.0 met 47 stemmen 125 Gezichten en namen verdwijnen
Gedichten en boeken gaan mee
Zacht laten de sterren licht schijnen
Op een traag zinkend schip
Aan de horizon van de zee
Mijn hart was ik bijna verloren
Het zonk met de boekendoos mee
Een zeemeermin dook ernaar
Bracht het naar boven
Gaf het mij in een bootje op zee
Ik beloofde er goed voor te zorgen…
Inversie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 769 Een bruine massa dood overspoelt
de aarde zinkend van zwaartekracht,
verdrinkend van ellende en leed,
zonder hoop op adem stikkend
in de vloed van bladerpulp.
Alle liefde is ernstig bekoeld,
vuren roken een uitgedoofde macht.
De bomen naakt en zonder kleed
happend naar zon, loos bikkend
de steenhouwers van uitgeputte hulp.…
Draait zijn rug zeewaarts
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 698 toen zij nog bij hem was
kon hij iedereen vertellen
van de zee
al die druppels samen
schelpen in scherven
eenzame kreten van
zeevogels in de wind
een laatste zinkende zonnestraal
het leven in al zijn poriën
al zijn voetstappen
aan de vloedlijn
hij draait zijn rug zeewaarts
nagestaard door
cirkelende meeuwen
in het achterland…
Eénoog
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 7.249 dat loopt naar boog
die spant als vers gebakken lucht
de vulkaan werkt als een paard
ruzie slaat uitdrukking die staat
voor het vrije woord op de vlucht
sluit het alibi terwijl de schrille gil
doordringt in het land van niemand
de blinden worden gesloten brand
slaat uit het water wast de paskwil
de toon zet Eenoog stamelend
op het zinkende…
In Zwijgzame Liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 115 wanneer
de tempeldeuren openstaan
zie ik mijn lichtkarakters verschijnen
herstellende van hun zinkende zielen
zoekende naar verzadigde waarheden
dolend, achter maanstralen aan
bestudeer ik mijn gedachten
in zwijgzame liefde
lijken bomen op onvolmaakte mensen
diepgeworteld in eigen grond
als orakels van onbuigzaamheid
grijpend naar de hemel…
Het mannetje aan de Maas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 150 Nu rest hem slechts het schouwen der schepen
hoe ze komen en gaan, stroom op en stroom af;
weemoedig wenst hij hen Behouden Vaart,
zelf traag zinkend, in het graf.…