6266 resultaten.
melancholie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 308 het dorp waar ik kort na de oorlog geboren ben
is niet meer wat het ooit was, verloor van jaar
tot jaar zijn vertrouwde glans
oude huizen lijken nu droefgeestig gestemd
alsof zij moeizaam leunend tegen elkaar naar
lang vervlogen tijden te hunkeren staan
naar geluiden van rinkelende flessen op de kar
van de melkboer achter zijn stapvoets…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 224 Geef mij de stemmen
van die hier waren
de lach van hen
die nu niet zijn.
Gedachten waar wij
naar konden raden
of lezen in spiegel
van hun ogenschijn.
Zachte bries die wij voelen
als nog strelende adem
die ons bemoedigend troost
verzachtend leed en pijn.
Geef mij hun beeld
alsof ze naast ons staan
zodat ik kan vertellen
hoe graag…
melancholie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 115 de straten zijn leeg
dat is een begin
van een gedachte
over lege straten
maar misschien
is het niet veel meer
dan dat er gewoon
niemand loopt nou ja
maar toch wel in melancholie
die lege altijd weer lege straten
en de lantarenpalen die schijnen
in eeuwig eeuwig vallende bladeren…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Melancholie was ooit een ziekte.
Zwarte gal. Doodsdrift. Zwaarmoedigheid.
Soms voel ik me zwaar te moede.
Door teveel tobben.
Door teveel doen.
Door teveel eten.
Zwartgalligheid bestaat nog steeds.
Een aandoenlijke aandoening is het.
Een teken van leven.…
melancholie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de duif
vermoedt de avond
in zijn roep
en rekent op de morgen
hoor je
hoe stil het is in mij
de avond valt
steeds minder
klinkt mijn roep
om jou…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Vallende vlinder
opgeslagen souvenir
op een droge plek.…
Melancholie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 130 Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet
Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel
Niets voelen
Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd
In zijn patronen
Of die van haar
Verdriet is prachtig
Verdriet is genieten
Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Melancholie.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zover weg strandt de passie in herinnering
langs de kustlijn geschreven als teken
wat overspoelt door deining van weemoed.
Elk woord dat op cadans de poëzie erkent
door de melodie van onze favoriete band
dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.
Door schittering van sterren benoemen
kan ik alleen de verlichting verwoorden
door de…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 Het leven van een vrouw bestaat uit wachten
Om nu en dan waar nodig in te grijpen
Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen
De kindertijd, zwemmend in droomgedachten
En in een zee van tijd en fantasieën
Verkaveld niet, compleet nog, androgyn
Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien
Door mannen en hun ideologieën
Vasalis voelde al haar…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!
Handen die ooit nooit stillagen
maar nu alleen nog:
rusteloze…
Melancholie?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 31 Steeds sneller gevangen in
de jaren, nestelt melancholie
in de versleten kaders van de
ziel, raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
Gouden tonen vloeien weg als
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodieën, die z'n tijd
en tonen verzwijgt, verrukt was
van het fluwelen tokkelen op
de snaren van het beminnen.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
[ De melancholie ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 29 De melancholie
dat de aarde wel klein is --
maar onze ziel niet.…
Een stralend gezicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 169 jij geeft mij
handenvol licht
met een stralend gezicht
ogen vol zomer
in je lach bloeien
fluweelzachte rozen
je sprankelt de
zonnige kant van
jeugd in het leven
wisselt van kleur
om aan ons bestaan
de echte fine fleur te geven…
reiziger door de seizoenen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 734 terwijl de herfst ons juist
kopje onder laat gaan
in een poel van melancholie
op het tableau van mijn gemoed
zijn de seizoenen nooit eender...…
mijn huis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 229 het is een gedeelte van mijn leven
waar ik jeugd en kattenkwaad
aan de kapstok hing
ik voelde mij er vrij
zat aan de tafel
keek naar de kerk
en drogisterij
nu sterft het in het dorp
dat ooit een zomers ansicht was…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
In onschuldig wit
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 246 de zwarte
knoppen leven
in rood lijnt nog
hun felle pijn
het prille groen
gestorven omdat
de jeugd er
niet mocht zijn
toch groeien ze
naar licht en openen
hun waarheid in
onschuldig wit
dat in de warme zomers
bloeit tot in het hart
het zwart vergeet en in
oranjegeel weer toekomst weet…
DICHTER
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.109 Meng dit met melancholie,
drankzucht, algeheel verval,
wat taalgevoel en ironie,
een slechte jeugd en bovenal
het gemis van alle jaren
dat ongevraagd uw pad doorkruist.
Dien ze toe en u zult ervaren
hoe ook in u een dichter huist.”…
dromen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 150 ja, ik zie u wel denken
in welke wereld vertoeft
hij, die turende grijze
zal hij naar gisteren wenken
of nu al naar de dag van morgen
in een golf van melancholie;
in koude of warmte geborgen
ik zie vlammen die vervliegen
uit brandend hout
dat haast tot as is teruggekeerd
en kijk in de haard naar mijn jeugd
waar ik met het…
Wong Kar Wai's 2046
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 285 Wervelende film
Met melancholie als kern
Schoonheid raakt je ziel…
De kuil
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 234 heb de kuil gegraven
die ik al jaren wilde maken
op het warme strand
het huis waar
ik kan schuilen
een plaats voor mij alleen
maar het zand
is koud en kil
ik wil er niet verblijven
kijk over de rand
want voel dat daar beneden
voor mij geen vrede is…
Getint profiel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 45 streelzacht
waaide de
lentebries
zijn kleuren
langs je al
getint profiel
je lach oogde
lichter rood
dan je had
gewild op
het buitenpalet
dat met de frisse
voorjaarskeus
paars geel
en pril groen
rijkelijk gevuld was
en ons omringde
zover het oog reikte
zelfs de
onverwachte
warmte van de zon
liet ons buiten
het boekje van…
Zomer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 Als het zomer is
Dansen de meeuwen
En later
Later blijkt
Eeuwig ver weg
Te zijn…
de tijd rekt dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 de tijd rekt dagen
laat seizoenen op elkaar
van mijn jeugd naar ouddom rijken
zo grijs haar
de wind doet strijken
tot een stil verloren herfst gebaar
aanschouw ik jaren voor de kachel
vonken starend naar veel meer
vlammen die niet willen doven
die mij
nog in groei beloven
naar een zomers roodvol wederkeer…
Al licht gebogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 lente heeft
de boom getuigd
met schitterend blad
breed vertakt
staat zij te pronken
een monument van kracht
toch is de stam
al licht gebogen
als dank door vriend de wind
buigen als een kind
gaat beter in de jeugd
als souplesse het nog wint
er zijn geen
breuken vastgesteld
jij wordt weer mijn zomer held…