Alle inzendingen over zon/ maan OR sterren/wolken OR bloemen

Wil ik mij als de maan naar het leven rennen, het heelal opschudden Een klaproos, toeschouwer in de wind pluisjes in ogen die het water willen veranderen, de zon aanhoren Sterren stelen in de nacht bloemen in mijn hoofd ze zwijgen en tellen mijn gedachten Zoveel te kiezen en de ruimte om te dromen als niets anders wil ik zee zijn,…

je draait de wereld om je heen op één been je lacht zon geen maan en sterren kunnen je de weg versperren je straalt hemel zonder wolken in het blauw waar ik van hou je speelt kermis in jouw glans magie betovert als ik jou verover je aait de wereld om me heen zet me zachtjes op het andere been…

Als ik naar je kijk zie ik wolken in je ogen staan De sterren dwarrelend om je heen met de wind van de zee in je haar Je lichaam stralend , warm als de zon Je gezicht mysterieus en glimlachend als de zilv'ren maan.…

De zeven zussen hadden ook een broertje Een broertje dood aan het onschuldig ventje Dat speelde in z’n indianententje en in die wigwam liet hij vaak een boertje dat lachte daar hij erge kiespijn had Met zeven zussen is het altijd wat…

regenachtig gedicht een gedicht danst in de regen de zon achter de wolken verdwenen licht op achter de zon dansen de sterren kijken naar de regen…

Als de wind je tranen droogt En de zon je hart verwarmt De volle maan je laat dromen Door de sterren omarmt Wil ik met jou genieten Van het leven om ons heen Zoek voor jou de mooiste bloemen En schenk mijn hart aan jou alleen Wil ik de wind zijn Zacht jouw ogen strelen Langs je heen waaien En met je haren spelen Zal ik de zon zijn…

Als de wind je tranen droogt En de zon je hart verwarmt De volle maan je laat dromen Door de sterren omarmd Wil ik met jou genieten Van het leven om ons heen Zoek voor jou de mooiste bloemen En schenk mijn hart aan jou alleen Wil ik de wind zijn Zacht jouw ogen strelen Langs je heen waaien En met je haren spelen Zal ik de zon zijn…

En het is mij een wonder, waarover ik zon, Hoe mijn hart, dat de wereld bevatten kon, Met de bloemen, de sterren, de maan en de zon, Ligt zo klein in die tengere wanden.…

Waarom komt de regen niet gewoon uit een kraan en zit de zon niet in een doosje samen met de maan Waarom kan je de wind niet in een zegelboekje plakken en kan je niet zomaar sterren uit de hemel pakken Waarom kan je de wolken niet in een kastje leggen en kan je de storm niet leren ‘sorry’ te zeggen Waarom zijn de mensen nooit…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg.…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg.…

Als de sterren en de maan Als de ridder met zijn jonkvrouw Als de ruige golven en de oceaan Ik ben niet ik, zonder jou Als de vogel met zijn vleugels Als de bloem en de bij Als het paard met teugels Zo hecht zijn wij…

Zal nu een zomer lang de zon weer schijnen De dagen kleuren door bloem en kruid Bomen weer jubelen van het vogelgeluid Eindelijk kou en sombere wolk verdwijnen Zal nachtelijke hemel weer vol sterren staan Ergens in het hout de nachtegaal zingen De wereld is weer vol jeugdherinneringen En aan de hemel schijnt een glanzende maan Dan wandelen…

tussen zon en maan ontstaan stralende klanken, sterren geboren…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek.…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

Denk eens aan mij wanneer ik niet meer op deze aarde ben denk aan mij met een glimlach op een mooie dag als de zon dan eens schijnt en pas laat achter de horizon verdwijnt denk aan mij op die dagen wanneer de regen tegen de ramen tikt en de bloemen verkwikt denk aan mij in die mooie nachten als de maan en de sterren lachen denk…

Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht, nectar en honing na de queeste, beloning bij de thuiskomst in het veilig nest, een warm cocon van zacht-omhullende armen, lieve Moeder-God.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

ik schijn maan op je goudblonde haar zij is in haar laatste kwartier pluk stralende sterren en twinkel het licht in je groen blauwe ogen jij ademt bloemen wijst mij hun kleuren in bedwelmende geuren in het kwijnend licht van de dalende zon kus ik teder je bloedrode mond jij bent mijn hemel en ik jouw heelal onze liefde gedijt…

ik onder het bukken aan het lentekind dat zichzelf alleen daar weervindt verbonden met de natuur waar de golven blijven stromen door wind weergekeerd en meegenomen het evenwicht in de sterren om naar te reiken de maan in mijn donkere uren de opkomende zon zal mij verwarmen en vertellen hoelang zoals steeds omarmen…

Er was geen maan die avond geen sterren en geen stad er waren enkel wolken en elke bank was nat we konden ook niet schuilen en jouw jas was veel te klein maar voor ons was het genoeg om samen nat te zijn…

heb je hand gepakt maar jij wilde niet meekomen samen zijn wij blijven staan in het landschap van mijn dromen ik goochelde met sterren en een vage maan jouw glimlach liet mij gaan koos later bloemen en wat groen voor jou om steviger te aarden maar jij verwijlde verder in de ijlte steeds meer van mij vandaan heb je losgelaten…

ik heb op wolken gelopen mijn lichaam in de zon sterren voor het grijpen geluk dat niet op kon je gaf me lente met de smaak van eeuwigheid er bloeiden bloemen groeiend uit vergetelheid we zomerden in warmte met lange dagen zon donker koelde onze huid verliefde krekels zongen luid we deelden in de oogst van bontgekleurde herfstdagen…

Het geheim van de zon blijft verborgen... Het geheim van de maan eveneens... Maar wie voor de sterren moet zorgen... Heeft aan een nachttaak te kort...…

de hemel zuchtte uit haar zon ik gaf je sterren om te stralen tot je echt niet verder kon zwijgend zijn we weg gegaan elkaar bekijkend als geliefden bloemen zijn weer recht gaan staan wiegend toen we ze verlieten…

bloemen de hemel zuchtte uit haar zon ik gaf je sterren om te stralen tot je echt niet verder kon zwijgend zijn we weg gegaan elkaar bekijkend als geliefden de bloemen zijn weer recht gaan staan wiegend toen we ze verlieten…

milde winterwind schoonheid van de rode bloemen en zilveren sterren rondgestrooid de blauwe hemel voor 't zonnegloren haar parels van dauw heeft uitgespreid als een vochtige wolk over dorre aarde waarin ik verschijn in een nevelgordijn wacht op de gouden zonneschijn…

En de wolken zij bleven drijven en de zon zij bleef opkomen en ondergaan en de sterren zij bleven schijnen alsof alles bleef bestaan.…

na die nacht waren de sterren veranderd evenals de zon de maan en de planeten jij schiep het tomeloze zweven naar een ster achter een ster het gieten van licht verdampen van waterstof wolken van methaan waar doorheen het heden trager reist in dichtheid bijna stolt zich om massa stulpt gewicht heeft als regen in zwarte gaten valt…