Netgedichten

netgedicht (nr. 6.942):

de hemel zuchtte uit haar zon

ik dacht de weg te vinden
in de bloemenzee
bomen golfden rust
de wind blies geuren mee

harten openden onstuimig
verdraaiden zich naar licht
zag het richten naar de wolken
gretig ogend naar meer zicht

ik zocht de rozen in je haar
je lippen dauwden kussen
een slanke hals en borsten
die mijn handen susten

we droomden tussen bloemen
de hemel zuchtte uit haar zon
ik gaf je sterren om te stralen
tot je echt niet verder kon

zwijgend zijn we weg gegaan
elkaar bekijkend als geliefden
de bloemen zijn weer recht gaan staan
wiegend toen we ze verlieten