Alle inzendingen over zorg OR weg omhoog OR duif

Blauwe hemel witte duif met kleurenboog…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart...…

client het graag wil of heeft de zorgverzekeraar het voor het zeggen Is er nog tijd om oprecht te zijn met de mens Is er nog tijd voor zorg in de zorg, meneer de verzekeraar?…

Verdwenen zijn de tyfus en de tering, de grootste zorg is nu privatisering.…

van liefde; vloog erheen geen penningmeester die het kon verhinderen de opgestane meester draagt zorg voor zijn kinderen…

Eindelijk weer zon, in het park vliegt een duif op -- bevrijd uit mijn huid.…

Op volant, omhoog, omhoog! Vlug naar boven Heengestoven, Op volant, omhoog, omhoog, Vlug naar boven en uit mijn oog. Weg, volant, weer in de lucht, Op en neder Telkens weder Vangt 't palet hem in de vlucht, Kijk, daar raakte ik de bal geducht.…

De duif zit en kijkt een kraai vliegt krassend voorbij de avond nadert…

Een duif kamt zijn gevulde krop. Bellen zwellen aan de hop. Corpulente wolken wegen Eén voor één hun druppels regen. Ik woog woorden toen wij zwegen. Regenwolk, van regen zwaar Spaar uw regendruppels niet. Regen, regen, regen maar. Regen tranen van verdriet.…

Zilv'ren engelen Als duif of zilvermeeuw Verkleed Die het luchtruim bezingen In een eeuwig durend Levensfeest…

Eb ik weg in die grote zee als een traan? Maar ik, ik zie toch die ene druppel? De regenboog als een teken van een diep verbond. De duif heeft het begrepen.…

buigt, verachten, De treurwilg, die de wolken zoekt, misdoet, - Want elk moet, wat hem past te doen, betrachten; Wie, wat zijn aard beveelt, verricht, is goed; De duif zij zacht, maar de arend toon' zijn krachten, En gal zij bitter, maar de honing zoet.…

Aan de rand van het rimpelloze meer Spande hij de boog keer op keer Een echte prins een Koningszoon Op zijn blonde krullen gouden kroon Nee, sprak de raaf laten wij wachten Het waarom klonk krassend en verbaasd Zwarte vlerken zwevend op de wind Geruisloos boven het Koningskind Trots hield het prinsje de pijl omhoog Tonend een duif dodelijk…

de stilte binnenglijdt het is ochtend met donkergroene nagelrand wijst de conifeer omhoog hij lijkt weinig te veranderen alsof tijd zijn geliefde is zoals ik voor jou wanneer woorden overbodig zijn een eerste zonnestraal valt neer, raakt schuin de zachte huid van dit gedicht bereid tot antwoord…

Het kind in haar wil rennen ver weg van haar zorgen Het kind in haar wil zijn en niet wegkwijnen in pijn Het kind in haar wil rennen ver weg van haar zorgen het kind in haar wil leven in vandaag maar ook naar morgen Nu wil het kind in haar graag spelen maar zij kan enkel spelen met de wind het kind in haar wil rennen maar Gestorven is haar…

de weg naar Tippe- rary lang is maar mijn liefje wacht met een boog ga ik om de geplette mannetjesmerel heen lentesnavel opengesperd verstard oogje omhoog kijkend: waar kom ik nu terecht?…

Ik wandel over kronkelende wegen, ik ben op weg naar jou. Loop door felle regen, en ook door bittere kou. Ik heb nog vele zorgen, maar weet van wie ik hou. Ik ben op weg naar morgen, ik ben op weg naar jou.…

ik deed een kleine stap naar links, opdat de duif mij niet zou zien zijn lichte buikje stootte zacht tegen het glas ik- beschermvrouwe der duif, zoek vrede in een mooi moment mijn tuin bloeit roze nog zolang het zomer is een kleine bel luidt onmiskenbaar aan de buitenlamp de schijn bedriegt, en wendbaar vliegt een witte vlinder boven…

Als ze zwemt duwt ze heel de wereld van haar weg wereld van zorgen…

door mezelf heen klim ik me een weg omhoog en kom aan tot ver boven m’ n eigen boomgrens een steenbok klampt zich…

het hart vertraagt mij ontbreekt de wil gister en morgen zijn afgezaagd van aardse zorgen het is de verre slaap en mijn laatste sigaret die geluk vertalen in laat mij met gesloten ogen in het ondermaanse verdwalen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Maar niet proberen Daarna de duif te consumeren!…

stapel koppen voor de weg omhoog zet voeten in oogkassen zonder zicht kaken grijnzen onder het gewicht schreeuw en vloek hoek genadeloos graai botten bij elkaar beklim het paradijs versterf de dood met oud en grijs schop en trap om uit de rotzooi in de hemel aan te komen dromend daar alleen te zijn, de beste op het hoogste stapeltje…

in de holte van een torenspits een kreupele kroon in de mist glipt de duif door een kier het gebinte kreunt onder een dunne mantel trefzeker als de naald van een kompas strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool ribbels in een vlies van slijk herinneren aan de gebochelde dwerg die schichtig maar sluw achter orgelpijpen wegduikt…

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

weg omhoog waar je onder de huid de liefste draagt waar je woorden van liefde op handen naar buiten draagt…