Alle inzendingen over zwaarden

Nemesis, Maät, Portia Godinnen van gerechtigheid Met zwaarden zilver en zuiver Trekken zij ten strijd' Zij doorboren ieder onrecht Totdat ieder recht is gedaan En wie hen op hun weg komt Kijken zij genadeloos aan Hun zwaarden treffen het duister En het licht breekt er doorheen Voor wie de weg ooit kwijt was: Dat licht, daar gaan we heen…

ze zwelgt zijn zinnen zonder zuchten zomaar zondag zal ze zondaar zijn zijn zwaard zal ziedend zaaien zij zal zich zielloos zingen zomaar zonder zelfzucht…

Dappere scouts trokken onvervaard de bergen in, te vuur en te zwaard ! Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

Hij was dubbelhartig en heeft in z'n wanhoop met twee van z'n zwaarden een dubbele zelfmoord gepleegd.…

Boven mijn hoofd aan een zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder 't Moet vallen vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

Mijn zwaard dringt een lichaam binnen. Zijn ogen bloeden achter het masker. Het masker verwijder ik. Daar sta ik zelf.…

Sirene met zwaard die in oren zingt op rotsen. Het karkas van mijn schip gebarsten en met koffie en witte wijn volgelopen. Daar was zij het die, met een lichte geur van eucalyptus, de groep naar de eenzaamheid bracht en volstrekt ongepast de leegheid tot volheid maakte.…

Kordaat trok de ridder z'n zwaard en slagvaardig met spoed naar de taart. 'Ik móét wel,' dacht hij, 'schoon het wreed is, Het wijf is zo lang als het breed is.' Hij hieuw en gedeeld werd z'n smart tot de helft. Hij had liever een kwart. Met het voornemen nooit meer te trouwen vervolgde de ridder het houwen.…

Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht.…

Huiver voor mijn schrijvend zwaard dat hier heerst met ijzeren wil. Nobel zwaait zij woorden op papier, snijdt de klanken uit uw ziel. Om in emoties rond te dwalen op zoek naar een moedig hart. Dat de queste kan verstaan en de stilte die hier viel.…

Haar hand schonk mij dit paard, 'k Sla, haar ter eer, mijn eerste slag, Dit zweer ik, bij mijn zwaard. Mijn hart smacht, met verhitte dorst, Naar het roemrijk oorlogsveld! 'k Omhelze nooit Bathildes borst Dan als een Hollands Held! - Neen nooit! vaarwel Bathilde!…

Mijn onbevlekte vanwaar die zilveren straal aan uw naakte hand…

Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven, met onder de arm, het wetboek van het land. Zo gleed de generaal, in brons gegoten, ter ere van een groots verleden, de jaren door. Maar het zoet van de victorie verwaterde, verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent zijn daden dat steeds dieper werd.…

grollen keek hem plots doordringend aan betrapt wilde hij het zwaard verstoten maar het kliefde hem tussen de ogen…

spiegel het zwaard dat jou neerhalen moet in een glimp van vergeving de kleur van haat verzaak in de strijd jouw eigenheid niet staar in hun ogen vergevingsgezind…

Ik wil in de boeken duiken En de woorden ruiken De fantasie door me heen laten spoelen En haar voelen 'De pen is krachtiger dan het zwaard´ Dat motto is mijn leven waard…

Een beginnende beul in Atjaf Voltrok bevend zijn eerste straf Na een diepe zucht Ging 't zwaard door de lucht Maar ziezo, de kop was eraf…

Hendrik VII Greep naar zijn zwaard En sloeg wild in het rond Kliefde toen achteloos 417 Bakkers en kooplieden. (Vrij ongezond)…

- het zwaard is een kiel.…

Een beginnende beul in Najaf Bekende spontaan achteraf: 't is eig'lijk niks waard Dat gedoe met zo'n zwaard Maar ach ja, de kop is eraf…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

fier stond ik voor vorst en vazallen mijn woorden klaar mijn hart tussen mijn smalle lippen zwaarden zongen bloedend uit mijn wonden rechtte ik mijn rug terwijl mijn hoofd viel…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…

In oorsprong is het een soldaat te paard: Gekleed in wapenrok en met een zwaard, staat hij paraat om aan het front te strijden. Daar hebben passagiers van nu niets mee, behalve dan een hooligan of twee.…

Duik na de werkdag in geen divans maar trek ook 's nachts te zwaard en te lans. Bel, upload en mail wacht nimmer een wijl, zo krijgt je burn-out vast nooit een kans !…

Vlijmscherp het zwaard Maar ook mijn pen Die mij leert mijn Agressie in banen Te leiden - en telkens Weer sta ik versteld Van de elasticiteit Van de menselijke ziel Ook nadat ik uit Mijn dagelijkse Wereld van ellende Te pletter viel…

Tussen Teutoonse sparren heeft, onhoorbaar tandenknarsend boven een stalen baard, de man te paard - rivaal of vader - het zwaard vergeefs ontbloot. Zie ook de tanden van de honden die doodstil grommen aan de rand. Tanden en zwaard bereiken nooit het paar. Het paar haalt nooit de grond.…

Nooit gedacht dat lange verlangen stukgemaakt Een oneerlijke strijd vecht zich uit tussen jong en oud Wanneer dan de zwaarden woorden zijn, is alles weg en blijft sneeuwwitte as over Koppigheid versus vrijheid…

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…