Alle inzendingen over zwaarmoedig OR eenzaamheid

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Herfstbomen wuiven zwaarmoedig onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten…

Tegen de avond een muur ontbloot zijn kale grimas in de wind, er hangt zwaarmoedigheid als een mist over de daken. Daarover schrijdt een vorst een man met breekbaar geluk en om zijn schrale lippen lopen lijnen die verhalen. Onder de zevende hemel zonder kreukels in vogelvlucht ter aarde valt zo’n gedachte altijd goed.…

Het met porselein betegelde pad der maagdelijkheid Dat door het bejubelde woud Wordt overschaduwd Lijkt door het zwaarmoedige labyrint In de werken van de komende Gregoriaanse meesters Alreeds overvallen te zijn En verliest zijn zuivere evenbeeld bij het afdwalen Van de struikelende Priapus In het troebele ravijn van grijpgrage haat En…

Zwaarmoedige wolken drijven voorbij gepaardgaande harde regen en wind Troosteloze blikken van een natgeregend kind Waar is de tijd gebleven van blauwe luchten en een bloemenveld Op je rug in het gras alle kleine wolkjes geteld Niet alleen het jaargetij verdwenen ook dat kind is niet meer Net als de onbezorgdheden weg...de tijd van weleer…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

Ik voel me bevoorrecht, angstwekkend kwetsbaar, en wonderbaarlijk sterk tegelijk , maar niet de zwaartekracht maar een zwaarmoedigheid verhindert het vrije vliegen dan wel het sluimerend gevaar van angst, ik hoop die vleugels te verliezen, voordat ik zal worden afgewezen.…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

heel bijzonder den hypochonder al bij één patatje frites zonder friet gaat één likje mayo boven zijn limiet ook bij een magere croquette ontvangt hij nooit gehoorde vetten na twee teugen van één Gueuze Lambic hoort men immer een diep droeve snik bij consumptie van één Mort Subite valt hij echter als melancholiet languit gestrekt in ’…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Dat is een zwaarmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor jong en voor oud, dat we ons serieus gaan voorbereiden. Is onze uitvaart al geregeld? Is onze diagnose al gesteld? Dood wijst onherroepelijk naar ons leven. Dat is een blijmoedig makend feit.…

Van oudsher rite van gewicht Een traan in lach, hoe authentiek De status laag, wat een tragiek Een volk, gedoogd of uit het zicht Het notenschrift kende men niet Het licht, het duister, vaardigheid Gaf men elkaar gesproken door Pas later kwamen tekst en lied Voor eeuwig raakt zwaarmoedigheid Het daarvoor openstaand gehoor…

Zwaarmoedig leef ik naar heden, waar gisteren en ook morgen, ontspannen samenkomen. In tuinen van Eden ontspan ik. Zie ik gedachten verdampen. Wanneer? Nu. Hier. Vandaag.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

(voor jou) het zit in je een teruggetrokkenheid stilletjes verborgen voor de buitenwereld och misschien, misschien weet je morgen in dat volle vertrek met keuvelende mensen wel boven het gewemel het gedruis uit te stijgen draag je het hart wat meer op de tong zal je niet meer aarzelen of onderschat zwijgen…

soms vlieg ik door een open venster naar buiten, beleef ik vrijheid en liefde, keer weer met bevende vleugels, aarzelende pootjes, bloedende harteklop, terug op de trap naar onderen, een krakende leuning, waar sinds eeuwen geen handen overheen gleden, een stilte die moordend werkt, schimmen die langs mij gierend van gekte omhoog willen, zwaarmoedig…

( voor Gerrit Achterberg ) Hij verzonk voortdurend in de wereld die hij aangreep zonder te vallen of aansturend op dit zwaarmoedig gedweep met een dood die hem op de hielen zat. Onder het ijs vergaf het moordhuis de man die om bevrijding bad van een rekkend Golgotha, een vierde kruis.…

definitie noemen we haar 'leven' elke fantasie wandelt de ruimte in (gedachten laten zich niet vangen) een steen kan niet denken, wel ouderdom vergaren, zich ontredderen, een hemel- lichaam sterft niet -want in donkerminnende ruimte draagt de inborst alle pijn van een denkbeeldig hart als fantoomgewicht min of meer, ik wil niet zwaarmoedig…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Jij en ik, we zoeken elkaar, vinden en hervinden elkaars ziel via lichaam en taal, naam der genoemden. Jij en ik, o zo verloren in de tijd, eeuwigheid, voorzienigheid; volledig opgaan lijkt, en is, zó ver weg! Jij en ik: in liefde en oorlog met elkaar... we treffen elkaars hart, in de ogen troffen wij werkelijk zuivere emotie, voor heel…

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Alleen... de dagen worden stil geen enkel geluid je zit weggezakt in je stoel en kijkt naar buiten. De mensen zijn bezig. Ze hebben zo'n haast. Alles moet vlug, gauw, gauw! Wie kijkt er naar jou. De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Het zijn de kilo’s aan zwaarmoedigheid die huizen in dit schepsel koud en stijf. En de verlichting is voor hen die rouwen. Dus het verdriet is slechts voor korte tijd.…

Wanneer het leven soms zwaarmoedig rust en je weer graag door een lichtvoetige ochtend wenst te worden wakker gekust om met nieuwe levenskracht niet van het zonlicht te worden afgesloten. Nocturne een romantisch snarenspel.…

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet pijn waar mensen vrolijk samenleven en waar ik niet meer bij mag zijn!…

Zo bleek al haar haren zo bleek is haar huid Haar ogen lijken donker van haat en nijd Haar lippen dicht op elkaar geperst zodat ze niks kan zeggen Haar stem lijkt net een stel oude remmen Mensen kijken langs haar heen Alsof ze niet bestaat Zeggen geen woord maar af en toe fluisteren ze haar naam Mensen vinden haar raar en denken…