Alle inzendingen over zwarte kant

Zij kruidt de nacht met zwarte kant en elegante bewegingen: haar introductie van passie.…

Grauwe wolkenband overtrekt het hele zijn emotie verdwijnt weggemoffeld in de pijn dood gehuld in zwarte kant…

zij greep een donkere wolk tijdens zijn vlucht door de lucht verijsde de druppels hagelde ze wit uit aan de zwarte kant van de dreigende bui nog scheurde spanning zijn bliksem langs kartelige randen om in donder te aarden zij lachte in een vals zonnemoment regenbogen dichterbij kleurde zo dit schouwspel voor mij…

soms boeit mij nog de zelfkant het rauwe in de mens zoals de onverhulde sex schuw voor de liefde soms is het zachte hard op zoek naar al wat echt is of uitgesproken plat een lastig ruime grens voor jongeren om te verkennen het duurde mij een leven die zwarte kant in mij ook te bekennen blij om te kunnen kiezen voor menswaardigheid…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

de maan zilvert in nachtelijke majesteit door het zwarte kant van berkentwijgen onze ontmoeting is in een zachte koele nevel het maanlicht schittert in je ogen jij maakt de sterren de orion de verre nevels en kleuren tot je vrienden jouw gezicht is de sterrenhemel mijn eeuwige ster ik mag bij jou stralen warm en veilig in donzige…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

ik zag de buien komen wolken groeiden wit gezicht grijze randen, zwarte kanten meegenomen op hun snelle drift ik zag je takken breken, zwaaien in een schamel evenwicht meegaan en nog verder buigen doodgaan zonder tegenwicht ik fluister storm in je zwijgen toch ben je door de wind geveld we hadden samen kunnen blijven als jouw stilte…

kant spant om haar armen de flamenco bloeit in haar polsen de staccato van beslagen hakken…

kant, satijn vrouwelijke ijdelheid lieve hemel wat mis ik je toch zou nog graag je wakker gemaakt hebben met een kus en een bakkie koffie…

kant, satijn vrouwelijke ijdelheid lieve hemel wat mis ik je toch zou nog graag je wakker gemaakt hebben met een kus en een bakkie koffie…

kant valt tegen De witte valt reuze mee En elke fase van het leven Brengt eigen kleuren mee Van uiterst onbeschreven Tot bont gekleurde vrolijkheid Wellicht ontkleurt weldra de grijsheid En valt lief leren spelen tegen…

machine voort ben ik uit een oerkiem voortgekomen en groei organisch naar een ideële poort of ben ik slechts een samenspel van krachten dat stoeit, met in en tussen, elk mijn hersensoort sta ik hoog verheven of lijd ik onder duistere machten en vat ik stuur of mis de zin van dit open systeemaccoord zeg mij of mijn gewoel tussen witte en zwarte…

dat hij een plek had waar hij heel kwetsbaar was wisten buiten hem alleen de goden maar dat hij ook nog een kant had die heel teder was dat wisten zij slechts die hem ooit behoorden…

In categorieëngedeelde habitat, Je creëert een onbeseft blokjespatroon. Ik ben die niet-reële waarneming zat, Ik wil niet zien als een icoon. Ik zoek met aanduiding van taal naar object, Naar een juiste bewoording van mijn aspect. Maar mijn zogenaamd apriori taalvermogen Heeft mijn objectivatie alleen maar voorgelogen. Patroon, jouw voorgeprogrammeerd…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

Aan de kant van de weg staan klaprozen die het de wind vertellen…

hij verkondigd; hij die in het vlees van eigen gerechtigheid wandelt Vol weggestopte haat en nijd tegenover zijn medemens die standhoudt door 't Woord in liefde bewaard De medemens die niet in eigen gerechtigheid maar in Goddelijke gerechtigheid wandelt Die moet zich dan van hem bekeren om te leren de leer van het omgekeerde de andere kant…

Ginder drijven slapend voor hun anker Enkle vissersscheepjes; Slap is 't zeil en roerloos hangt naar omlaag 't Wimpeldoek, en als een zwarte kanten sluier Plooit zich sierlijk 't drogende net langs het want. Nauwlijks hoorbaar suist 't eentonig zingen van de knaap aan boord, In doodse stilte.…

een kleurrijk aquarel verbeeldt in vele tinten grijs de zwarte en de witte kanten van de ziel en laat zien hoe kwetsbaar we in wezen zijn…

ik zoek naar woorden die niet komen als te mooie beelden in te zwarte dromen ik moet maar rusten aan de kant waar het woord verwatert waar het woord verzandt…

Tussen de hoge seringen Hoor ik haar klaterend zingen Met de voorjaarszon die haar begroet Verzoen ik mijn gemoed Verliefde zonnestralen Laat mij haar durven halen En kon ik mijn mond maar dwingen De tweede stem te zingen…

Het licht pakt me bij de hand zodat ik niet zal verdwalen het brengt me naar de goede kant.…

Vandaag las ik iets over Kant alweer een tijdje geleden dat ik iets over hem las vraag mij echter wat hij dacht zal ik zeggen dat hij elke dag dezelfde wandeling maakte maar wat dat heeft dat dan met zijn denken te maken ? Waarschijnlijk alles Maak dus elke dag dezelfde wandeling en je begrijpt Kant…

Als je de fouten van jezelf begrijpt Dan begrijp je de fouten van een ander Als je het verdriet begrijpt van jezelf Dan begrijp je het verdriet van een ander Als je goed ben voor jezelf Dan ben je goed voor een ander Want wat jezelf geef Zal je ontvangen van een ander…

Bent u progressief, Of liever conservatief. Het is belangrijk te weten, Met welke maat er wordt gemeten, Hopelijk positief. Bent u actief in het passief Of liever, passief in het actief ?…

Al schuift men Zwarte Piet ook aan de kant, Nu is het sinterklaasfeest zwartomrand.…

De tijd is een wand met tongen aan de andere kant. Niets gaat nog open, dit licht is van kant. Iets heeft de schoonheid als van papier verbrand. Het wil haar lezen en het ziet haar niets: zwarte brij, zwaar, inkt op inkt op het land.…

Een vlugge glimp van witte lingerie onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen die, gekoppeld in eenzelfde rêverie, als kanten schuitjes door de vijver varen: kokette weduwen die niet om hun doden blijven treuren - zwart is in de mode.…