Alle inzendingen over zwarte wind

Je ogen Een doorgrondelijke blik op mij gericht Verbondenheid Gevend, vragend om vertrouwen Alleen de liefde In stilte de handreiking Vragend, neem me mee Doe het voorzichtig maar neem me mee Mijn aanraking Jou ontvanging in vertrouwen Je wil dat ik je meeneem Voorzichtig maar stop niet…

Terwijl zijn zwarte manen fier wapperen in de wind; weet de volbloed dat de natuur door zijn dynamische rankheid wordt verblind. Sluit hij vriendschap met alle aanlandige winden. Rust er een passie op een vriendschap die het zwarte paard aan zijn omgeving kunnen verbinden.…

we wolkten op de wind in vederlichte lagen nog voerde wit wollig gekruld de boventoon maar de thermiek spiraalde zwart de onschuld binnen het buien kon beginnen met een eerste bliksemflits maar in ontlading verregende het zwart de wind nam langzaam af wij wolkten weer geboortewit na de laatste donderklap…

Donkere wolken in de Balkannacht Boven op de grote Zwarte Berg Speelt Sinaasappel met een voetbaldwerg Het veld is hard, de focus boterzacht De smaak van sinas wil niet overtuigen En citrus valt, loodzwaar en zonder kracht Voortijdig door de mand; wie 't laatste lacht Kan dinsdag na het eindsignaal pas juichen…

Eenmaal buiten rukte en trok de wind aan haar kleding, jas en rok zelfs onder haar kleding moest ie zijn nee buiten lopen was bepaald geen gein! Ineens schoot ze in de lach, want als iemand haar nu zag: haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel: immers, foute aanrakingen vallen onder Me too toch wel? Dus ook de wind!…

In de zwarte nacht is een mens aangetreden, de zwarte nachtwolken vlogen, de zwarte loofstammen bogen, de wind ging zwaar in zwarte rouwkleden. 't Gezicht was zo bleek in 't zwarte haar, de handen wrongen, de mond borg misbaar, de nek was zwart een hel was 't hart, van daar kwam het zwarte en worgde haar.…

Nu zijn er krachten in ons volk, met weinig grijze massa, die haten onze Zwarte Piet en mikt hem in de asla. Het zijn de eeuw`ge Gutmenschen, ver boven ons verheven. Och was toch maar in hemelsnaam, bij moeder thuis gebleven.…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

De vlek van de pen Gesticht in ‘t zwart Met de leugen in de wind Overtuiging vanuit het hart Schreeuwen zal de leugen Uit de passage van ‘t boek De wind laait op De letters vormen ’t aanzoek Driftig schrijft de pen door Met zwart over het wit De inkt droogt op Met de leugen, geen exit Volgeschreven vol overgave De leugen een souvenir…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

Edel dier dat Dartelt in het Onafscheidelijk Gezelschap van zijn Eigen schaduw - Licht en donker, Zwart en blond, Manen en staart Die wapperen In zon en wind Het licht wendbaar Als het morgenlicht Het donker duwt Haar naar de buitenkant, Een onafwendbaar Zwart verdriet…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

de standaardmolen in Sellingen daar staat hij al jaren te wachten op wind tussen de boeren hun huizen en koeien in de wei staat hij recht zijn wieken stijf en zwart als hijzelf de molen wachtend op wind op een heuveltje (wij noemen hem standaardmolen op zijn driepoot heel alleen wachtend op wind) -----------…

Wederom waait de woeste wind zwelt aan tot een zuidwester op zee verrijzen schuimkoppen schepen dansen mee op muziek van wind en water de zon verschuilt zich achter de zwarte wolken weigert het spektakel aan te zien haar taak ligt later.…

Vorige week vertrok het laatste kind Vanuit het huis zien machteloze ogen Haar rode rok verwaaien in de wind…

zwart, overal en alles zwart nergens kleur meer, behalve in jouw hart. jouw hart van goud, jouw hart van zilver. jouw hart van alle kleuren valt op in de duisternis en trekt mijn aandacht. ik kom dichterbij en wil het zien maar al die kleuren zijn maar schijn.…

acht kraaien in de lucht geen negen geen zeven maar acht vader moeder twee kinderen drie neefjes zonder macht en eentje uit het buitenland maar dat gaf niet want ze waren allemaal even zwart…

die schuldbewust over ziekte dood vertelden ik als kind liep door de regen gelukkig wit zwart groen oranje roze door die tranen heen…

de natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold we stapten stap voor stap alsof iedere stap de pijn kon verminderen alsof iedere stap…

mijn lief heeft een zwarte ziel gedekt door een roomblank lijf dat leidt af dus duurt het altijd weer even voor ik ben waar ik wezen wil hendrik…

ik draag het licht altijd bij me kan niet zonder de schaduw mijn zicht het mooiste zwart voorbij aan kleuren ik ben rijk een vurig hart…

onbewust droeg ik mensen naar hun graf ik hielp hen nog te leven, maar dat leven was een straf met de dood op de hielen draag ik zwart en ik maak het af…

Ik stop mijn geld toch ook niet meer in sokjes Ieder mens is wat ie is Of hij of zij Nou zwart of wit is Je moet géén onderscheid maken Want ik ben ik En jij bent jij Hopelijk leert de toekomst eindelijk van mij…

Wonden Het zwarte gras onder de zwarte boom met zwarte bloesems Wonden Zwart…

Pijn Je laat me niet los Troost Ik zoek je Maar blijf tasten Zwaarte Je verplettert mij Lichtheid Je bent weg Maar ik zie steeds Zwart Telkens in Een tint Donkerder…

poedersneeuw verzoet de kou ijzend waaien winden uit het strakkend blauw hun bloemen in doorzichtig zwart uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst met licht en straalt intens zijn kou speldenprikt in zwart weerkaatst de twinkelende glinstering van duizend sterren in de nacht…

Stof in de wind wij zijn enkel stof in de wind.…

Zwart naakte aarde. Geploegde akkers, dicht vloeiend groen tapijt. Ingezaaid door de mens. Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

Mooie vlinder met je tere vleugels geschakeerd in rood, wit en zwart mooie vlinder met je dansen op de wind mooie vlinder je raakt m'n hart…

ook zij schreef in de lucht met het gemankeerde schrift de vlucht van de witte vlinder met zwarte stip landde en fladderde weer op van de voor hen bestemde kleuren in de blauwdruk van het eb en vloed der ferment geuren in golven gedragen door de wind verdween zij in het wit dat blauw bewolkte alleen de zwarte stip was nog…