Alle inzendingen over zweepslagen

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

De mist legt zijn schimmige hand op mijn schouder de straten zijn leeg ik voel mij zoveel ouder elk geluid een zweepslag in mijn oren wandel ik langs zerken zie afgesneden bloemen ook zij zijn ooit geboren.…

Gekromde ruggen en zweepslagen gaven dagelijks brood waar hij, als verlosser een kroon krijgt aangereikt toont een zwart gelaat kracht om gisteren te verscheuren en dollars te verpakken in vergeten de raketten vallen niet in de achtertuin…

Ik dacht: 'vanavond trek ik eropuit, Want dit verschijnsel móet ik gaan aanschouwen', Zo’n vreemd palet van tinten, rode, blauwe, Maar toen ik opstond: zweepslag in m’n kuit! Het Noorderlicht, dat wás er wel misschien; Ík heb alleen maar sterretjes gezien.…

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

Elk woord een zweepslag Geseling met taal Kolkend bloed, drift die Een wig drijft Grens zonder overgang, Noodweer Tussen gedachtestreepjes -Jouw naam- Traanfilm op hoornvlies Oogleden die niet wissen Kunnen Dan - stilte na de storm In donkere lucht vegen Hemelsblauw alweer Niets nieuws onder de zon…

weer, regeert de natuur met harde hand een grijze stroming breekt los in zweepslagen kraakt de glasheldere hemel in scherven vergruist het water tot ze zich schuimend overgeeft waart rond en rond tot de wind zijn adem staakt en nevels oplossen zodat verborgen licht weer openbaart…

de beklaagdenbank torst het gewicht van de leugen zoekt naar de waarheid die niemand gelooft verzaakt aan het recht dat ooit is ontkomen als zeemzoet gesmeek dat zweepslagen werd en kraakt in haar voegen door pleidooien vol haat die woord tegen woord nog wonden slaan waar enkel bewijs de stellingen staaft het niets van de leugen…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

zeg het aan niemand dat morgen dit blad onbeschreven zal zijn de dood komt immers mijn handen binden aan ‘t hoefgetrappel in de nacht waar zweepslagende doden stormen over natte straten en lichamen verraden, naamloos geketend aan de zwarte adem van de stad zeg het aan niemand dat ik morgen onbewoond zal zijn wanneer een…

mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemel troont Het huis met de vele woningen; voor mijn oog een blinkende Davidster terwijl ik denk aan al het onschuldig vergoten bloed; de kannibalen die nooit genoeg krijgen van het verorberen van mensenvlees terwijl ik mijn bloed voel stromen en ineenkrimp bij de zweepslagen…

wanneer ik naar de ogen van je kroost kijk mosgroen en zilverscherp wordt de afstand tussen het gemis kleiner of je hier naast me zit en praat zoals vanouds twee handen op één bolle buik te dun is het licht genadeloos in zweepslag slaat de klok de werkelijkheid raak achter mijn borst bloeit de witte roos open de stilte kabbelt traag…

vlagen smoren ochtendrood wolkenflarden vlagen het licht uit de dagen langs de Grenzweg de Westweg waait de dood de Walchumer Schloot doet de grens voor oneindig rechtdoor vanaf Sustrum Moor somber verlaten lopen de straten al maar rechtdoor gevangenen zwoegen een meter diep ploegen met schoppen de grond hongerende magen schelden, zweepslagen…

Al dat zinnentuig, en dan nog geen sjoege van wat brandt in de pit waar zich verduren moet het schroeiend neteligs en de zweepslag van angst alsof ooit iets stilvallen zou; terwijl op dode stronken mos gedijt, in tierende varens uitbreekt begraven gebeente!…

vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het onschuldig vergoten bloed mijn bloed voel stromen ineen krimp bij de zweepslagen…

Als de onverzadigde zomer wind herfstig de bomen kleurt, en met genadeloze zweepslagen mijn verborgen dromen van de takken slaat, dan zal ik mijn geheimen prijs geven.…

Hoe het is om nu te leven te midden van te midden van geschonden geesten en verwarde vrienden die ontheemd in eigen huis, beroofd van al wat breekbaar en waarachtig is, de zweepslag van een nieuwe knechtschap incasseren.…

Windvlagen als zweepslagen tillen me bijna van mijn voeten. Binnen zie ik welbehagen door brillenglazen vol heldere sproeten. Het gaat tekeer Je slaat je er doorheen En denkt alleen: "wat een hondenweer" verkleumd tot op het been. Kleine kinderen stampen in de plassen. Ik spring, loop er omheen of maak een spagaat.…

terwijl zij in elkaar worden geslagen de kinderen naar wie ik buiten staar striemt de wind mij mijn wangen voel ik de woedende zweepslagen waarmee de mannen hen geselen die ik vol van schrik niet helpen kan omdat paniek mij in de angst opsluit harteloos koud en zonder geweten onbewogen en ongenadig zijn zij spijkerhard ook en niets ontziend…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made.…

hoorde je de man naast je op een terras niet zeggen oude vriendin is weg en nieuwe vriendin is ook al weg niet dat ze weg zijn van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden, van hun verstrekkers van omcirkelende intimiteit, van begoocheling rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen weg zijn ze, losgelaten…

Eenmaal per dag mag ik in ruil voor veertig zweepslagen het zonlicht zien. Daarna word ik direct aan de haren teruggesleept, nooit krijg ik water of brood, zodat ik leer te leven van de zwaarvervuilde lucht.…

spitse huls die nog scherper wordt als ik gas geef het kan ook omgekeerd zoals de trage zwaan een stomp zog voortsleept schokgolven van geluid die ik achterlaat zoals de kringen rond de kiezel die de spiegel van de vijver schendt jij wijst naar de schicht die de zeespiegel weerkaatst ik breek door de muur met de klap die volgt op de zweepslag…

Ze krijgt geen honderd slagen met een zweep En wordt gelukkig ook niet opgehangen. Ze houden haar niet langer meer gevangen, Ze zetten door het vonnis nu een streep. Wat zijn ze daar in Soedan toch humaan…. Als ik haar was ging ik daar snel vandaan.…

De chronische zweepslagen van ellende op hun rug vergen slapeloosheid. Honger is een ware schande, begint te knagen en laat een diepe afgrijselijke zucht. Zijn laatste adem toont zijn meest ingrijpend gezicht.…

die ergste slavenbeul Smeedt zijn kluisters om u heen, Snerpt zijn zweepslag om uw leên, Zonder troost ooit, zonder heul! - Hieldt ge eens tegen Slavernij Tachtig bange jaren stand, Krachtig volk van Nederland! Thàns omsluit u strenger band.... Blanke slaven, vecht u vrij!…

Hij buldert zijn gevoelige gedicht Over de samenstromende massa Met zweepslagen van gewicht Geselt hij de massa naar het licht De klok voor aandacht zwaar geluid Zodat ieder voor zich zijn gedichten duidt Hij weet soms ook zijn gedichten neer te leggen Zodat elkeen er zijn mening over kan zeggen Staat open voor het boeien van deez en geen…

je besluit maar als ik met je praten wil je uit wil leggen wat ik bedoel is daar die norse frons en soms die grote smoel die woorden stroom van verwijten die je voor me gooit dat ik je niet begrijp dat jij het zelf beter weet en zeker geen kind meer bent en elk woord uitgsproken of met dodelijke blikken vermengd zijn stuk voor stuk zweepslagen…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven weidse sepulturen slaat de zweepslag van de uren, boven vroom geknielde liên, walmt de wierook - de benzien!…

De scheppingsmythe Gods, geloof ik niet de zesde dag had Hij de mens geschapen vermoeid ging Hij daarna een tijdje slapen en had geen weet van Allah’s islamiet. De achtste dag had Allah toegeslagen hij wrocht barbaren om z’n volk te leiden dat vol geloof voor de islam zou strijden en andersdenkenden de dood in jagen. Zijn nageslacht wordt…