Alle inzendingen over zwemdiploma, OR reddingsboei.

ik voel me al lang geen stuk drijvend zwerfhout meer zwalpend in een verdelgende zee ik hoef me niet langer meer vast te klampen aan woorden als reddingsboei niet meer sinds jij er bent geruisloos bijna kwam je in mijn bestaan vormde de windstilte na jaren lang storm nu rest ons samen vaste grond en warme nabijheid…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

Grijp de reddingsboei in tijden, als je denkt ik kan niet meer en roep God aan in je wanhoop, Hij zal redden jou uit nood-weer!…

zij die al mijn leed verwoordde ligt voor mij op de tafel inktloos, leeggeschreven hoe vaak kneep ik vertwijfeld haar vertrouwde vorm tot reddingsboei door stormige tijden stuurloos het noorden onzichtbaar in dreigende nacht gaf zij weer regel richting aan mijn hand verwarde gedachten gestold in woorden afbakening brengt tot rust…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Heeft van die ogen, vol tranen waarvan we hopen dat die nooit geschreid zullen worden want niemand heeft daar een zwemdiploma tegen. Wat het is, lichaam van niks, het draait zich naar je om, daarna begin je te merken hoe zijn wimpers te lang zijn voor zijn wangen, naast zijn mond een krekel woont.…

Ik ben graag het oortje aan jouw kopje en ook de suiker in je thee je lepeltje om mee te roeren en je reddingsboei op zee. Want wat wij samen hebben is enig in zijn soort niemand kijkt er raar van op want wij zijn gewoon: Prettig gestoord.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Draden van tederheid samengevlochten tot ultieme reddingsboei. Drenkeling tussen leven en dood Liefde vervaagt Hartslag vertraagt Woorden worden week Tegen beter weten in dichten we die krater. Ook al maakt het schip water deze kapitein verlaat het roer niet…

Echte vrienden zijn als roeispanen Zonder hen dobber je maar doelloos rond Zij zijn het die dan een reddingsboei gooien Echte vrienden zijn als de leuning van de trap Zonder leuning geraak je veel moeilijker boven Echte vrienden zijn als een veiligheidsgordel Als je dan toch ergens op botst, voorkomen ze ergere letsels Echte vrienden zijn…

Reddingsboeien werden woorden, inhoudsloos doorschijnend, en haar spraak verdampte vruchteloos in nietigheid. De afstand nam toe in ongrijpbare verten en onderhuids snelden emoties op en neer dwars door het wederzijdse onneembare heen. Zal uit het afscheiden een andere werkelijkheid geboren worden? (2005)…

leven noemt alsof je in een lied van Bob Dylan bent gaan wonen je trekt de zoete lakens over jouw verlangende borsten op de achtergrond klinkt muziek uit de oude transistor belangrijk dat je het nu gaat voelen, die gouden toverdoos nu je bent afgebeeld op een schilderij van Picasso eert men de zee aan je voeten, vol heimwee zwem je naar de reddingsboei…

botoxlippen of spataderen benen ik wil geen vrouw met plaknagels, valse wimpers of futloos haar Ik wil geen vrouw met haren op haar tanden ik wil geen vrouw met een gat in haar handen ik wil geen vrouw met veel noten op haar zang ik wil geen vrouw die zo sluw is als een slang ik wil geen vrouw uit Alaska of Oklahoma ik wil een vrouw met een zwemdiploma…

nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit ik zoek de drenkeling die jarenlang vermist misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft die nooit de reddingsboeien greep omdat hij wist dat hij niet geboren was voor deze tijd ik zoek de vrouw die tegen…

in zee mijn reddingsboei. voor hem was ik nooit een last zelfs niet tijdens mijn turbulente puberale groei. wij gingen voor elkaar door 't vuur vier handen op één buik ik zie zijn groene vingers weer als ik de lente ruik in bloesem bloem of blad. verrijzen noem ik dat.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

vredig monument het spiegelbeeld bedreigt de zwaan die nog niet sterven wil Hier druilen de jaren van bonkige eenvoud water maalt door vluchtige gedachten bomen graaien naar ongrijpbaar schijnsel de dijk laat zich geen schrik aanjagen door de groeiende gaten in ons geheugen elke drenkeling verliest hier het leven met zinloze en ijdele reddingsboeien…

Een geestelijke reddingsboei in wat hectisch leven heet. Wanneer op de woelige baren het leven aan ons geen zeebenen heeft gegeven. Vonkt het goede gemoed van wat wakend al onze gevoelens leest. Het overtreft onze stoutste verwachtingen dan soms het meest; wanneer al het leed slijt dat niet voor zijn toekomst vreest.…

Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me zacht ingefluisterd of bij wijze van fortuin aangereikt - een reddingsboei zijn. Jarenlang zegde ik dank tegen een god die ik niet kende! Verlost te worden door een provocateur nog wel, aankomen zag ik het niet. Ik laat het mij welgevallen.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Gedompeld in een droom en badwater wordt ik wakker, de hond kijkt vol meelij op me neer, schudt de kop en werpt mij een reddingsboei waarmee de stop uit de afvoer wordt getrokken en ik terugvloei naar de realiteit, ik belees z’n ogen dat ik ben gewogen en wat hij denkt: Ach, wat ben je toch een stakker.…

Terwijl schuld knaagt aan angst laveert hij met gesloten ogen op gevoel net langs de obstakels blind op de vlucht voor het leven tot de golven van de zee dwingen tot een keuze: recht door zee vooruit hopend op een reddingsboei misschien wel een vlot of de vloedlijn blijven volgen tot het volgende obstakel de volgende golf van pijn…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

zo mijn mannetje te staan want een held ging nooit op sokken had hij altijd onderwezen En zo stond ik als een zwaan in vleugelwieken op te treden op de duikplank van het zwembad om mijn lot te ondergaan en ik plonste als een baksteen in het diepe naar beneden waar mijn houtje-touwtjes knapten en ik bijna was gebleven maar ik wou mijn zwemdiploma…

ziet het niet gevangen in eigen verdriet koffie wordt koud de asbak vol een traan rolt over haar wang overblijfsel van een voorbije passie die als een eens sappige sinaasappel is uitgedroogd uitgeperst midden in een zin onderbreekt hij haar ‘k moet even bellen ‘schat’ en als hij wegloopt hangend aan zijn mobiele reddingsboei…

Er liggen zes boten aan een steiger in de haven van mijn jeugd ieder met een eigen zeil een buitenboordmotor en roeispanen een kiel, een roer, en een reddingsboei soms spring ik in het prille water van het meer, met minder herinneringen bevaar ik oceanen in mijn fantasie waar mijn moeder plots een eiland wordt en mijn vader een gebergte…

in zijn lijf een tinteling Zijn lokken, waar de geur in hing Van hun parfum, betovering Die hem beroofde van zijn zin Een nevelwaas ontnam hem kracht Om overgave in te tomen Bedwelmd geraakt door hun demonen En bezeten door hun macht Ook bij Charybdis was Pallas Zijn lichtend pad, beschermgodin Van eilandnimf tot zeemeermin Zijn reddingsboei…